ΑΝ το πολύνεκρο ναυάγιο αφύπνισε την κυβέρνηση που δρομολογεί πια

ριζικά μέτρα για την ακτοπλοΐα…

ΔΥΟ πράγματα είναι αναγκαίο εκ προοιμίου να ειπωθούν ως καθαρές

εξηγήσεις:

* ΠΡΩΤΟΝ, πως ο ανταγωνισμός, τον οποίο το υφιστάμενο καθεστώς του

καμποτάζ κατέληξε σχεδόν να εξουδετερώσει, αποτελεί προϋπόθεση και ευκαιρία

για τη βελτίωση των θαλάσσιων συγκοινωνιών…

ΑΚΟΜΗ και για την αναβάθμιση του στόλου των επιβατηγών σκαφών και την

καλύτερη επιλογή και μεταχείριση των πληρωμάτων από τους πλοιοκτήτες.

* ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πως ουδείς αρμόδιος πρέπει να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι

κανόνες και κανονισμοί για την ασφάλεια της ακτοπλοΐας θα εφαρμόζονται στο

εξής άνευ άλλου τινός…

ΚΑΙ αντιθέτως, ως πάγιο μέλημα πρέπει να τεθεί η λειτουργία αδιάβλητου

μηχανισμού ελέγχων.

ΠΟΙΟΣ, άλλωστε, πιστεύει πως όταν ο θόρυβος θα έχει καταλαγιάσει και

όλα θα έχουν πάρει την άγουσα της καθημερινής ρουτίνας…

ΚΑΠΟΙΟΙ δεν θα επιχειρήσουν ­ όπως στο παρελθόν ­ να επωφεληθούν από

κενά και «ρήγματα» στους ελέγχους…

ΓΙΑ να μεγιστοποιήσουν το κέρδος ή να αποφύγουν δαπάνες που θεωρούν μη

ανταποδοτικές.

ΑΠΟ όσα τραγικά αποκαλύφθηκαν και αποκαλύπτονται μετά το ναυάγιο…

ΘΑ ήταν κρίμα να μη βγουν τα συμπεράσματα για τη λήψη σταθερών

μέτρων…

ΝΑ μη γίνει, δηλαδή, η στροφή που θα αποκαταστήσει το αίσθημα ασφάλειας

στο κοινό και θα κλείσει ερμητικά τα «παράθυρα» στις παρανομίες.