Δεν υπάρχει, φυσικά, Σοβιετική Ένωση της τρομοκρατίας. Αλλά, όπως ο Τζον

Λιούις Γκάντις, ο πρύτανης των ιστορικών του Ψυχρού Πολέμου έχει

επανειλημμένως πει στους φοιτητές του στο Γιέιλ, ύστερα από την τρομοκρατική

επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, υπάρχουν εντυπωσιακές ομοιότητες ανάμεσα στην

απειλή του κομμουνισμού και την απειλή της τρομοκρατίας.

Ο κομμουνισμός, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, όπως τονίζει ο κ.

Γκάντις, δεν αντιμετωπιζόταν ως απειλή που εκπορευόταν από αντίπαλο κράτος,

αλλά ως μια απειλητική διεθνή συνωμοσία που υποστηριζόταν από ένα κράτος.

Αντιμετωπιζόταν σαν κάτι που απειλούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες, εσωτερικά και

εξωτερικά.

Η αμερικανική απάντηση σε αυτήν την απειλή ήταν ένα είδος παγκόσμιου κυνηγητού

που στόχευε στην εξάλειψη της κομμουνιστικής επιρροής όπου αυτή εμφανιζόταν.

Αυτός ο ψυχρός πόλεμος διεξαγόταν κυρίως με διπλωματικά και οικονομικά μέσα,

και λιγότερο με την χρήση της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος.

Η κεντρική ιδέα μάλιστα αυτού του ψυχρού πολέμου που οι ΗΠΑ διεξήγαγαν ήταν

ότι, μακροχρόνια, οι κοινωνίες στις οποίες είχε επιβληθεί κομμουνιστικό

καθεστώς θα αντιδρούσαν και θα το απέρριπταν.

Αυτό ακριβώς ελπίζουν τώρα οι Αμερικανοί. Ελπίζουν, δηλαδή, ότι οι χώρες που

στηρίζουν την τρομοκρατία θα αποφασίσουν να στραφούν εναντίον αυτής της

παθολογίας. Συνεντεύξεις με Αφγανούς πρόσφυγες που ήδη μιλούν για πανικό των

Ταλιμπάν και αυτομολήσεις φανερώνουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί ήδη να συμβαίνει

στο Αφγανιστάν.

Αν εμείς οι Αμερικανοί έχουμε αποφασίσει να πάρουμε αυτόν τον πόλεμο κατά της

τρομοκρατίας στα σοβαρά, τότε πρόκειται για έναν πόλεμο που μπορεί να αλλάξει

τον κόσμο. Σαν τον Ψυχρό Πόλεμο, και αυτός ο πόλεμος, όσο διαρκέσει, θα

επηρεάζει καταλυτικά τα πάντα. Θα καθορίσει το ποιοι είναι οι φίλοι μας, θα

αλλάξει τις προτεραιότητές μας και θα εξετάσει την ελαστικότητα των ιδανικών

και των αρχών μας.

Ο πόλεμος αυτός μπορεί ακόμα, καθυστερημένα, να μεταμορφώσει τον αργοκίνητο

στρατό μας και τις παραμελημένες μυστικές υπηρεσίες μας. Στον Ψυχρό Πόλεμο

εκπαιδεύαμε στρατιώτες να πολεμήσουν σε ευρύτατα πεδία μάχης και μαθαίναμε

στους κατασκόπους μας να περνάνε για διπλωμάτες. Τώρα, αν είμαστε έξυπνοι, θα

δείχνουμε ισλαμιστές Αμερικανούς στις διαφημίσεις του αμερικανικού στρατού,

και μπορεί να κατατάξουμε στις ένοπλες δυνάμεις μας και τις μυστικές υπηρεσίες

μας και μερικά απ’ αυτά τα πανέξυπνα κολεγιόπαιδα από την Σαουδική Αραβία,

μεταξύ των οποίων και τα μέλη της οικογένειας Μπιν Λάντεν!

Ο νέος αυτός ψυχρός πόλεμος θα καθορίσει ποιοι ξένοι ηγέτες και ποια παγκόσμια

θέματα θα απασχολούν τον Αμερικανό πρόεδρο. Αποχαιρετάμε τώρα τον Βιτσέντε Φοξ

και χαιρετίζουμε τον “πνευματικό αδελφό” μας, τον Βλαντίμιρ Πούτιν!

Ο αρχικός Ψυχρός Πόλεμος μας έμαθε πολλά για την αξία των συμμάχων. Τώρα, ο

κοινός φόβος της τρομοκρατίας έχει αρχίσει να μας ενώνει ­ ακριβώς όπως

συνέβαινε τότε με τον φόβο του πυρηνικού ολέθρου. Καλώς ήρθαμε λοιπόν σε ένα

νέο ψυχρό πόλεμο.

Ο Μπιλ Κέλερ είναι αρθρογράφος των «Νιου Γιορκ Τάιμς».