Ενοίκιο που φθάνει το ποσό των… 7,5 δισ. για τρία χρόνια θα πληρώνει ετησίως
η Α.Ε. «Αθήνα 2004» που από τον Ιανουάριο μετακομίζει στη Νέα Ιωνία. Ο νέος
γείτονας της Οργανωτικής Επιτροπής θα είναι το… ΣΔΟΕ που επίσης μεταφέρεται
σε διπλανό κτίριο. Η είδηση της μετακόμισης αντιμετωπίζεται ήδη με ενθουσιασμό
από την τοπική κοινωνία που τις τελευταίες δεκαετίες έχει συνηθίσει να βλέπει
τις έδρες διαφόρων επιχειρήσεων κυρίως να φεύγουν παρά να έρχονται, ενώ την
ίδια στιγμή βάζει στο παιχνίδι της αγοράς ακινήτων μια μάλλον αγνοημένη
περιοχή.
2,5 δισ. τον χρόνο
Η Οργανωτική Επιτροπή νοίκιασε το παλιό εργοστάσιο από την τεχνική εταιρεία
(Αναστηλωτική) έναντι 6.800 δρχ. το τ.μ.. (περ. 2,5 δισ. ετήσιο ενοίκιο). Στη
συμφωνία, η οποία δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί (έχει περάσει από το Δ.Σ. του
«Αθήνα 2004»), περιλαμβάνεται η μετατροπή του χώρου από εργοστάσιο σε γραφεία
και βοηθητικούς χώρους. Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά τη λήξη του συμβολαίου
(2005) η Α.Ε. Αθήνα 2004 ή το Ελληνικό Δημόσιο, είναι ο μοναδικός μέτοχος της
Α.Ε., θα εχει option (δικαίωμα προτίμησης) για τη μετα-ολυμπιακή χρήση του
χώρου. Το κόστος ανακατασκευής του χώρου αναλαμβάνει η τεχνική εταιρεία που
είχε αποκτήσει το ακίνητο από πλειστηριασμό (πρώην Πειραϊκή Πατραϊκή).
Η ιδέα της μετακόμισης του στρατηγείου των Ολυμπαικών Αγώνων είναι η δεύτερη
φορά που «πέφτει» στη Νέα Ιωνία. Το σενάριο είχε συζητηθεί και επί διοίκησης
Κ. Μπακούρη και αφορούσε το μικρότερο κτίριο, πρώην εργοστάσιο χαλιών
«Ανατόλια», ίδιας ιδιοκτησίας (Αναστηλωτική) που τώρα παίρνει το ΣΔΟΕ.
Δεν το πιστεύουν
Αυτήν τη φορά όμως δεν υπάρχει σενάριο, αλλά απόφαση του Διοικητικού
Συμβουλίου του «Αθήνα 2004». Οι κάτοικοι πάντως δυσκολεύονται να το πιστέψουν.
«Ποιος θα έρθει; Η Γιάννα; Μπα, δεν νομίζω. Ξέρεις, κοπέλα μου, πόσους έχω
ακούσει να έρχονται σ’ αυτό εδώ απέναντι τόσα χρόνια; Τη μια ότι θα γίνει
σούπερ μάρκετ, την άλλη χώρος πρασίνου, την άλλη σινεμάδες, μετά να το πάρει ο
Δήμος… Δεν πιστεύω τίποτε πια».
Η ιδιοκτήτρια του μοναδικού περιπτέρου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την
είσοδο του εργοστασίου, ιδιοκτησίας Ι. Σακαλίδη, αντιμετωπίζει με καχυποψία
την είδηση. Απλά δεν… πιστεύει στην τύχη της «αν δεν δει έργο». Η μετακόμιση
σημαίνει πρακτικά ότι 3.000 εργαζόμενοι θα αποκτήσουν στέγη (και ανάγκες σε…
τσιγάρα;) σε απόσταση δέκα μέτρων από το περίπτερό της.
Θα αλλάξει όψη
Η αλλαγή χρήσης του παλιού εργοστασίου του Μποδοσάκη, ένα κτίριο με
ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική των αρχών του αιώνα, αλλάζει όψη σ’ αυτήν τη γωνιά
της Νέας Ιωνίας. Μια περιοχή που παρ’ ότι είναι δίπλα σε μεγάλους οδικούς
άξονες (Κύμης, Αττική Οδός, Εθνική οδός) έμενε «εκτός» πεδίου ανάπτυξης
βλέποντας τη ζυγαριά να γέρνει ανισομερώς στον άξονα της Κηφισίας και την
Παιανία.
«Πράγματι επικοινώνησε μαζί μου η κ. Αγγελοπούλου και μου είπε ότι μετά τη
Μόσχα θα τα πούμε από κοντά», λέει ο δήμαρχος της Νέας Ιωνίας. Ο κ. Γιώργος
Περτσεμλίδης προτιμάει να τα πει «έξω από τα δόντια». «Για μας είναι μάννα εξ
ουρανού ότι θα έρθουν εδώ τα γραφεία του 2004. Σας το λέω καθαρά γιατί τόσα
χρόνια ούτε η κυβέρνηση ούτε η Νέα Δημοκρατία δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον
για τον Δήμο μας. Εδώ και τριάντα χρόνια έφυγαν όλοι σιγά-σιγά. Οι
κλωστοϋφαντουργίες, τα χαλιά, όλες οι βιοτεχνίες που έδιναν ζωή στον τόπο και
δούλευαν οι κάτοικοι, όλα εγκαταλείφθηκαν. Η περιοχή μας αναβαθμίζεται και
επιτέλους κάτι κινείται».
Οι εργαζόμενοι
Αν κάποιοι δεν συμμερίζονται και τόσο την ιδέα της μετακόμισης είναι ίσως οι
σημερινοί εργαζόμενοι στην εταιρεία. Τα σημερινά γραφεία στη συμβολή των οδών
Κηφισίας και Αλεξάνδρας όσο να ‘ναι «ήταν σχεδόν στο κέντρο και βόλευαν
όλους». Ποιες θα είναι οι νέες συνθήκες;
«Από εδώ ο ηλεκτρικός σταθμός της Νέας Ιωνίας απέχει 500-700 μέτρα, ενώ του
Ηρακλείου περίπου ένα χιλιόμετρο», διευκρινίζει ο κ. Νίκος Καθοπούλης
ιδιοκτήτης στο διπλανό (και μοναδικό) βενζινάδικο. «Πηγαίνεις με τα πόδια.
Επίσης με τα πόδια πηγαίνεις και στο Ολυμπιακό Στάδιο. Απέχει ακριβώς 12
δρόμους. Είναι μια καλή περιοχή και απ’ ό,τι ακούμε μετά θα γίνει Συνεδριακό Κέντρο».
Σε λίγο σ’ αυτήν τη φτωχογειτονιά θα κυκλοφορούν «βαριά κυβικά»
Στους γκρίζους εξωτερικούς τοίχους κυριαρχούν τα συνθήματα. Ξεχωρίζει ένας
στίχος της Κατερίνας Γώγου. «Η μοναξιά μας είναι τσεκούρι στα χέρια μας, που
πάνω απ’ τα κεφάλια σας γυρίζει». Δίπλα στην είσοδο κάτι διαφορετικό: «Πόλεμος
ταξικός όχι στα συνδικάτα».
Η γειτονιά της Νέας Ιωνίας ξεδιπλώνει την ευαισθησία της ακόμα και στους
τοίχους. Σ’ αυτήν τη γειτονιά σπάνια κυκλοφορούν «βαριά κυβικά» και ιδιωτικές
σεκιούριτι στους δρόμους. Τα σπίτια στην οδό Εργασίας, ένας από τους δρόμους
δίπλα στα μελλοντικά γραφεία της ΟΑΟΑ, είναι το πολύ δίπατα, με αυλές γεμάτες
χρωματιστούς τενεκέδες και ταράτσες με γλάστρες. Συνυπάρχουν με βιομηχανικές
χρήσεις.
Σήμερα η σιδερένια πόρτα του εργοστασίου Ι. Σακαλίδη, παραγωγής υφασμάτινων
πετσετών, ανοιγοκλείνει μόνο για μπουν φορτηγά αυτοκίνητα. Από τον Ιανουάριο
θα ανοιγοκλείνει με ειδικό σύστημα ασφαλείας και αυξημένους ελέγχους σε Ι.Χ.,
εργαζομένους και επισκέπτες.
Πίσω από την πόρτα υπάρχουν 35.000 τ.μ. σε διάφορα κτίρια χαμηλού ύψους, τα
οποία χτίστηκαν το 1923. Μερικά από αυτά θα κατεδαφιστούν προκειμένου να
ελευθερωθούν πολύτιμα τετραγωνικά για στάθμευση Ι.Χ. και άλλες χρήσεις, ενώ
σύντομα θα παρουσιαστούν οι μακέτες με τη νέα όψη του εργοστασίου που έχει μια
καταπληκτική «οδοντωτή» οροφή.
Το εργοστάσιο, που ανήκε στην οικογένεια Μποδοσάκη, πέρασε από σαράντα κύματα
ιδιοκτησίας έως σήμερα δημιουργώντας και διαψεύδοντας ελπίδες χιλιάδων
εργαζομένων στην περιοχή της Νέας Ιωνίας.
Μετά την πτώχευση της κλωστοϋφαντουργίας Μποδοσάκη, έγινε Πειραϊκή – Πατραϊκή,
όταν η Ελλάδα ζούσε ευτυχισμένη στα μπαλκονάκια της αντιπαροχής υπό την σκιά
των διάσημων και φλοράλ τεντόπανων… Κι αυτή η εποχή όμως πέρασε, όπως πέρασε
η μόδα των φλοράλ (λουλουδιαστών) σχεδίων…
Μαζί με την αλλαγή της μόδας ήρθαν και οι απολύσεις. Ώσπου υπό την επωνυμία
Μουταλάσκης οι μηχανές πήραν πάλι μπροστά και μαζί τους ξανά οι ελπίδες για
εργασία σε μια προσφυγική περιοχή που πλήρωσε ακριβά την αποβιομηχάνιση.
Κι αν κάτοικοι και δήμαρχος έχουν σήμερα κάτι να πουν, πέρα από τα καλά λόγια
για τη μετακόμιση, είναι να αντιμετωπιστεί με ευαισθησία η γειτονιά τους. Για
να μην ξαναζήσουν το γνωστό έργο της εγκατάλειψης, όταν πέσει η αυλαία των
Ολυμπιακών Αγώνων.
