Το χιονοδρομικό κέντρο σε υψόμετρο 1.720 απέχει 45 χλμ. από τα Γρεβενά και

417 χλμ. από την Αθήνα. Το 1980 τοποθετήθηκε ο πρώτος αναβατήρας και ύστερα

από 13 χρόνια οι άλλοι τρεις, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει φανατικούς φίλους

από τη Θεσσαλία και από τη Βόρεια Ελλάδα. Διαθέτει έναν τριθέσιο εναέριο

αναβατήρα, έναν διθέσιο εναέριο, έναν συρόμενο και αναβατήρα για αρχάριους. Οι

αναβατήρες εξυπηρετούν συνολικά 12 πίστες. Έχει τη μεγαλύτερη πίστα αρχαρίων

στην Ελλάδα, με μήκος 3.860 μέτρα, κατάλληλη για τα πρώτα βήματα των σκιέρ.

Ζιάκας-Σπήλαιο

Μία από τις πιο σύντομες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες ημερήσιες εκδρομές με

αφετηρία τα Γρεβενά είναι εκείνη που οδηγεί στα χωριά Ζιάκας και Σπήλαιο.

Απομονωμένα και αυτόνομα, με περήφανους έως ιδιόρρυθμους κατοίκους και τα δύο

χωριά γνώρισαν πρόσφατα την ανάπτυξη σε τουριστικό επίπεδο και, πλέον,

αποτελούν σημαντικούς πόλους έλξης στο τυπικό γρεβενιώτικο τοπίο. Άλλο ένα

χαρακτηριστικό τους είναι ότι βρίσκονται πάνω στο πέρασμα για τα Βλαχοχώρια

του Εθνικού Δρυμού της Πίνδου.

Ο Ζιάκας είναι το χωριό αλλά και το γεφύρι που θα θυμίζει πάντα την περίφημη

αυτή οικογένεια των πολυτραγουδισμένων αγωνιστών της περιοχής. Σε απόσταση 20

χλμ. από τα Γρεβενά πρώτα συναντάς το γαλήνιο μονότοξο γεφύρι του 1800 πάνω σε

παραπόταμο του Βενέτικου. Περνώντας μέσα από το χωριό ο σύντομος ασφάλτινος

δρόμος, γλείφοντας τα απόκρημνα βράχια, οδηγεί στο Σπήλαιο ή Σπήλιο. Ετούτο το

ξεχωριστό χωριό έχει πολλά να πει για το κάστρο του, το μοναστήρι της

Παναγίας, τον υπόγειο ποταμό που λένε πως περνάει μέσα από τους τεράστιους

βράχους, το Κελί της Καλογριάς, το Βαενάκι ή τα ανεξερεύνητα σπήλαια.

Η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου μένει όρθια από τα 1633 και το μοναστήρι

ήταν σταυροπηγιακό (άμεση δικαιοδοσία είχε ο Πατριάρχης). Ήταν πολύ πλούσιο,

με 30-40 καλογέρους, αλλά διαλύθηκε μαζί με ολόκληρο το χωριό περίπου στα

1944.

Λίγο πιο έξω από το Σπήλαιο αξίζει να δει κανείς την Πορτίτσα, το μονότοξο

πέτρινο γεφύρι τού 1700, αλλά και την επιβλητική είσοδο του Βενέτικου στο

φαράγγι. Με ανοιχτή πάντα την «πορτίτσα» ο ποταμός, μετά την απλωσιά της

μικρής κοιλάδας, μαζεύεται, κουλουριάζεται και στριφογυρνώντας τα νερά του

στριμώχνεται ανάμεσα στα πανύψηλα βράχια θυμωμένος, κάνοντας έναν τρομερό

υπόκωφο θόρυβο.

Στις πηγές του Αώου

Δεν είναι «τυχαία» ετούτη η διαδρομή. Είναι χαραγμένη και ασφαλτοστρωμένη στα

ίχνη του παλιού μονοπατιού των «κερατζήδων», των εμπόρων-πραματευτάδων με τα

μουλάρια και ένωνε τα Γρεβενά με τα Γιάννινα, κάνοντας ενδιάμεση στάση στο

Μέτσοβο. Σημαντικά σημάδια επάνω στη διαδρομή αυτή, που περνάει από τα

Κουπατσαραίικα χωριά (το νοτιότερο είναι το Κηπουριό) και φτάνει στα

Βλαχοχώρια (Κρανιά – Μηλιά κ.λπ.) είναι μερικά από τα ομορφότερα πέτρινα

τοξωτά γεφύρια του Νομού Γρεβενών.

Πρώτο και πολύ ονομαστό είναι αυτό του Σπανού, που συνδέει τις δύο όχθες του

Βενέτικου ποταμού επάνω στο μονοπάτι επικοινωνίας της Βορειοανατολικής Πίνδου

με τη Θεσσαλία. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε μήκος γεφύρι τής Μακεδονίας που

σώζεται μέχρι σήμερα. Το συνολικό του μήκος είναι 84 μέτρα, το πλάτος 3,5

μέτρα και το ύψος της μεγαλύτερης από τις 5 καμάρες 10,5 μέτρα. Σε μία από τις

καμάρες υπάρχει η χρονολογία 1846, που πιθανότατα αναφέρεται στο χτίσιμό του,

ενώ ως κτήτοράς του θεωρείται ο Μουσταφά Αγάς από το Αργυρόκαστρο, ο λεγόμενος

και Σπανός. Δυστυχώς, όμως, δέχτηκε κι αυτό επιδιορθώσεις από τσιμέντο στη

δεκαετία του ’60, που χάλασαν το παραδοσιακό χρώμα του.

Επάνω στον Σταυροπόταμο και λίγο πριν αυτός ενωθεί με τον Βενέτικο (επίσης

δίπλα στον ασφάλτινο δρόμο) βρίσκεται το γεφύρι του Κηπουριού. Πιθανότατα

κατασκευάστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, έχει 4 τόξα με άνισες καμάρες, το

συνολικό του μήκος είναι 48 μέτρα και η φυσιογνωμία του έχει αλλάξει μετά τις

διορθωτικές επεμβάσεις, στα 1960. Το χωριό Κηπουριό σκαρφαλώνει επάνω σε δύο

χαμηλούς λόφους και λένε πως ο πρώτος οικισμός χρονολογείται από τον 8ο αιώνα

μ.Χ. (εγκατάσταση φρουράς)

Ανάμεσα σε άλλα δύο μικρότερα σε διαστάσεις πέτρινα, τοξωτά γεφύρια, συναντά

κανείς την Κρανιά ή Τούργια, όπως λεγόταν παλιότερα. Ήταν ένα ονομαστό χάνι

στην «παραδοσιακή» αυτή διαδρομή Ιωαννίνων – Γρεβενών. Πράγματι, οι γεωργοί

και οι κτηνοτρόφοι που συνενώθηκαν από τέσσερις οικισμούς έγιναν χανιτζήδες

και έμποροι, αλλά στις αρχές του 20ού αιώνα, που ελάχιστα καραβάνια περνούσαν

πια από εκεί, επέστρεψαν στις παλιές ασχολίες τους. Όσο για τα γεφύρια του

Ματσαγκάνη και του Σταμπέκη, χτίστηκαν περίπου στα 1850.

Από την Κρανιά ο δρόμος ανηφορίζει προς τη Μηλιά και από εκεί βγαίνει στην

περιοχή του αυχένα της Κατάρας, δίπλα από την τεχνητή λίμνη των πηγών του

ποταμού Αώου.

Χιονοδρομικό Κέντρο 0462-84.850

Σαλέ Βασιλίτσας 0462-84.100

Τελευταία Νέα