Τα χθεσινά «ερυθρόλευκα» νέα περιελάμβαναν μία αναβάθμιση και μία υποβάθμιση.

Ο παλαίμαχος σπρίντερ Κοσμάς Στράτος δεν έπαθε… κλακάζ όπως στο κατοστάρι

των Πανευρωπαϊκών το ’82, πρόλαβε στο νήμα και εξασφάλισε τη θέση του βασικού

γυμναστή στο Λιμάνι.

*** Και ας μην ήταν – όπως λένε οι «κακές γλώσσες» – βασική επιλογή του

Λεμονή. Ο κόουτς είχε προτείνει τον Δόκα, άλλοτε εργαζόμενο στον Πειραιά, τον

γυμναστή που πήγε στις ακαδημίες. Μοιάζει με υποβάθμιση, αλλά κανείς να μην

ξεχνά ότι από το φυτώριο προωθούνται παιδιά στην «πρώτη» ομάδα. Και

προβάλλονται ως νέες ελπίδες. Το τερπνόν μετά του (οικονομικού για το ταμείο)

ωφελίμου…

*** Ας δούμε το θέμα του γυμναστή: ο Κοσμάς Στράτος ήταν «δεύτερος» στον ΠΑΟ

και θα γίνει «πρώτος» στον Ολυμπιακό! Στην Παιανία το μεγάλο κομμάτι στην πίτα

της δόξας το έπαιρνε ο Γιώργος Βαμβακάς. Αν μάλιστα θυμάστε μόλις ανακοινώθηκε

η πρόσληψη Σάντος, μαζί φυσικά με τον Σπράι, βγήκε προς τα έξω ότι «δεν

κουνιέται ο Βαμβακάς». Ε, επόμενο ήταν να… μετακινηθεί ο Στράτος και να

τρέξει στον Πειραιά.

*** Επίσης: ο μοναδικός που είχε απομείνει από τη «λαίλαπα Μπιγκόν», ο Ιταλός

Τσεκαράλι, αναχώρησε. Πέρασαν τα χρόνια. Επανήλθε ο Φίλης και άρα ο Σαργκάνης

έχασε ελπίδες να βρεθεί στον Ρέντη, όχι όμως και τη θέση στην… καρδιά του

Λεμονή.

Στον Ολυμπιακό οι μεταγραφές είναι αλήθεια ότι περνούν από… κύματα. Στην

ιστιοσανίδα προσπαθούν να ισορροπήσουν αρκετοί, καθόσον η δυναμική επάνοδος

του Πέτρου δημιουργεί νέα δεδομένα.

*** Μπορεί ο Λεμονής να τα λέει καλά με τον «Λου», ωστόσο, πάντα πρέπει να

κρατάτε ότι η αδυναμία του πατέρα στον γιο παραμένει μεγάλη.

Καλή δουλειά έκανε η ελληνική αντιπροσωπεία στη Νιόν. Χθες το βράδυ τα

χαμόγελα στην Ελβετία ήταν πλατιά, λες και αναλάβαμε ήδη τη (συν)διοργάνωση με

τους Τούρκους. Κάτι θα ξέρουν, προφανώς…

*** Στο «μιλητό» τέθηκαν νοκ άουτ οι Ούγγροι και έχασαν πόντους οι

Σκανδιναβοί. Ο Άιγκνερ ήταν φιλικός με τους Έλληνες, αλλά παίζουν και «δυνατά»

και οι Σκωτσέζοι με τους Ιρλανδούς, μαζί φυσικά με την υποψηφιότητα των

Ελβετών και Αυστριακών.

*** Να δούμε το ατού μας: το πρώτο η σιγουριά της ΟΥΕΦΑ πως τα γήπεδα θα είναι

έτοιμα. Λόγω Ολυμπιακών… Το πάθημα των Πορτογάλων όταν υποσχέθηκαν γήπεδα

και αργότερα… έτρεχαν ή εκλιπαρούσαν για κυβερνητική ενίσχυση μπορεί να

έγινε μάθημα.

*** Αν ψήφιζε και ο Ερχίζ όλα θα ήταν καλύτερα. Και τέλεια, αν είχαμε και

‘μεις κάποιον άνθρωπο «μπασμένο», δηλαδή, με αξίωμα επίσημο.

*** Αυτό που χρειάζεται να προσέξουμε είναι τις συμμαχίες με τα διάφορα λόμπι.

Διότι δεν ψηφίζουν οι λαοί, αλλά μέλη επιτροπής!

*** Η τεχνοκρατική παρουσίασε κέρδισε πόντους. Στο δε παρασκήνιο οι…

ελληνικές «γάτες» τα τακτοποίησαν νωρίς νωρίς. Ναι μεν τελετή έναρξης οι

Τούρκοι, τελικός όμως στην Αθήνα συν η έδρα της ΟΥΕΦΑ στην Ελλάδα. Όχι όπως σε

Κορέα και Ιαπωνία όπου όλα ήταν «φίφτι-φίφτι».

Η (προ)διάθεση Περούτζια και Κόσμι να ξαποστείλουν τον Αν (σκόρερ του «χρυσού

γκολ» στην παράταση του αγώνα Κορέας – Ιταλίας) μόνο διαγωγή… κοσμία

δείχνει. Δεν είναι πρέπουσα τέτοια συμπεριφορά και σίγουρα απέχει τις αρχές

του αθλητισμού.

*** Δηλαδή, προ δύο ετών όταν ο Τρεζεγκέ έβαζε γκολ με τη Γαλλία, ξανά

γκολ-μαχαιριά σε ελπίδες για τίτλο (τότε Ευρωπαϊκό), η Γιούβε ήταν σωστό να

διώξει τον Γάλλο;

*** Μάλλον όχι. Τέτοια παραδείγματα μόνο προς αποφυγή είναι.

*** Τι θα έλεγε ο Κόσμι αν στον… Αν έμενε η «ρετσινιά» του χαμένου πέναλτι;

*** Ό,τι προφανώς και οι Γερμανοί με τον Σιξ, όταν στον ημιτελικό της Σεβίλλης

το ’82 έχανε το κρίσιμο πέναλτι. Ήταν τότε ο Γάλλος εξτρέμ παίκτης της

Στουτγάρδης.

Χαριστέας όπως λέμε… Κλόζε; Στη Γερμανία ο Άγγελος έχει πάει μόνο για να

βάλει τη τζίφρα του, αλλά το προμόσιον, ήδη, άρχισε με δηλώσεις του προέδρου

της Βέρντερ, Γιούργκεν Μπορν.

*** «Ο Χαριστέας είναι ο δικός μας Κλόζε. Παίκτης κίνδυνος-θάνατος μέσα στην

περιοχή, έχει την αίσθηση του γκολ. Θα κάνει καριέρα στη Βρέμη, μαθαίνει

γερμανικά και είναι πανέξυπνος».

*** Αν δεν έχουμε εδώ τοποθέτηση υπέρ της… μπουτίκ της Βέντερ, τότε

πρόκειται για κοπλιμέντο.