Η Μάριον Τζόουνς παρακολούθησε την τελετή έναρξης των Αγώνων:

«Μου φαίνονται όλα πολύ ωραία και απλά. Η τελετή ήταν εκπληκτική. Γνώρισα

αθλητές και αθλήτριες από άλλα σπορ και μου φάνηκε ότι γνώρισα έναν ολόκληρο,

διαφορετικό κόσμο. Όπως οι αδελφές Ουίλιαμς. Συγκινήθηκα όταν είδα την Κάθι

Φρίμαν να τρέχει με τη δάδα. Ν’ ανάβει τον βωμό… Ήταν φανταστικό».

Περάσαμε στο καθαρά αθλητικό μέρος:

­ Ποια είναι τ’ αγωνίσματα όπου θα πάρετε μέρος;

«Είναι τα 100 μ., τα 200 μ., το μήκος και οι σκυταλοδρομίες 4 Χ 100 μ. και 4 Χ

400 μ. Δεν βλέπω την ώρα του πρώτου τελικού…»

­ Ποιος είναι ο χρόνος που μια αντίπαλός σας πρέπει να κάνει για να σας

νικήσει;

«Για να με νικήσει χρειάζεται να κάνει χρόνο 10″50. Δύσκολο, πολύ δύσκολο».

­ Και η Ελληνίδα Κατερίνα Θάνου;

«Μια σκληρή αντίπαλος. Την έχω παρακολουθήσει σε αγώνες και φυσικά στη

Σεβίλλη. Μακάρι να έχω ανταγωνισμό για να επιτύχω και παγκόσμιο ρεκόρ».

­ Και με το μήκος πώς τα πάτε; Τι χρειάζεται να προσέξετε περισσότερο;

«Η τεχνική είναι το όπλο μου. Έχω ανάγκη μόνο από ένα καλό άλμα. Μου φτάνει

για να κερδίσω το χρυσό μετάλλιο. Έτσι, λοιπόν, θα προσέξω στο πρώτο μου άλμα,

να είμαι η πιο τέλεια, ώστε να μη χρειαστεί δεύτερο…»

Ένας Ισπανός συνάδελφος της φέρνει στον νου τη Σεβίλλη, όπου και τότε είχε

στόχο πέντε χρυσά μετάλλια. Τραυματίστηκε και δεν το πέτυχε.

«Τώρα είμαι πιο έμπειρη. Γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και κοντρολάρομαι.

Ξέρω το σώμα μου. Αισθάνομαι τον πόνο. Σταματάω όταν χρειάζεται. Όχι όπως στη

Σεβίλλη».

Η Μάριον Τζόουνς δεν διαμένει μαζί με τους άλλους συμπατριώτες της στο

Ολυμπιακό Χωριό. Μένει σ’ ένα διαμέρισμα όπου τα ‘χει όλα:

«Φυσιοθεραπευτή, ηρεμία, μουσική δική μου και της επιλογής μου, όσο χρειάζομαι

και όσο πρέπει. Χρειάζομαι αυτή την προετοιμασία, γιατί σε λίγο θα βρίσκομαι

πάντα ετοιμοπόλεμη: στον δρόμο, στο άλμα, στην προθέρμανση, στον τελικό».

­ Ποιο σημείο των Ολυμπιακών και των προσπαθειών σας θεωρείτε κρίσιμο και

δύσκολο;

«Σίγουρα, το πέρασμα από τους δρόμους στον βατήρα. Στους αγώνες πρόκρισης

χρειάστηκε να παίρνω μέρος από το ένα αγώνισμα στο άλλο, με μία ώρα ανάπαυσης

και διαφοράς».

Η Μάριον Τζόουνς, δεν θα ‘χει δίπλα της τον σύζυγό της, γιατί ο Χάντερ έκανε

πρόσφατα εγχείρηση μηνίσκου και δεν θα πάρει μέρος στους Αγώνες.

Για την ίδια, όμως, τα πράγματα γίνονται δύσκολα καθώς ταυτόχρονα πρέπει να

κάνει να ξεχαστούν ονόματα που άφησαν εποχή στον στίβο. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν

παραλείπει να βλέπει σε βίντεο τις κούρσες του Καρλ Λιούις, της Βίλμα

Ρούντολφ, της Τζάκι Τζόινερ Κέρσι…

«Ίνδαλμά μου παραμένει η Έβελιν Άσφορντ. Ίσως γιατί ήταν η πρώτη γυναίκα που

είδα ν’ αγωνίζεται σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Λος Άντζελες, το 1984».

ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΩ

«Θέλω να κερδίσω πέντε χρυσά μετάλλια. Βρίσκομαι στην καλύτερη στιγμή της

καριέρας μου και στην καλύτερη φυσική κατάσταση από ποτέ. Μέσα μου αισθάνομαι

ήρεμη. Δεν ανησυχώ καθόλου. Μέχρι τώρα δεν έβλεπα την ώρα να ριχτώ στη μάχη,

να τρέξω. Μακάρι οι αγώνες να ήταν… χθες».

­ Ναι, αλλά ο Καρλ Λιούις είπε ότι έχετε πολλές απαιτήσεις, παρατηρούμε.

«Σέβομαι την άποψή του. Είμαι, όμως, ξεροκέφαλη και αυτό που έχει μπει στο

κεφάλι μου κανείς δεν μπορεί να μου το βγάλει. Από το 1998 το σκέφτομαι και

τώρα θα δούμε τι θα φέρει αυτή η προετοιμασία. Επιμένω στην άποψή μου, θέλω να

κατακτήσω πέντε χρυσά μετάλλια».

Η Μάριον Τζόουνς προσπαθεί από το πρωί να επιτύχει αυτό που ούτε ο Τζέσε

Όουενς δεν πέτυχε. Ούτε αργότερα ο Καρλ Λιούις.