Άννα Διαμαντοπούλου. H φιλοδοξία της να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα –

Ίντερνετ καφέ συναντά δυσκολίες.

ΤΕΛΙΚΩΣ, η Άννα Διαμαντοπούλου θα δυσκολευτεί να πραγματοποιήσει

το όνειρό της – να κάνει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κόμμα – Ίντερνετ καφέ. Κρίνοντας από

τις τοποθετήσεις στο προχθεσινό Εκτελεστικό, ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να

περιμένει.

ΟΛΕΣ οι μεγάλες μάχες έχουν τις δραματικές στιγμές τους. Ένα σώμα

στρατού εμφανίζεται ξαφνικά πίσω από ένα ύψωμα. Μια αποφασιστική αντεπίθεση

σπάει τις γραμμές του εχθρού. Κάπως έτσι, σε λίγα λεπτά, η έκβαση μιας

αναμέτρησης κρίνεται. Μου λένε λοιπόν, ότι η έκπληξη της συνεδρίασης στη

Χαριλάου Τρικούπη ήταν ο Απόστολος Κακλαμάνης. Γιατί οι αντιδράσεις

Κοτσακά και Παναγιωτακόπουλου και, ώς ένα βαθμό, η κριτική

Γείτονα, ήταν αναμενόμενες. Την απόλυτη άρνηση όμως του προέδρου της

Βουλής και «Νέστορα» της παράταξης, δεν την είχαν υπολογίσει.


Ο Κακλαμάνης δεν άφησε κανένα περιθώριο. Ο γραμματέας Χρυσοχοΐδης

είχε την ΠΑΣΟΚικά σολομώντειο ιδέα να αναγορευθεί τουλάχιστον η

Διαμαντοπούλου εισηγήτρια της επιτροπής που θα αναλάβει την αναμόρφωση, αλλά ο

«Νέστωρ» τού το έκοψε και αυτό. Οι εισηγήσεις θα είναι περισσότερες. Από εκεί

και πέρα «μπορείς να βάλεις όποιον θέλεις να τις συνθέσει…».

ΩΣ είθισται στις συνεδριάσεις του Εκτελεστικού Γραφείου επικρατεί η

πολιτικο-δραματική μορφή των διαδοχικών μονολόγων. Συζήτηση δεν πολυ-γίνεται.

Μαθαίνω πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σημίτης άκουγε με ύφος «άντε να

τελειώνει το πικρό ποτήρι». Δεν ξέρω αν θυμήθηκε το θεατρικό έργο του Ζαν Πολ

Σαρτρ «Κεκλεισμένων των θυρών» με τη γνωστή ατάκα: «H κόλαση είναι οι άλλοι».

Πάντως, η όλη ατμόσφαιρα είχε κάτι από θέατρο του παραλόγου.

ΤΙΣ πταίει για τον ΠΑΣΟΚικό λιθοβολισμό της Άννας Διαμαντοπούλου; Ως

γνωστόν, «η νίκη έχει χίλιους πατέρες, αλλά η ήττα είναι ορφανό». Φταίει, μου

λένε, η ίδια. H ίδια που άφησε το θέμα να «ανέβει» στα MME, πριν προηγηθούν

διακριτικές προσωπικές συνεννοήσεις με τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος.

Αν αυτό ισχύει, τότε το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να προσομοιάζει με την Ακαδημία Αθηνών.

Ως γνωστόν, ουδείς εκλέγεται ακαδημαϊκός αν δεν υποβάλει προηγουμένως τα σέβη

του κατ’ ιδίαν στα μέλη της Ακαδημίας.


Βάσω, προχώρα…

NA ενταχθεί η υποθαλάσσια και το Μετρό Θεσσαλονίκης στη Χάρτα Σύγκλισης

ζήτησε η Βάσω Παπανδρέου στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο. Οπότε

πετάχτηκε ο Βενιζέλος – που έψαχνε ευκαιρία – λέγοντας: «Είσαι σε καλό

δρόμο, Βάσω, μπορείς να προχωρήσεις…». Πάντως, τη μεγαλύτερη αλήθεια για τη

Χάρτα την είπε το βράδυ στην τηλεόραση ο Χριστοδουλάκης: «Δεν είναι

εκλογικό το σημερινό γεγονός…». Δεν πρόλαβα να δω αν μεγάλωσε και η μύτη

του.


Το άλλο δράμα…

ΤΟ άλλο δράμα του διημέρου είναι οι δηλώσεις Όσβαλντ στην εφημερίδα

«Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε». H Νέα Ιωνία είχε προσπαθήσει ελαφρώς να τα

κουκουλώσει ή, εν πάση περιπτώσει, δεν διαφήμισε το όλο θέμα. Ωστόσο, ουδέν

κρυπτόν υπό τον ήλιον των Ολυμπιακών Αγώνων. Βεβαίως, ο «επαρχιώτης Ελβετός

δικηγόρος», κατά την αμίμητη έκφραση κορυφαίου κυβερνητικού παράγοντος, είναι

καθ’ έξιν εγκληματίας σε θέματα δηλώσεων. Και αυτήν τη φορά πέτυχε να τους

ανακατέψει όλους.

ΕΙΠΕ λοιπόν – στο περίπου – ο Όσβαλντ πως αν στις επόμενες εκλογές

αλλάξει η κυβέρνηση, αυτό θα είναι πρόβλημα για τους Αγώνες. Τούτο εξελήφθη ως

έμμεση υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Ο Ελβετός έσπευσε όμως να προσθέσει ότι το

κυβερνών κόμμα είναι πίσω δέκα μονάδες στις δημοσκοπήσεις. Τούτο εξελήφθη ως

προαναγγελία επικράτησης της N.Δ. H Φάνη ερμήνευσε ορθά τον Όσβαλντ,

χαρακτηρίζοντάς τον «Ιανό». Όπως αναμενόταν, είχαμε ομοβροντία δηλώσεων

Πρωτόπαπα, Χυτήρη, Βενιζέλου σε στυλ «δεν είναι δικό μας

πρόβλημα ο Όσβαλντ, αλλά του Ρογκ». Πληροφορούμαι δε, ότι στον Ρογκ

τηλεφώνησε η Γιάννα για να του συστήσει «να μαζέψει τον Όσβαλντ».

Κρητική υποψηφιότητα

ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ τα πρόσωπα – Πολυζωγόπουλος, Κοσμίδης,

Κουκουλόπουλος, Κατσικαρέλης, Αυγερινός – που θα

ασχοληθούν με την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ. Άρχισε λοιπόν η

αντίστροφη μέτρηση μεταξύ των επίδοξων υποψηφίων. Μεταξύ αυτών ο νομικός

Πέτρος Μηλιαράκης στο Ηράκλειο. Άλλοι προωθούν τις πολιτικές τους

φιλοδοξίες με συνεστιάσεις. Ο Μηλιαράκης προτίμησε ένα – εκσυγχρονιστικού

ύφους – βιβλίο, που φέρει τον τίτλο «Μεταδημοκρατία και κοινοτικό κεκτημένο»,

το οποίο μόλις κυκλοφόρησε.