Όταν ο Σαίξπηρ, περίπου το 1606 στο εξαιρετικό έργο του «Βασιλιάς Ληρ», έβαζε

στο στόμα του κόμη του Κεντ τη φράση «εσύ αποκρουστικέ ποδοσφαιριστή», ούτε

πού θα μπορούσε να φαντασθεί τις θεαματικές εξελίξεις.

Από αύριο και για πολλούς μήνες, ολόκληρη η Ευρώπη θα μετατραπεί σε τηλεοπτικό

στούντιο. Οι καλύτεροι (θεωρητικά) ποδοσφαιριστές της ηπείρου αναλαμβάνουν ένα

δύσκολο έργο. Να ξορκίσουν τη σκυφτή ζωή ολόκληρης της εβδομάδας, και να

κάνουν τις καρδιές να χτυπάνε πιο γρήγορα στα άδεια από συναισθήματα πανάκριβα

πουκάμισα.

Αρχίζει η γιορτή της όρασης και της αδρεναλίνης. Οι φίλαθλοι ­ και κάποιοι

αυτό το ξέρουν καλά και το εκμεταλλεύονται ­ έχουν τη «μνήμη του χρυσόψαρου».

Για 90 λεπτά ξεχνούν τα πάντα. Τις φήμες για στημένα ματς, τους αθλητές,

φαρμακεία και τα προσωπικά τους προβλήματα.

Τα μάτια κλείνουν μπροστά στο λευκό γιασεμί και τις ωραίες κοπέλες, ενώ η

αδρεναλίνη αιχμαλωτίζεται για να τρέξει χωρίς ψυχικό κόστος στο γκολ του κάθε

καλοπληρωμένου νεαρού.

Το ποδόσφαιρο ποτέ δεν είχε πλούσιους συγγενείς. Μοιάζει με το μπουζούκι και

το αργεντίνικο τάνγκο. Όλα ξεκίνησαν στις φτωχογειτονιές από ανθρώπους που

είχαν περίσσευμα πάθους και έλλειψη χρημάτων.

Ήρθαν, όμως, οι αρραβώνες και το ποδόσφαιρο παίζεται σε πολυτελέστατα γήπεδα,

το τάνγκο χειροκροτείται σε κομψές αίθουσες από δάχτυλα στολισμένα με

ρουμπίνια και το μπουζούκι έγινε το αντικλείδι των φτωχών για τις τραπεζικές

θυρίδες.

Το ποδόσφαιρο είναι ο πιο δημοκρατικός «βασιλιάς των σπορ» που πέρασε από την

ιστορία. Δίνει δικαίωμα στο όνειρο, σε όλους μας. Πλούσιους και φτωχούς. Ας το

απολαύσουμε.

Τελευταία Νέα