Φόνοι στα σχολεία!

Το περιστατικό συμβαίνει σε κάποιο Λύκειο, κάποιας πόλης, κάποιας Πολιτείας

της Αμερικής. Ένα συνηθισμένο πρωινό, μιας συνηθισμένης μέρας. Δύο μαθητές –

και μάλιστα από τους καλύτερους και από εκείνους που διαβάζουν φιλοσοφικά

πονήματα και ακούνε κλασική μουσική – παραγγέλνουν μέσω Internet μερικά κιλά

όπλα και πολεμοφόδια. Αφού πρώτα τα παραλάβουν (όπως λαμβάνουμε την καθημερινή

μας αλληλογραφία) και αφού ανταλλάξουν μεταξύ τους δυο-τρεις απλές κουβέντες

(όπως ας πούμε «στύψε πορτοκάλια» ή «φτιάξε έναν καφέ), φορούν την κολλαριστή

στολή ενός πεζοναύτη, τοποθετούν το… οπλοστάσιο σε ένα μεγάλο σακίδιο του

τένις, ανοίγουν την πόρτα και με τη βαρεμάρα που κάποτε πηγαίναμε να ακούσουμε

την… Λατινικού, έτσι κι αυτοί, τραβάνε για το σχολείο.

H συνέχεια είναι εξίσου συνηθισμένη. Φτάνουν στην αυλή του σχολείου –

περπατώντας με το ίδιο ράθυμο βήμα – προσπερνούν μερικούς καθηγητές και

κάμποσους συμμαθητές τους, αλλά σχεδόν κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τους

κοιτάξει. Ούτε καν να τους μιλήσει. Από κανενός το μυαλό δεν περνάει η απορία

«μα, γιατί είναι έτσι ντυμένοι σα να πηγαίνουν στη Βαγδάτη;». Απαρατήρητοι

λοιπόν και «αόρατοι» ανοίγουν την κεντρική πόρτα του σχολείου, διασχίζουν τους

διαδρόμους χωρίς και πάλι κανείς να τους… ενοχλήσει, ούτε καν να τους

ρωτήσει και κάπου στο τέλος τοποθετούν το σακίδιο, ανοίγουν το φερμουάρ και με

το ίδιο ράθυμο στυλ βγάζουν τα Τόμιγκαν και τις δεσμίδες με τις σφαίρες.

Οπλίζουν, αρπάζουν και σαν αστακοί, αλλά με τον ίδιο αργό βηματισμό…

ελέφαντα, ανοίγουν τις πόρτες και πυροβολούν αδιακρίτως. Μέχρι εκείνη τη

στιγμή και πάλι κανείς δεν σκέφτεται να τους εμποδίσει. Σαν να μην τρέχει

τίποτα. Συνηθισμένα και… φυσικά.

Το σοκ που υπέστη το φιλοθεάμον κοινό του Φεστιβάλ των Καννών αποτυπώθηκε στην

ετυμηγορία της Κριτικής Επιτροπής και στον πρόεδρο αυτής, μεσιέ Πατρίς Σερό.

And the winner is «Elephant» του Γκας Βαν Σαντ. Έτσι μια παραγωγή που

γυρίστηκε με τη συμμετοχή μαθητών από Λύκειο του Πόρτλαντ (της γενέτειρας του

σκηνοθέτη) «έκλεψε» τις δάφνες του μεγαλύτερου φεστιβάλ της υφηλίου.

Μόνο στις ΗΠΑ συμβαίνουν αυτά;

«Λάθος. Μπορεί να συμβεί και στη Γαλλία. Εγώ, ας πούμε, «βλέπω» τα παιδιά αυτά

ντυμένα με τις στολές των πεζοναυτών που σκότωναν στην Αλγερία».

Ανατριχιαστικό…

«Το πιο ανατριχιαστικό είναι πως κι αυτό, όπως τόσα άλλα, θα το συνηθίσουμε.

Τόσοι, ας πούμε, σκοτώθηκαν σήμερα στο τάδε σχολείο από πυρά συμμαθητών τους.

Θα το διαβάζουμε στα ψιλά σαν να πρόκειται για τροχαία ατυχήματα»!

Αφασία και έκρηξη

«Τα κορίτσια στην ταινία τρέχουν στην τουαλέτα και βασανίζουν τον εαυτό

τους να κάνει εμετό ώστε να απαλλαγούν από τα περιττά κιλά. Τα αγόρια είναι

εντελώς προσανατολισμένα στα σπορ και τον ανταγωνισμό. Αυτή η κατάσταση της

αφασίας απλώνεται παντού», λέει ο Γκας Βαν Σαντ. «H ζωή όλο και περισσότερο

δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Όσο περισσότερο τους αδειάζεις από

περιεχόμενο τόσο περισσότερο τους γεμίζεις με απελπισία και αφασία. Κάποια

στιγμή, σε κάποιο σημείο, από κάποια παιδιά η κατάσταση θα εκραγεί».

INFO

Αβάν πρεμιέρ το Σάββατο στις 15.00, στον «Απόλλωνα» (Σταδίου). Είσοδος με

προσκλήσεις που θα ανταλλάσσονται με τα ειδικά κουπόνια από το ταμείο.