ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ στην Ελλάδα είχαν πάντοτε δύο βασικά χαρακτηριστικά που

τα συνέδεαν άρρηκτα με την πολιτική. Από τη μια αποτελούσαν πάγια προεκλογική

υπόσχεση κάθε κομματικού σχηματισμού που μετείχε στις εκλογές και από την άλλη

επίσης πάγιο πεδίο άσκησης κριτικής της εκάστοτε αντιπολίτευσης προς την

εκάστοτε κυβέρνηση. Όμως έχουν και ένα ακόμη χαρακτηριστικό: όλες οι

διαδικασίες παραγωγής τους, από τη μελέτη μέχρι την κατασκευή και τη

χρηματοδότησή τους, έχουν συνδεθεί στη συνείδηση του κόσμου με σκάνδαλα,

χαριστικές πράξεις, υπερβάσεις των προϋπολογισμών τους, μεγάλες καθυστερήσεις

στην ολοκλήρωσή τους και βέβαια με τις περίφημες κακοτεχνίες. Έτσι ακόμη και

όταν ένα δημόσιο έργο ολοκληρώνεται και αποδίδεται στον κόσμο για χρήση,

ελάχιστοι έχουν πειστεί ότι άξιζε τον κόπο να γίνει, λίγοι πιστεύουν ότι το

έργο έγινε γιατί χρειαζόταν και όχι για να οικονομήσουν κάποιοι. Η μιζέρια

αυτή περί τα δημόσια έργα έχει φθάσει μέχρι και τις μέρες μας και μάλιστα τον

τελευταίο καιρό παρατηρείται μια γενικευμένη αμφισβήτηση όλων των έργων και

όλων των διαδικασιών που τα συνοδεύουν.

Η αλήθεια είναι ότι, κατά καιρούς, ο τρόπος κατασκευής πολλών δημοσίων έργων

έχει δώσει αφορμές για συνέχιση αυτής της κριτικής, αφορμές που σε πολλές

περιπτώσεις στηρίζονται σε πραγματικά περιστατικά. Οι αδυναμίες του θεσμικού

πλαισίου που διέπει την κατασκευή των έργων και των αρμόδιων υπηρεσιών που

επιβλέπουν καθώς και η ροπή πολλών προς τη σκανδαλολογία συντηρεί αυτό το

κλίμα, που και τη χώρα εκθέτει και τα έργα υπονομεύει πριν αυτά ολοκληρωθούν.

Ωστόσο, η γενίκευση της αμφισβήτησης, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν

προβλήματα, κυρίως όμως η αμφισβήτηση που γίνεται για λόγους κομματικής

εκμετάλλευσης, πρέπει όλοι να το αντιληφθούν, μόνο τους μελλοντικούς χρήστες

των έργων, δηλαδή όλους εμάς, βλάπτει. Οι εργολάβοι, έτσι και αλλιώς, θα

δουλέψουν. Είτε είναι «ημέτεροι» είτε όχι, αυτοί θα τα κατασκευάσουν τα έργα,

γιατί δεν υπάρχουν άλλοι. Και όσοι αφελείς πιστεύουν ότι οι εργολάβοι έχουν ή

προτάσσουν την κομματική τους ιδεολογία εις βάρος των συμφερόντων τους, κάνουν

μεγάλο λάθος.

Ασφαλώς και δεν είναι υπεράνω κριτικής οι διαδικασίες κατασκευής των δημοσίων

έργων. Αρκεί να μη γίνεται μόνο για την κριτική ή για την εξυπηρέτηση άλλων

σκοπών.