Κόκκινος Οδηγός. Τα αστέρια του δεν λάμπουν

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ Οδηγός Μισλέν, το μεγάλο κόκκινο βιβλίο που κάποτε

προκαλούσε τρόμο και υπακοή, φαίνεται πως έχει αρχίσει να χάνει τη δύναμή του,

με την οποία κάποτε ασκούσε καταλυτική επιρροή στην αφρόκρεμα των Γάλλων σεφ

και γαστρονόμων. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν όσοι είδαν τη μάλλον

αδιάφορη αντίδραση στη χθεσινή επίσημη δημοσίευση της ετήσιας βίβλου των

εστιατορίων, τον Michelin Guide Rouge για το 2005. Παλιότερα, η απώλεια ενός

αστεριού στον Οδηγό Μισλέν ισοδυναμούσε με γαστρονομική καταστροφή, ανάλογη

της αφαίρεσης παρασήμων από έναν στρατιωτικό. Πριν από δύο χρόνια, ο Μπερνάρ

Λουαζό, ένας Γάλλος σεφ του οποίου το εστιατόριο είχε συγκεντρώσει τρία

αστέρια Μισλέν, αυτοκτόνησε εξαιτίας φημών που τον ήθελαν να χάνει ένα αστέρι.

Φέτος, ο Ζακ λε Ντιβελέκ, ένας σεφ του οποίου το εστιατόριο είχε δύο αστέρια

Μισλέν και φέτος έχασε το ένα αστέρι… σφύριζε αδιάφορα για την απώλεια του

αστεριού του. «Δεν είμαι στενοχωρημένος, το εστιατόριό μου πηγαίνει θαύμα. Δεν

νομίζω να χάσω ούτε μία κράτηση από αυτήν την αφαίρεση», τόνιζε.


Άδεια και γεμάτα

Μπερνάρ Λουαζό. Ο γνωστός σεφ αυτοκτόνησε εξαιτίας φημών που τον ήθελαν να

χάνει ένα αστέρι Μισλέν

Άλλοι εστιάτορες που έχασαν αστέρια Μισλέν φέτος και ουδόλως ενδιαφέρθηκαν γι’

αυτό, είναι τα διάσημα αδέλφια Πουρσέλ στο Μονπελιέ, οι οποίοι έγιναν γνωστοί

παγκοσμίως όταν το 1999, το εστιατόριό τους έλαβε τρία αστέρια Μισλέν. Φέτος,

πήραν δύο αστέρια από τον Κόκκινο Οδηγό Μισλέν (αυτό λέγεται πως είναι τιμωρία

που τους έδωσε η Μισλέν, επειδή απείχαν πολύ καιρό από την κουζίνα τους). Για

την απώλεια του ενός αστεριού τους, τα αδέλφια εξέδωσαν μία ανακοίνωση που

κατ’ ουσίαν έλεγε «ποσώς μας ενδιαφέρει…». Ο Ζακ Πουρσέλ ανέλυσε τη σκέψη

τους, επιγραμματικά: «Υπάρχουν δύο ειδών εστιατόρια που έχουν σημασία. Αυτά

που είναι άδεια και αυτά που είναι γεμάτα».

Μάλιστα, ο Ρενέ Μπερζές, φίλος του αδικοχαμένου Λουαζό, ζήτησε να εξαιρεθεί

από τον Κόκκινο Οδηγό Μισλέν, για το 2005, το εστιατόριό του που έχει λάβει

ένα αστέρι Μισλέν. Και ο λόγος γι’ αυτό; «Είναι απίστευτη ταλαιπωρία το να

προσπαθείς να κρατήσεις το αστέρι σου. Πάντα φοβάσαι ότι κάποιος πελάτης θα

σου στείλει μία επιστολή διαμαρτυρίας… Τώρα μπορώ να δέχομαι στο εστιατόριο

μεγάλες παρέες ή να κάνω χαρούμενα οικογενειακά γεύματα, χωρίς να ανησυχώ ότι

κάποιος θα διαμαρτυρηθεί ότι το εστιατόριό μου είναι υπερβολικά θορυβώδες».