11 σκηνοθέτες στο σκαμνί

Έντεκα σπουδαίοι σκηνοθέτες από ισάριθμες χώρες κάθησαν στο… σκαμνί για τις

πολιτικές τους απόψεις, κατηγορούμενοι για… συνωμοσία εναντίων της Αμερικής.

Πρόκειται για τους δημιουργούς της επετειακής και συλλογικής ταινίας

«11/09/01» (για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου) που προβλήθηκε χθες στη

Μόστρα και το περιεχόμενό της προκάλεσε την οργή του αμερικανικού Τύπου.

Ρόλο εισαγγελέα ανέλαβε το επαγγελματικό περιοδικό «Variety» και δικαστών

αρκετοί άλλοι. Οι Γάλλοι παραγωγοί της ταινίας πανικοβλήθηκαν και, όπως

ισχυρίζονται ανεπίσημες πηγές, παρακάλεσαν τον Κεν Λόουτς, τον πιο αριστερό

της παρέας, να μην εμφανιστεί στη χθεσινή πρες κόνφερανς.

Το παράδειγμά του, για ευνόητους λόγους, το μιμήθηκε και ο Σον Πεν, ο μόνος

Αμερικανός της ομάδας. Τα χειρότερα όμως είναι μπροστά. Διότι θεωρείται

απίθανο η ταινία να βρει Αμερικανό διανομέα, ως… persona non grata.

Την καλύτερη απάντηση την έδωσε χθες ο Ισραηλινός Άμος Γκιτάι, που είπε:

«Δηλαδή, τι θέλανε να κάνουμε; Να ανακυκλώσουμε τις εικόνες του CNN;

Καλλιτέχνες είμαστε, και καθένας από μας είναι ελεύθερος να εκφράσει τις

απόψεις του. Η τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου είναι μια από τις τόσες που

συμβαίνουν στον κόσμο. Και κάθε τραγικό γεγονός είναι μια σπουδαία αφορμή για

να γεννηθούν έργα τέχνης».

Με τη σειρά που προβλήθηκαν τα εντεκάλεπτα φιλμάκια του «11/09/01» είναι:

Σαμίρα Μαχμαλμπάφ (Ιράν): Η δασκάλα ρωτάει δεκάδες προσφυγόπουλα από το

Αφγανιστάν ηλικίας 5-7 ετών: «Παιδάκια ποιο είναι το μεγάλο γεγονός της

ημέρας;» – «Κυρία εγώ να σας πω. Είναι το πηγάδι! Μια γυναίκα και ένας γέρος

έπεσαν σ’ αυτό». Όχι, λέει η δασκάλα, είναι κάτι άλλο, δύο αεροπλάνα γκρέμισαν

τους πύργους του Διεθνούς Εμπορίου και σκοτώθηκαν πολλοί. Να κρατήσουμε ενός

λεπτού σιγή. Και ένα παιδάκι συμπληρώνει: «Μεγάλος ο Θεός, κάνει έτσι τα

δάχτυλά του και παίρνει ή δίνει ζωές».

Κλοντ Λελούς (Γαλλία): Κωφάλαλη Γαλλίδα φωτογράφος στη Νέα Υόρκη, την

ώρα που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση η κατάρρευση των πύργων, γράφει

στον Αμερικανό φίλο της που την εγκατέλειψε: «Αυτή η πόλη δεν είναι για τους

δυστυχισμένους και τους άρρωστους, είναι φτιαγμένη για να στεγάζει μόνο

αλαζόνες γίγαντες!».

Γιουσέφ Σαχίν (Αίγυπτος): Αιγύπτιος σκηνοθέτης στη Νέα Υόρκη συνομιλεί

με… νεκρό Αμερικανό πεζοναύτη και ανάμεσα στα άλλα του λέει: «Σκοτώσατε

εκατομμύρια στο Βιετνάμ, το Σαλβαδόρ, τη Χιλή, την Παλαιστίνη, παντού. Γιατί

πρέπει να καταστρέφετε τους άλλους πολιτισμούς προκειμένου να προστατεύσετε

τον δικό σας; Ε;».

Ντάνις Τανόβιτς (Σλοβενία): Η τηλεόραση… ωρύεται για την καταστροφή

στο κέντρο του κόσμου, αλλά οι κάτοικοι και κυρίως οι γυναίκες διαδηλώνουν

σιωπηλά για τη δική τους τραγωδία.

Ιντρίσα Ουεντραόγκο (Μπουργίνα Φάσο): Ένα πιτσιρίκι νομίζει πως είδε

τον Μπιλ Λάντεν (!) και κάνει όνειρα με τους φίλους του για τα 25 εκατομμύρια

δολάρια που θα εισπράξουν ως αμοιβή για τον επικυρηγμένο. Τουλάχιστον μ’ αυτά

θα βρει γιατρούς και φάρμακα για την κατάκοιτη μητέρα του.

Κεν Λόουτς (Βρετανία): Πρόσφυγας από τη Χιλή γράφει γράμμα σε φίλο του

Νεοϋορκέζο: «11 Σεπτεμβρίου του 1973 δολοφόνησαν τη δημοκρατία μας και τον

Αλιέντε. Ο Νίξον με τον Κίσινγκερ πλήρωσαν νεοναζί Χιλιανούς για να

καταστρέψουν τη χώρα. Σκοτώθηκαν 30.000 και μας βασάνιζαν με τους πιο

βάρβαρους τρόπους».

Αλεχάντρο Ιναρίτου (Μεξικό): Έντεκα λεπτά χωρίς εικόνα, έντεκα λεπτά με

θρήνους.

Άμος Γκιτάι (Ισραήλ): Εντεκάλεπτο μονοπλάνο από έκρηξη βόμβας στο Τελ

Αβίβ. Πανικός.

Μίρα Νάιρ (Ινδία): Από αληθινή ιστορία. Πακιστανή μάνα που ζει στη Νέα

Υόρκη ψάχνει το παιδί της το οποίο κατηγορείται ως επικίνδυνος τρομοκράτης.

Ύστερα από έξι μήνες της φέρνουν το πτώμα και το κηδεύουν με τιμές ήρωα. Ο

Σαλμάν (το όνομά του) έδωσε τη ζωή του για να σώσει μερικούς επιζώντες.

Σον Πεν (ΗΠΑ): Ένας γέρος χήρος μιλάει στη… νεκρή αγαπημένη του!

Απλώνει ένα από τα φορέματά της στο κρεβάτι και φτιάχνει το πρωινό. Η

τηλεόραση παίζει αλλά ο ήχος είναι κλειστός. Και ξαφνικά… φως. Πολύ φως. Από

την έκρηξη όλα λάμπουν και τα λουλούδια ανθίζουν. Συγκινημένος εκείνος

ακουμπάει τη γλάστρα στο προσκέφαλο της καλής του και κλαίει με σπαραγμό.

Ιμοέι Ιμαμούρα (Ιαπωνία): Ανθρώπινο ερείπιο του πολέμου έρπει σαν φίδι.

«Πήγε στον πόλεμο σαν ήρωας και επέστρεψε ερπετό», λέει η μάνα του. Και ο

εραστής της γυναίκας του συμπληρώνει: «Είδε τρομερά πράγματα. Είδε μια νέα

βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα. Όποιος επιζήσει από τέτοιο εφιάλτη

μεταμορφώνεται σε φίδι και τρώει ποντίκια»!