Αναζήτηση
|
|
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΚΡΙΝΠΙΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην Αθήνα
ΜΕΓΑΛΩΣΕ: Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πλοία
ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Στο χιούμορ
ΕΠΕΝΔΥΕΙ: Στους φίλους μου
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: Εγωκεντρικούς, θυμωμένους ανθρώπους
ΑΓΑΠΑΕΙ: Την άγρια φύση
Η Αθηνά Λαμπρινίδη ανήκει σ’ ένα «προστατευόμενο» είδος ανθρώπου: η ζωή της
είναι αφιερωμένη σε ακτιβιστικές δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι
μέλος της Γκρίνπις και έχει δουλέψει δύο χρόνια με τους Μαορί, τους ιθαγενείς
της Νέας Ζηλανδίας. Έγινε διάσημη όταν «κρεμάστηκε» στην άγκυρα πλοίου που
μετέφερε μεταλλαγμένα τρόφιμα. Πάντως ο αδελφός της, ο κ. Στ. Λαμπρινίδης,
Διευθυντής του Κέντρου Εκεχειρίας, τη συμβουλεύει να συνεχίσει τον αγώνα για
το περιβάλλον, αλλά να βρει και μια… σταθερή δουλειά!
ΕΡ.: Κρεμασμένη στην άγκυρα. Γιατί;
ΑΠ.: Ήθελα να στείλω ένα μήνυμα για το 67% των κατοίκων της Νέας Ζηλανδίας που
ζητάει να απαγορευτούν τα μεταλλαγμένα τρόφιμα.
ΕΡ.: Φοβηθήκατε;
ΑΠ.: Δεν ξέρω τι με τρομάζει περισσότερο: να βρίσκομαι κρεμασμένη στην άγκυρα
ή τα αποτελέσματα για τον πλανήτη μας αν κάποια μέρα κουραστούμε να κρεμόμαστε
στις άγκυρες;
ΕΡ.: Τι σκεπτόσασταν;
ΑΠ.: «Κρατήσου, το σταματήσαμε το πλοίο»!
ΕΡ.: Συμμετέχετε στη λήψη αποφάσεων της Γκρίνπις;
ΑΠ.: Όταν ήμουν στα πλοία της Γκρίνπις υπήρχαν στιγμές που πιέζαμε σαν ναύτες
για να ακουστούμε. Σήμερα συμμετέχω έμμεσα…
ΕΡ.: Είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) τα κόμματα του μέλλοντος;
ΑΠ.: Όχι, ούτε νομίζω ότι θα έπρεπε. Ο ρόλος των ΜΚΟ είναι να βρίσκονται απ’
έξω. Μια άλλη φωνή για τον πολίτη.
ΕΡ.: Η σχέση σας με το ελληνικό τμήμα;
ΑΠ.: Είμαι σπάνια στην Ελλάδα. Είμαι όμως ευτυχής που με τη Μαρία Κάπαρη και
την Ιωάννα Knopp συνδράμαμε στη δημιουργία του.
ΕΡ.: Κάποιοι κατηγορούν για έλλειψη δημοκρατικότητας την Γκρίνπις.
ΑΠ.: Συμφωνώ. Όμως είναι διεθνής οργανισμός, ο οποίος προσπαθεί να βρει κοινή
γλώσσα ανάμεσα σε ένα σωρό κουλτούρες και θρησκείες. Δεν είναι τέλεια, όμως
υπάρχει προσπάθεια.
ΕΡ.: Μια αξέχαστη στιγμή ήταν;
ΑΠ.: Το πρωί σε βάρδια στον Ειρηνικό Ωκεανό, 20 ημέρες στη θάλασσα, τα πανιά
γεμάτα αέρα.
ΕΡ.: Γιατί πήγατε στην Γκρίνπις;
ΑΠ.: Μία φωτογραφία. Ένα φουσκωτό μπαίνει ανάμεσα σε ένα τεράστιο
φαλαινοθηρικό και μία φάλαινα και σταματάει το κυνήγι. Μ’ έκαναν να πιστέψω
ότι υπάρχει ελπίδα.
ΕΡ.: Και οι Μαορί;
ΑΠ.: Το Πανεπιστήμιό μου στη Νέα Ζηλανδία.
ΕΡ.: Αν ήσασταν Έλληνας υπουργός Περιβάλλοντος;
ΑΠ.: Θα περιστοίχιζα τον εαυτό μου με ανθρώπους που έχουν την εξυπνάδα, τη
δύναμη και το χιούμορ που χρειάζεται για να ταρακουνήσουν τα πράγματα.
ΕΡ.: Η μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη είναι…
ΑΠ.: «Και κατακυριεύσατε τη γη».
ΕΡ.: Η δημοσιότητα είναι δικαίωση;
ΑΠ.: Εάν η δημοσιότητα ξεσηκώσει τους ανθρώπους και ξεκουνήσει τις
κυβερνήσεις, ναι.
ΕΡ.: Η σχέση σας με τις οργανώσεις Απόδημου Ελληνισμού;
ΑΠ.: Καμία.
ΕΡ.: Εργάζεστε;
ΑΠ.: Διαρκώς, αλλά σπανίως «σταθερά». Αυτές τις ημέρες φτιάχνω ένα ντοκιμαντέρ
για μία ιστορία Μαορί, των ιθαγενών της Νέας Ζηλανδίας.
ΕΡ.: Ποιο το μέλλον της Γκρίνπις;
ΑΠ.: Αντιστρόφως ανάλογο με το μέλλον του πλανήτη. Όσο πιο καλά τα πηγαίνει ο
πλανήτης τόσο λιγότερη δουλειά θα έχει η Γκρίνπις.
ΕΡ.: Χρειάζεται να δίνει λόγο για τα οικονομικά της;
ΑΠ.: Αναμφισβήτητα. Είναι ένας οργανισμός που ζει από τις συνδρομές των απλών
πολιτών.
ΕΡ.: Το όνειρό σας είναι…
ΑΠ.: Να έχω έξι παιδιά, τα οποία να χαζεύω να μεγαλώνουν.
ΕΡ.: Οι βόμβες ουρανίου;
ΑΠ.: Τι να πω τώρα…
ΕΡ.: Αξίζει να παλέψει κανείς για…
ΑΠ.: Την αξιοπρέπεια (περιβαλλοντική, ηθική, οικονομική)
ΕΡ.: Μια πολιτική απόφαση που επέδρασε αρνητικά στην οικολογική ισορροπία του
πλανήτη;
ΑΠ.: Το Κιότο. Η αδυναμία των κυβερνήσεων να συμφωνήσουν σε μια ικανή μείωση
των αερίων του θερμοκηπίου.
ΕΡ.: Τις σας λέει ο αδελφός σας;
ΑΠ.: Καλός ο πλανήτης, αλλά δεν πιάνεις και καμιά σταθερή δουλειά!
ΕΡ.: Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας σε είκοσι χρόνια;
ΑΠ.: Ήρεμη, μεστή, ειρηνική.
