«Κλείστε τ’ αυτιά σας στις σειρήνες, υποψήφιοι».

Γιατί είναι σειρήνες όποιοι, την ώρα που εσείς μελετάτε σκληρά και οι

οικογένειές σας πληρώνουν, δημιουργούν φρούδες ελπίδες.

Είναι σειρήνες όποιοι δεν καταλαβαίνουν ή, ακόμη χειρότερα, τους είναι

αδιάφορο το μέγεθος του αντίκτυπου των ενεργειών τους πάνω σε νέους ανθρώπους

που δίνουν τώρα των αγώνα της ζωής τους.

Μιλάω για τις ενέργειες που γίνονται προκειμένου να αναγνωρισθούν ως πτυχία

Ανώτατης Εκπαίδευσης τα χορηγούμενα πιστοποιητικά σπουδών από κολέγια

συνεργαζόμενα με ξένα Πανεπιστήμια. Ενέργειες, που τελικός τους σκοπός είναι η

κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και η απαξίωση των πτυχίων

των ελληνικών AEI και TEI.

«Και τα παιδιά που φοιτούν στα κολέγια τι θα απογίνουν;» θα ρωτήσει κάποιος.

Τα παιδιά που φοιτούν στα κολέγια γνώριζαν, όταν αποφάσιζαν να φοιτήσουν

σ’ αυτά, ότι τα πιστοποιητικά σπουδών που θα ελάμβαναν δεν αναγνωρίζονται ως

πτυχία Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Όπως γνώριζαν επίσης ότι ορισμένα

απ’ αυτά τα πιστοποιητικά αναγνωρίζονται και με το παραπάνω στην αγορά

εργασίας, στον ιδιωτικό τομέα.

«Τότε ποιο είναι το θέμα;» θα ρωτήσει κάποιος άλλος.

«Το θέμα» είναι ο δημόσιος τομέας. Γιατί εκεί ο απόφοιτος του κολεγίου δεν

μπορεί να διοριστεί ως απόφοιτος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά ως

απόφοιτος Λυκείου. Και, κακά τα ψέματα, κάθε γονιός θεωρεί ότι έχει

εξασφαλίσει το παιδί του αν καταφέρει «να μπει στο Δημόσιο».

«Το θέμα» λοιπόν είναι να εκμεταλλευτούμε την προσδοκία του άλλου

δημιουργώντας μιαν ατμόσφαιρα προσμονής και αδιαφορώντας αν την ίδια στιγμή

αποσταθεροποιούμε 150.000 νέους που αναμετρώνται κάθε μέρα με τις δυνάμεις

τους για να εισαχθούν στα Πανεπιστήμια και τα TEI, αποφεύγοντας να αναφέρουμε

ότι σε ζητήματα παιδείας το εθνικό Σύνταγμα υπερισχύει των ευρωπαϊκών

διατάξεων.