Στο σπίτι τους, στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο Γουίλ Λαπίδης

και οι γονείς του συγκρούονταν για το πού θα τοποθετηθεί ο ηλεκτρονικός

υπολογιστής του Γουίλ.

Ο 14χρονος Γουίλ ήθελε ο υπολογιστής να μπει στο δωμάτιό του. Όμως, η

τοποθέτηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή εκεί ήταν «κόκκινο πανί» για τους

γονείς του.

«Θέλαμε να μπορούμε να βλέπουμε την οθόνη», είπε η μητέρα του, Μορίν Λιντς. Ο

Γουίλ επέμενε, όμως. Τελικά τα… δύο μέρη συμβιβάσθηκαν και ο ηλεκτρονικός

υπολογιστής μπήκε στον διάδρομο έξω από το δωμάτιο του Γουίλ. Από εκεί, ο

Γουίλ κάνει on-line συζητήσεις με φίλους του από το Διαδίκτυο, «σερφάρει» σε

ηλεκτρονικές σελίδες με αθλητικό περιεχόμενο και παίζει πολλά βιντεοπαιχνίδια.

Τα περισσότερα από αυτά τα βιντεοπαιχνίδια, όπως λέει ο ίδιος, είναι, «αρκετά

αιμοβόρα».

Σήμερα, τα μέλη της Επιτροπής Εμπορικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας

διεξάγουν τον δεύτερο γύρο της συζήτησης για τα παιχνίδια που περιέχουν βία.

Θα έπρεπε όμως ίσως πρώτα να ρίξουν μια ματιά στον τρόπο που λειτουργούν

«ηλεκτρονικά» και έπειτα συμπεριφέρονται παιδιά όπως είναι ο Γουίλ.

Όπως επισημαίνουν ειδικοί παιδοψυχολόγοι, γιατροί, εκπαιδευτικοί και άλλοι

ειδικοί στην ανάπτυξη των παιδιών, η λύση του προβλήματος δεν βρίσκεται στο τι

βλέπουν τα παιδιά, αλλά στο πού και υπό ποίες συνθήκες το βλέπουν.

Τελευταία Νέα