Ξαναχτίζουν κομμάτι του Tείχους

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ για την ανοικοδόμηση ενός τμήματος 195 μέτρων του Τείχους

του Βερολίνου στο κέντρο της γερμανικής πρωτεύουσας προκαλούν θύελλα

διαμαρτυριών από πολιτικούς, ιστορικούς και πρώην θύματα του κομμουνισμού, που

υποστηρίζουν πως το σχέδιο μυρίζει «Ντίσνεϊλαντ».

Ένα ιδιωτικό μουσείο του Βερολίνου έχει στόχο να δημιουργήσει στην πόλη ένα

«Μνημείο του Τείχους» με την ευκαιρία της 15ης επετείου από την πτώση του, τον

Νοέμβριο του 1989. Οικοδόμοι έχουν ήδη αρχίσει τις εργασίες σε μια τοποθεσία

κοντά στο φημισμένο Checkpoint Charlie (Φυλάκιο Ελέγχου Τσάρλι), την πρώην

ελεγχόμενη από τους συμμάχους διάβαση ανάμεσα στο άλλοτε κομμουνιστικό

Ανατολικό και το καπιταλιστικό Δυτικό Βερολίνο. «Για ανθρώπους που δεν το

είχαν δει ποτέ, το Τείχος μπορεί θαυμάσια να μην υπήρξε ποτέ», λέει η

Αλεξάντρα Χίλντεμπραντ, η διευθύντρια του Μουσείου Checkpoint Charlie του

Βερολίνου, το οποίο βρίσκεται πίσω από το σχέδιο. «Πρέπει να χτίσουμε ένα

μνημείο για να μην ξεχάσει ο κόσμος», προσθέτει.

Οι αντιδράσεις

Εν τούτοις πολλά θύματα του πρώην κομμουνιστικού καθεστώτος αντιδρούν στο

σχέδιο και υπογραμμίζουν πως τίποτε σ’ αυτό δεν ενημερώνει τον κόσμο ότι

περισσότεροι από 1.000 Ανατολικογερμανοί σκοτώθηκαν προσπαθώντας να περάσουν

το Τείχος την κομμουνιστική περίοδο. Ο Ουμπέρτους Κνάμπε, επικεφαλής στο

Βερολίνο του μουσείου της Στάζι, της ανατολικογερμανικής ασφάλειας, δήλωσε:

«Το Τείχος του Βερολίνου ήταν ένα τερατούργημα, αλλά το σχέδιο αυτό το καθιστά

ανώδυνο και κοινότοπο. Όποιος νέος το δει, θα σκεφθεί, «και δηλαδή τι

φοβούνταν τόσο οι Ανατολικογερμανοί;»». Ο 61χρονος Πέτερ Χούσοκ, πρώην

Ανατολικογερμανός πολίτης που είχε φυλακιστεί στο Ανατολικό Βερολίνο επειδή

είχε προσπαθήσει να διαφύγει στη Δύση, λέει: «Το ανακατασκευασμένο Τείχος δεν

έχει καμιά σχέση με το πραγματικό, είναι ενοχλητικό να βλέπεις την αλήθεια να

διαστρεβλώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο». Ένας άλλος επικριτής του σχεδίου είναι

ο Βάλτερ Μόμπερ, ο οποίος το 1989 ήταν δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου: «Το

Τείχος ήταν ένα εργαλείο φόνου, όχι τουριστική ατραξιόν», λέει. «Υπάρχουν λίγα

μέρη στο Βερολίνο όπου το Τείχος εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι αυθεντικά, όλα

τα άλλα είναι Ντίσνεϊλαντ».