Ξεκίνησε προχθές ο μαραθώνιος του θεατρόφιλου κοινού, με τους 12 μονολόγους,

που παίζονται μόνο για τέσσερις μέρες, σε τρία θέατρα του Μεταξουργείου.

Πεντακόσιοι πάνω-κάτω φανατικοί θεατές, κάθε βράδυ από τις 8 έως τις 12 τα

μεσάνυχτα, μετακινούνται από θέατρο σε θέατρο, επιχειρώντας να δουν μέχρι και

τρεις παραστάσεις τη μέρα. Όπου η κάθε παράσταση διαρκεί από μισή ώρα έως δύο

παρά τέταρτο (είναι του Λάκη Λαζόπουλου). Αυτές τις δύο μέρες γέμισε η

περιοχή, μια μικρή ακτίνα γύρω από την πλατεία Μεταξουργείου, από γνωστές

φάτσες της θεατρικής συντεχνίας. Αυτοί ήταν το κύριο «σώμα» του κοινού. Οι

άλλοι θεατές – τους ξεχώριζες – επέλεγαν μία παράσταση την ημέρα. Βέβαια είναι

νωρίς ακόμα για συμπεράσματα. Αν υπάρχει όμως ένα συναίσθημα – που υπάρχει

σίγουρα – προέρχεται από τον απόηχο κυρίως των θεατών. Σαν να τους φυλάει ένας

φόβος – και δεν είναι έρμα – να πουν και να δείξουν τη διάθεσή τους γι’ αυτό

που είδαν.

…η κολακεία βλάπτει σοβαρά την τέχνη

Οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα επιφωνήματα, τα χαμόγελα περισσεύουν. Όλα σε μιαν

υπερβολή… Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψεύτικο από το να περιφέρεσαι δίνοντας

συγχαρητήρια σε όλους, να χειροκροτείς αδιακρίτως, να υιοθετείς το

τυποποιημένο λεξιλόγιο του κόλακα. Η γενικευμένη ύφεση προέρχεται και από τη

βολική στάση μας, να είμαστε αρεστοί σε όλους. Όλοι τα χειροκροτούν όλα. Και

φωναχτά. Δεν χρειάζεται να ειρωνευτείς, να επιτεθείς, να κατηγορήσεις. Μπορεί

και να αρκεί να σιωπήσεις. Να υπαινιχθείς αυτό που αντικειμενικά ενοχλεί, όπως

κάποιες τσιγκουνιές στην παραγωγή (κι ας επιχορηγήθηκε η κάθε μία από αυτές με

2 εκατομμύρια δραχμές), κάποιες προχειρότητες, όπως το να μην έχει αποστηθίσει

το κείμενο ο σολίστας ηθοποιός (κι ας έχει αμειφθεί γι’ αυτό με 3 εκατομμύρια

δραχμές) και να βρίσκει κόλπα να το «κλέψει». Μερικοί πάντα θα πείθονται από

τα χειροκροτήματα και τα επώνυμα συγχαρητήρια. Εύχομαι όχι όλοι…

Τελευταία Νέα