Μπορεί η Ελλάδα να μην παράγει αρκετό σιτάρι να θρέψει τους κατοίκους της,

έχει όμως αρκετά μάρμαρα, ώστε ο καθένας να μπορεί να γευθεί την πολυτέλεια

του μαρμάρου σαν να ήταν κάτι αυτονόητο.

H Τήνος είναι ένας παραδειγματικός τόπος. Οι μαρμαράδες της, σπαρμένοι παντού

στην Ελλάδα, κρατούν ζωντανή τόσο τη βιοτεχνία όσο και την παραδοσιακή τέχνη

της κατεργασίας του μαρμάρου. Αν σήμερα οι σκαλιστές μαρμάρινες κρήνες και τα

υπέρθυρα έχουν εκτοπισθεί σε ρόλο περισσότερο διακοσμητικό, η Ελλάδα είναι

γεμάτη από μαρμάρινες σκάλες, προσόψεις μεγάρων και κατοικιών και εκκλησίες

μαρμαροστόλιστες. Τα σπίτια κοσμούνται με μαρμάρινα σκαλιστά τζάκια και σε

μαρμάρινα μνήματα καταλήγει το άψυχο σώμα. Υπάρχει ένα είδος συνέχειας και

αναπροσαρμογής των στόχων της παραδοσιακής τέχνης, που ενδιαφέρει ευρύτερα. Με

αυτή την αφορμή, φορείς όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Ερευνητικό

Πρόγραμμα «Σαβουάρ» – και το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού οργανώνουν για πρώτη

φορά στην Τήνο Ευρωμεσογειακό Συνέδριο, το οποίο είναι αφιερωμένο στην

τεχνογνωσία επεξεργασίας του λίθου στον χώρο του Αιγαίου και φέρνει στο

προσκήνιο το «παράδειγμα της Τήνου». Σημείο αιχμής, η θεμελίωση της

συνεργασίας μεταξύ τεχνιτών, βιοτεχνών, παραγωγών και της επιστημονικής

κοινότητας της Μεσογείου, με εκπροσώπους από την Αίγυπτο, την Τουρκία, την

Αλγερία, την Ιταλία, τη Γαλλία και φυσικά την Ελλάδα. Με επίδειξη των

προϊόντων και των αντιπροσωπευτικών τεχνικών, στο νησί του Χαλεπά, των

Φυταλήδων, του Φιλιππότη, αλλά και του ζωγράφου Νικολάου Γύζη, που είναι όλα

έργα τέχνης.