Μόλις διάβασα τις λέξεις «διασταυρούμενα πυρά», κατάλαβα. Στη Μέση Ανατολή

σχεδόν πάντα σημαίνει ότι οι Ισραηλινοί έχουν σκοτώσει έναν αθώο. Όταν οι

Ισραηλινοί βομβάρδισαν το συγκρότημα του ΟΗΕ στην Κανά του Λιβάνου, το 1996,

το περιοδικό «Time» δημοσίευσε τη φωτογραφία ενός νεκρού μωρού και έγραφε στη

λεζάντα ότι είχε σκοτωθεί σε «διασταυρούμενα πυρά». Ήταν ψέμα. Το μωρό είχε

σκοτωθεί στον ισραηλινό βομβαρδισμό, μαζί με άλλους 106 αμάχους.

Έτσι, όταν διάβασα στο τηλεγράφημα του Ασοσιέιτεντ Πρες ότι ο δωδεκάχρονος

Ραμί σκοτώθηκε από «διασταυρούμενα πυρά», κατάλαβα αμέσως ποιος τον είχε

σκοτώσει. Και όμως, η τηλεόραση του BBC εξακολουθούσε να μεταδίδει ότι το

παιδί σκοτώθηκε «όταν παγιδεύτηκε σε διασταυρούμενα πυρά, σε μια μάχη που

άφησε πολλούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες». Κατάλαβα τι σήμαινε αυτό.

Είναι αλήθεια πως οι Ισραηλινοί στρατιώτες που σκότωσαν το αγόρι ίσως να μη

γνώριζαν ποιον χτυπούσαν. Προφανώς πυροβολούσαν πίσω από έναν τοίχο. Όμως

γιατί αυτή η απροθυμία από τη μεριά των δημοσιογράφων να πούνε την αλήθεια;

Ύστερα, η συζήτηση μετατοπίστηκε στο ποιος έχει την ευθύνη. Οι Ισραηλινοί

κατηγορούσαν την Παλαιστινιακή Αρχή ότι οργάνωσε τις ταραχές. Έτσι, το θέμα

δεν ήταν πια ποιος σκότωσε ποιον, αλλά αν η Αρχή των Παλαιστινίων οργάνωσε τις

ταραχές που οδήγησαν στο θάνατό τους!

Παραβίαση

Οι Ισραηλινοί στρατιώτες, οι οποίοι παραβίασαν κάθε έννοια των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων, πυροβολώντας εναντίον των διαδηλωτών με πραγματικά πυρά,

αναφέρονταν ως «ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας», μολονότι αυτήν ακριβώς την

ασφάλεια στάθηκαν ανίκανοι να προστατεύσουν. Στο CNN, στο BBC και σε άλλα

δορυφορικά κανάλια, οι δημοσιογράφοι αναρωτιόνταν αν αυτοί οι σκοτωμοί θα

ανατρέψουν την «ειρηνευτική διαδικασία», χωρίς να μπουν στον κόπο να εξηγήσουν

ότι η κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας ήταν η κυριότερη αιτία για τις

ταραχές.