[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

Όσο περνάνε οι ημέρες, όλο και περισσότερα στοιχεία γύρω από τους ΝΑΤΟϊκούς

βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας έρχονται στο φως. Και όλο και περισσότερες

πληροφορίες κοινοποιούνται τόσο για τους Έλληνες-θύματα αυτών των βομβαρδισμών

όσο και για τις εσωτερικές διεργασίες στην κυβέρνηση, αλλά και στα κόμματα,

γύρω από τις τραγικές εκείνες αποφάσεις του 1999.

Ωστόσο, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Άλλωστε, όλων οι μνήμες δεν

έχουν αδυνατίσει… Κυρίως, όταν ακούς ότι ο τάδε υπουργός είχε επιφυλάξεις σε

σχέση με κάποιον άλλον για το αν θα συνυπέγραφε η χώρα μας τους ΝΑΤΟϊκούς

βομβαρδισμούς ή για το αν θα έστελνε στρατιώτες στο Κόσοβο και στη Βοσνία.

Πρώτον, γεννάται η… απορία, όταν οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ ­ και η Ελλάδα ­

αποφάσισαν να βομβαρδίσουν τους «τριτοκοσμικούς» Σέρβους δεν ήξεραν ότι θα

σκότωναν συνανθρώπους μας; Έπρεπε να πάρει η «μπάλα», ύστερα από χρόνια, και

Έλληνες για να εκφράσουν ορισμένοι τον πόνο τους; Γιατί δηλαδή η ελληνική

κυβέρνηση να ευαισθητοποιηθεί κι αυτή στο «και πέντε», σαν τον πρόεδρο της

Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι, ο οποίος θυμήθηκε, εκ των υστέρων, πόσο…

βλαπτικοί είναι οι βομβαρδισμοί των αεροπλάνων που εξορμούσαν από το

αεροδρόμιο Αβιάνο της πατρίδας του;

Δεύτερον, τι θα πει αυτό το «είχα επιφυλάξεις, που χρησιμοποιούν κατά κόρον

ορισμένοι ­ κυρίως υπουργοί ­ τις τελευταίες ημέρες; Όταν δηλαδή

συνυπέγραψαν… «μετά πολλών επιφυλάξεων» για τη δολοφονία συνανθρώπων μας,

έχει νόημα να λένε πως διαφοροποιήθηκαν σε ορισμένα πράγματα, εκτός από το

«διά ταύτα»;

Τρίτον, τι είναι όλη αυτή η… φιλολογία που αναπτύσσεται για τις ασθένειες

τις οποίες προκάλεσαν, ύστερα από χρόνια, οι… έξυπνες βόμβες; Τόσοι…

διαβασμένοι πολιτικοί σ’ αυτήν τη χώρα δεν είχαν ποτέ ακούσει στη ζωή τους ότι

οι Αμερικανοί δηλητηρίασαν με τον ναύαρχο Ζούμγολντ τα ποτάμια του Βιετνάμ, με

αποτέλεσμα να σημειώνονται ακόμα και σήμερα τερατογενέσεις ή ότι σκόρπισαν

όλων των ειδών τους καρκίνους στους άλλους «τριτοκοσμικούς», τους Ιρακινούς,

στον πόλεμο του Περσικού Κόλπου; Και, τέταρτον, είναι δυνατόν να υπάρχει

τόση… εμπλουτισμένη υποκρισία σε μία χώρα που έζησε τη φρίκη τόσων πολέμων,

αλλά και τόσων εθνικών και κοινωνικών αδικιών;