Αναζήτηση
Με ένα φιλί…
… αρχίζουν όλα, με ένα φιλί μπορεί να αλλάξουν όλα και σε αυτό το
ρεβεγιόν. Είναι πολύ φυσικό. Φυσικό; «Όσο και τα ρούχα που φοράμε», λέει ο Βον
Μπράιαντ, καθηγητής της ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Α&Μ του Τέξας.
Μπορεί οι αντιρρήσεις του να έρχονται κάπως σαν σοκ χρονιάρες μέρες που
υπόσχονται πολλά μα αν τις πιστέψουμε, τότε το φιλί δεν είναι φυσικό αλλά
πολιτιστικό προϊόν. Οι λαοί των νησιών του Νότιου Ειρηνικού είναι παθιασμένοι
εραστές, αλλά δεν γνώριζαν το φιλί μέχρι τον δέκατο όγδοο αιώνα που το πήγαν
εκεί οι Ευρωπαίοι εξερευνητές. Στην Κίνα και την Ιαπωνία δεν παύει να είναι
ταμπού, όταν δίνεται δημόσια. Μάλιστα, πριν από μια δεκαετία, η «Εργατική
Ημερησία» του Πεκίνου προειδοποιούσε γι’ αυτές τις επικίνδυνες «δυτικές
συνήθειες».
Πώς άρχισε…
… όμως το φιλί, αν είναι κάτι επίκτητο και όχι έμφυτο, πώς
παρασύρθηκε σε αυτό τόσος κόσμος, πώς του ήρθε του πρώτου ανθρώπου να αρχίσει
άξαφνα να ρουφάει και να πιπιλάει τα χείλη τού πιο αγαπημένου του προσώπου;
Από θεωρίες άλλο τίποτα. Μια από αυτές λέει πως το φιλί προήλθε από τις
πρωτόγονες μητέρες που μασούσαν την τροφή και ύστερα την έβαζαν με τα χείλη
τους στο στόμα των μωρών τους. Στις σανσκριτικές βέδες υπάρχουν αναφορές στο
φιλί από τον δέκατο έκτο αιώνα π.Χ., στο Κάμα Σούτρα από τον έκτο αιώνα μ.Χ.
Στην ινδοευρωπαϊκή κουλτούρα φαίνεται πως έφεραν το συνήθειο οι Έλληνες, μα οι
Ρωμαίοι ήταν εκείνοι που «εμβάθυναν» σε αυτό, έως τις αμυγδαλές: osculum (φιλί
στο μάγουλο), basium (φιλί στα χείλη), saviorum (φιλί με γλώσσα).
Ο Μεσαίωνας…
|
|
… δεν έλειψε και εδώ, ούτε η Εκκλησία, που αποδέχεται το ευλαβικό φιλί,
αλλά το καταδικάζει στο πυρ το εξώτερο όταν δίνεται με σκοπό τη μοιχεία ή τη
σαρκική απόλαυση. Πιο ρεαλιστική η επιστήμη χωρίς αυτό να την κάνει
προτιμητέα αναζητεί πίσω από το φιλί ορμόνες και ενδορφίνες. Με το φιλί,
λέει η Ρέιτσελ Χερτς, καθηγήτρια της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπράουν, η
γυναίκα αναζητεί τη μυρωδιά των ανοσοποιητικών πρωτεϊνών του συντρόφου της,
που αν είναι ισχυρότερες από τις δικές της, θα δώσουν καλύτερους απογόνους.
Άρα, οι κολόνιες είναι «ανθυγιεινές» για το ανθρώπινο είδος.
«Γεια σου ωραίε…
… δεν θέλει ρώτημα τι επιδιώκεις, έτσι που σπρώχνεις τους χειλικούς
μύες σου πάνω στους δικούς μου και απλώνεις πάνω μου αυτή τη φαρμακερή και
παρασιτική αποφορά από ξινισμένη μπίρα, αν είναι η τυχερή μου νύχτα ίσως να
εξερευνήσεις τη στοματική μου κοιλότητα με τη γλώσσα σου, ίσως να μου χαρίσεις
μια γουλιά από το σάλιο σου και εκατομμύρια βακτήρια, μαζί με κομματάκια απ’
τα φιστίκια που σε είδα να μασουλάς νωρίτερα. Πες μου, γλυκέ μου, σε τι οφείλω
αυτή την απολαυστική τιμή;» αναρωτιέται η Κλερ Έινσγουορθ στο περιοδικό «New
Scientist». Ποιος θα ήθελε να περάσει μαζί της αυτό το ρεβεγιόν;
