Οι «τσάροι» του εγκλήματος με τα ελληνικά ονόματα

Στο διαβατήριο με το οποίο ταξίδευε στην Ευρώπη και στην αστυνομική του

ταυτότητα αναγράφονταν τα στοιχεία Ιγκόρ Κεσσώφ, κάτοικος Μενιδίου.

Το ποιος πραγματικά ήταν ο Ιγκόρ Κεσσίδης, ο “νομοταγής” Έλληνας πολίτης

ομογενής από την πρώην Σοβιετική Ένωση, κρυβόταν σε ένα μαύρο κουτί που έφθασε

“κούριερ” στις ρωσικές και ελληνικές Αρχές. Ένα μαύρο κουτί που περιείχε το

σχεδιάγραμμα – χάρτη με τσεκαρισμένο ένα σημείο σε ερημική περιοχή της

Βαρυμπόμπης. Το ακριβές σημείο, όπου εκτελεστές μαφιόζοι είχαν θάψει τον

“τσάρο” της ρωσικής μαφίας Αλεξάντερ Σολόνικ. Από τον Φεβρουάριο του 1997 που

αποκαλύφθηκε, με την άγρια δολοφονία του, η πραγματική ταυτότητα του δήθεν

ομογενούς από την πρώην Σοβιετική Ένωση Ιγκόρ Κεσσίδη, μια νέα ορολογία μπήκε

στα αρχεία των ελληνικών αστυνομικών Αρχών. Η λέξη – κλειδί ήταν ρωσική μαφία

και “επωνυμίες” εγκληματικών οργανώσεων διεθνούς εμβέλειας, όπως η

ISMAILOVSKAYA, η SOLNTSEVSKAYA KOURGANSAYA και η OREKHOVASKAYA -BORISOVSKVA,

πλούτισαν τα λεξικά της Αστυνομίας. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας ομογενής, δύο

χρόνια αργότερα, κυκλοφορούσε στη Ροδόπη και στην Κομοτηνή με ένα αστραφτερό

πανάκριβο αυτοκίνητο και ενδιαφερόταν για μεγάλες μπίζνες.

Είχε ήδη αγοράσει το 30% του ξενοδοχείου ” King Maron Beach”, για να στεγάσει

στις πολυτελείς σουίτες του τη φαμίλια του. Ο πολυεκατομμυριούχος ομογενής δεν

πρόλαβε να υλοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδά του για επενδύσεις στη Βόρεια

Ελλάδα. Συνελήφθη πέρσι τον Αύγουστο και αποδείχθηκε ότι πίσω από το ελληνικό

όνομα που χρησιμοποιούσε κρυβόταν ο καταζητούμενος αρχιγκάνγκστερ

μεγαλομαφιόζος εκτελεστής Βλαντιμίρ Ταταρένκοφ.

Στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Ταταρένκοφ οι υποψίες των Αρχών Ασφαλείας έγιναν

αποδείξεις. Ο Ταταρένκοφ δεν ενδιαφερόταν μόνο για να βρει καταφύγιο και να

εγκατασθεί στη χώρα μας, όπως έκαναν μέχρι τότε άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα της

ρωσικής μαφίας. Με την εγκατάστασή του είχε ήδη κάνει τα πρώτα βήματα για

ξέπλυμα μαύρου χρήματος και για άλλες σκοτεινές οικονομικές δραστηριότητες.

Σταυροδρόμι η Ελλάδα ξένων οργανωμένων συμμοριών, ανάμεσά τους και μιας από

τις πιο σκληρές και οργανωμένες μαφίες, της ρωσικής, που έχει απλωθεί στην

Ευρώπη και στην Αμερική.

Η δράση της, η οποία έχει θέσει εδώ και χρόνια σε συναγερμό τις αστυνομικές

Αρχές σε ΗΠΑ και Ευρώπη, κινείται σε δύο επίπεδα. Στις εγκληματικές

δραστηριότητες, με την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου, με τον έλεγχο του

υποκόσμου στα κυκλώματα προστασίας, πορνείας, λαθρεμπορίου όπλων και

ναρκωτικών, και στις οικονομικές δραστηριότητες με το άνοιγμα στην αγορά, το

ξέπλυμα χρήματος, τη νομιμοποίηση των εσόδων από τις εγκληματικές τους

δραστηριότητες και τις επενδύσεις σε επιχειρήσεις. Σε κατάσταση πολιορκίας και

η ελληνική αγορά: η εγκατάσταση Ρώσων αρχινονών αποτελεί μια μεγάλη απειλή.

Στην ελληνική αγορά, οι κινήσεις τους είναι διακριτικές και αποφεύγουν τα

εντυπωσιακά ανοίγματα. Κινούνται κυρίως εκτός Αττικής και προτιμούν περιοχές

της Βόρειας Ελλάδας.

Το θρίλερ με τον Αλεξάντερ Σολόνικ

Η ιστορία του Αλεξάντερ Σολόνικ θύμιζε σενάριο κινηματογραφικής ταινίας του

Χόλιγουντ. Είχε “λάμψη”, χλιδή, πάρτι σε ολυμπιακών διαστάσεων πισίνες, έντονη

νυχτερινή ζωή, αστραφτερά αυτοκίνητα, ακριβές Χάρλεϊ, γκανγκστερικές ίντριγκες

και έναν θριλερικό επίλογο. Ο Ιγκόρ Κεσσίδης, όπως παρουσιαζόταν στην

ταυτότητα, δεν διέμενε στο γιαπί της περιοχής Μενιδίου που είχε δηλώσει. Από

τα τέλη του 1995 που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας είχε νοικιάσει δύο

πολυτελέστατες βίλες στο Λαγονήσι για να διαμένουν ο ίδιος και οι γκάνγκστερ

της συμμορίας του. Σε μια από αυτές τις βίλες, ήρθε και το τέλος για τον

εκτελεστή αρχηγό της μαφιόζικης συμμορίας του Κουργκάν, Αλεξάντερ Σολόνικ, από

τα χέρια πρωτοπαλίκαρου της συμμορίας του, που τον στραγγάλισε. Πρώην

αστυνομικός, άρτια εκπαιδευμένος ως μέλος ειδικής μονάδας της χώρας του,

άλλαξε στρατόπεδο. Αξιοποίησε τις γνώσεις και τα προσόντα του και η εξέλιξή

του στην παρανομία ήταν ταχύτατη. Διεθνούς φήμης εκτελεστής, σπεσιαλίστας λόγω

της δεξιοτεχνίας του στα όπλα, είχε γίνει γνωστός με το ψευδώνυμο Αλέξανδρος ο

Μέγας. Καταζητούμενος για τέσσερις εκτελέσεις στη Μόσχα, στις κατακόκκινες

λίστες της Ιντερπόλ, όταν η κατάσταση έγινε δύσκολη στη χώρα του, στριμωγμένος

από τα αιματηρά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών αντίπαλων μαφιόζικων οργανώσεων,

αναζήτησε καταφύγιο στην Ελλάδα.

Βρήκε τις ρίζες του

Τα κυκλώματα των ελληνοποιήσεων τον βοήθησαν να βρει τις ρίζες του και να

επιστρέψει στην πατρίδα των προγόνων του.

Με το ελληνικό διαβατήριο οι πύλες της Ευρώπης ήταν ανοιχτές και ο Σολόνικ

είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει και να κανονίζει τις δουλειές του. Πληροφορίες

της Αστυνομίας αναφέρουν ότι το τελευταίο του συμβόλαιο ήταν μια δολοφονία

στην Ιταλία, που δεν πρόλαβε να εκτελέσει.

Στα διαλείμματα της δουλειάς, ο Σολόνικ περνούσε τις διακοπές του στο Λαγονήσι

παρέα με την καλλονή Σβετλάνα Κότοβα, την οποία και παρέσυρε στο θάνατο. Λίγες

ημέρες μετά την αποκάλυψη της δολοφονίας του Σολόνικ, βρέθηκε τεμαχισμένο μέσα

σε σακούλες το πτώμα της Σβετλάνα.

Με ελληνικό διαβατήριο, ταξίδευε στην Ευρώπη το ίδιο χρονικό διάστημα και ο

αρχιγκάνγκστερ Μαξίμ Ταρνοπόλσκι, “εγκέφαλος” συμμορίας οργανωμένου εγκλήματος

με έδρα τη Λετονία. Ο Λετονός μαφιόζος συνελήφθη στην Ολλανδία. Το ελληνικό

του διαβατήριο και η αστυνομική του ταυτότητα τον παρουσίαζαν ως τον ομογενή

Μαξίμ Καλαϊτσίδη, από την Τασκένδη.

Πρωτοπαλίκαρο του Ταρνοπόλσκι ήταν και ο μαφιόζος Βλαντιμίρ – Γιουρίτζεβιτς

Σελιβέστροβ, οπαίος συνελήφθη πριν από δύο χρόνια από έναν τυχαίο ελεγχο, στο

Μενίδι.

Αυτός είχε προλάβει να τακτοποιηθεί ως ομογενής. Η διαδικασία ελληνοποίησής

του βρισκόταν στην τελική ευθεία. Είχε ήδη παραλάβει το πιστοποιητικό

ιθαγένειας που τον παρουσίαζε ως Μπορίς Καρνετσιάν και ένα πιστοποιητικό τύπου

Β’ στρατολογικής κατάταξης. Το μόνο που έμενε για να αποκατασταθεί πλήρως ήταν

να παραδώσει άλλα 20.000 δολάρια για να αποκτήσει την ελληνική ταυτότητα.

Οι «προπομποί» άνοιξαν τον δρόμο στα σκληρά στελέχη της Οργκανιζάτσια

Μικροκακοποιοί – προπομποί άνοιξαν το δρόμο για τα ηχηρά ονόματα της ρωσικής

μαφίας, αρχηγούς συμμοριών της Οργκανιζάτσια, όπως αποκαλούνται οι μαφιόζικες

εγκληματικές οργανώσεις που εδρεύουν στη Ρωσία, την Αρμενία, την Κριμαία, την

Τσετσενία και σε άλλες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Στην προ… Σολόνικ εποχή, τις ελληνικές Αρχές Ασφαλείας απασχολούσαν

“οικογένειες” Ρώσων κακοποιών που δραστηριοποιούνταν στην προστασία νυχτερινών

κέντρων, στη σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και στις πιάτσες του εμπορίου

της γούνας. Οπλισμένες σαν αστακοί, με Καλάσνικοφ και χεροβομβμίδες ­ τα

οπλοστάσιά τους ήταν πλήρως εξοπλισμένα με όπλα από στρατιωτικές αποθήκες τις

οποίες είχαν λεηλατήσει στις χώρες απ’ όπου προέρχονταν ­ ομάδες που δεν

ξεπερνούσαν τα 10 άτομα εκαναν αισθητή την παρουσία τους σε νυχτερινά κέντρα

της Δυτικής Αθήνας. Πουλούσαν “προστασία ” εκβιάζοντας τους ιδιοκτήτες τους

και παράλληλα με τις διασυνδέσεις που είχαν τα τροφοδοτούσαν με

“καλλιτέχνιδες” από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Το μακελειό σε νυχτερινό κέντρο

στο Μενίδι τον Μάιο του 1995 ήταν ενδεικτικό της εγκληματικής δραστηριότητας

που είχαν αναπτύξει οι συμμορίες των Ρώσων κακοποιών. Στο άγριο ξεκαθάρισμα

λογαριασμών για τον έλεγχο των νυχτερινών κέντρων μεταξύ αντιπάλων συμμοριών,

μετατράπηκε σε πεδίο μάχης μια συνοικία του Μενιδίου. Δύο νεκροί και δύο

τραυματίες μπράβοι ήταν ο απολογισμός από το πιστολίδι που έπεσε. Η υπόθεση

αυτή αποκάλυψε και μια άλλη πτυχή. Ανάμεσα στους “θαμώνες ” ήταν ένας

αστυνομικός του Τμήματος Μενιδίου που έκανε “πλάτες” στη συμμορία. Τα

μεγαλύτερα προβλήματα από τη δράση των Ρώσων μαφιόζων της γούνας

παρουσιάζονται στη Βόρεια Ελλάδα. Η εν ψυχρώ δολοφονία του γουνοποιού Σάββα

Γιλαντζίδη και του γιου του Ανέστη τον Αύγουστο του 1997 στην Καστοριά

προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην περιοχή καθώς ήταν σήμα SOS για την

εγκληματική δραστηριότητα της ρωσικής μαφίας. Οι τρεις κακοποιοί εισέβαλαν στο

κατάστημα του Γιλατζίδη και αφού ξυλοκόπησαν τον ίδιο και τους δυο γιους του

μέχρι λιποθυμίας, τους έδεσαν, τους φίμωσαν και λεηλάτησαν το κατάστημα από

γούνες αξίας 80.000.000 δρχ.

Τα τεράστια κέρδη για τις οικογένειες των Ρώσων μαφιόζων προέρχονται από τη

σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών. Με διασυνδέσεις με τοπικές μαφίες και σε

συνεργασία με Έλληνες μαστροπούς έχουν ανοίξει κανάλια για την εισαγωγή

“καλλιτέχνιδων” από περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Χωμένοι σε χοντρές μπίζνες, οργανώνουν μεταφορές γυναικών με τις οποίες

εφοδιάζουν τα μπαρ του Λεκανοπεδίου και της επαρχίας, ενώ το πεζοδρόμιο το

αφήνουν για τους Αλβανούς. Πηγή από όπου προμηθεύονται το εμπόρευμα, για τις

μεικτές συμμορίες Ρώσων και Ελλήνων μαστροπών, είναι η Ρωσία, η Ουκρανία, το

Καζαχστάν, η Λευκορωσία και η Γεωργία. Καλλίγραμμες νεαρές κοπέλες,

“καλλιτέχνιδες”, στρατολογούνται στα “γραφεία ευρέσεως εργασίας” της ρωσικής

μαφίας. Οι σύνδεσμοι τις φέρνουν στην Ελλάδα με γκρουπ και τουριστικές βίζες.

Στην αρχή τους αναθέτουν αθώες εργασίες ­ σερβιτόρες σε μπαρ, καφετέριες κ.λπ.

­ και όταν λήξει η τουριστική βίζα τις “στρώνουν” στη δουλειά. Στο έλεος των

μαφιόζων οι κοπέλες αναγκάζονται να υπακούσουν στις εντολές τους. Άλλοτε πάλι

τους παίρνουν τα διαβατήριά τους και τις κρατούν “φυλακισμένες” σε

διαμερίσματα μέχρι να τους ξοφλήσουν τα έξοδα μεταφοράς και να τους πληρώσουν

τα δεδουλευμένα.

Κυκλώματα για διαβατήρια και ταυτότητες

Ο συνδετικός κρίκος των Ρώσων μαφιόζων με τη χώρα μας είναι τα ελληνικά

διαβατήρια και οι ταυτότητες που αποκτούν μέσα από κυκλώματα ελληνοποιήσεων.

Μια τεράστια βιομηχανία στην οποία μετέχουν Ρώσοι μαφιόζοι, Έλληνες συνεργοί

τους, δημόσιοι υπάλληλοι πολλές φορές και αστυνομικοί, όπως αποκαλύφθηκε

πρόσφατα από τις έρευνες των Αδιάφθορων στο Αστυνομικό Τμήμα Μενιδίου, που

αναλαμβάνουν να “βαφτίσουν” ομογενείς εγκληματίες εκτελεστές και να κάνουν

“λίφτινγκ” στο βαρύ εγκληματικό παρελθόν τους.

Τεράστιος τζίρος

Μια “επιχείρηση” με τεράστιο τζίρο, αφού το κόστος για ένα πρώτης τάξεως ”

γνήσιο” διαβατήριο που εκδίδεται με νομιμοφανείς διαδικασίες ανέρχεται στα

65.000 δολάρια.

Οι διαδικασίες ξεκινούν από περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης όπου υπάρχουν

οικογένειες ομογενών. Έναντι μεγάλης αμοιβής μαφιόζοι αναλαμβάνουν να

“πείσουν” κάποιες οικογένειες να “υιοθετήσουν” Ρώσους γκάνγκστερ και να τους

δανείσουν τα ονόματά τους.

Άλλοτε οι μαφιόζοι παίρνουν τα στοιχεία από ομογενείς που έχουν πεθάνει. Ο

έλεγχος είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτος και με ψεύτικα στοιχεία αποκτούν

τα απαραίτητα έγγραφα, όπως πιστοποιητικά γεννήσεως κ.λπ. Με τα έγγραφα στο

χέρι πηγαίνουν σε πρεσβείες ή ελληνικά προξενεία και αποκτούν τη βίζα

παλιννόστησης. Από το Κέντρο Αλλοδαπών εφοδιάζονται με άδεια παραμονής και στη

συνέχεια απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες για την απόκτηση της ελληνικής

ιθαγένειας. Εγγράφονται σε δημοτολόγια και απευθύνονται στα κατά τόπους

Αστυνομικά Τμήματα για την έκδοση της αστυνομικής ταυτότητας. Για την έκδοσή

της χρησιμοποιούν ως μάρτυρες ήδη “ελληνοποιημένους” συνεργούς τους οι οποίοι

εγγυώνται για τις ελληνικές τους ρίζες. Στην υπόθεση του Σολόνικ το πρόσωπο –

κλειδί το οποίο εγγυήθηκε για την ελληνοποίησή του φέρεται ότι ήταν ο ομογενής

Ευστάθιος Π. Θεοδωρίδης. Άλλοτε πάλι Ρώσοι μαφιόζοι αναθέτουν στο κύκλωμα όλες

τις διαδικασίες και παίρνουν τα πολύτιμα έγγραφα που τους ανοίγουν τις πόρτες

της Ευρώπης, χωρίς καν να χρειασθεί να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα.

Ένα από τα πολλά κλιμάκια που αναλάμβανε να “τακτοποιεί ” ηχηρά ονόματα του

ρωσικού υποκόσμου εξαρθρώθηκε πριν από δύο χρόνια από τις ελληνικές Αρχές

Ασφαλείας. Το κύκλωμα είχε απλώσει τα πλοκάμια του στην Αστυνομία και σε

δημόσιες υπηρεσίες και μέσα σε λίγα χρόνια είχε “ελληνοποιήσει” τουλάχιστον

1.000 αλλοδαπούς από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ανάμεσα στους πελάτες ήταν και

ο Βλαντιμίρ Σελιβέστροβ που με τη σύλληψή του αρχισε και η αντίστροφη μέτρηση

για το κύκλωμα. “Αρχηγός” της σπείρας ήταν ο Δημήτρης Χ. Ευσταθιάδης, οποίος

μαζί με τον υπάλληλο του Δήμου Άνω Λιοσίων Ηλία Χρ. Ελευθεριάδη αναλάμβαναν

τις διαδικασίες ελληνοποίησης κακοποιών. Για την ίδια υπόθεση κατηγορήθηκαν

και δυο αστυνομικοί.

Το παρελθόν

Πίσω από την ελληνική ταυτότητα που τον παρουσίαζε ως Βλαδίμηρο Σιμένοφ,

έκρυβε το βαρύ εγκληματικό του παρελθόν με τις 11 άγριες εκτελέσεις ένας από

τους νονούς της ρωσικής μαφίας, ο Βλαντιμίρ Ταταρένκοφ. Χάρις στην ταυτότητα

“βαφτίσθηκε” σε έναν ευυπόληπτο πολίτη ομογενή που παλιννόστησε, με

ευαισθησίες στα προβλήματα της Ομογένειας, δήθεν “προστάτης” ομογενών τους

οποίους παρακινούσε να επενδύσουν χρήματα από τις οικονομίες τους για να

δημιουργήσουν μονάδα επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων.

Μεγαλοεπενδυτής, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε σημαντικό

οικονομικό παράγοντα και μαζί με άλλους “επενδυτές” μαφιόζους επεδείκνυε

ενδιαφέρον για επενδύσεις, όπως τη δημιουργία μονάδας αλουμινίου στην

Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή.

Απλώθηκαν σαν βεντάλια

Με την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και τις σαρωτικές

πολιτικές και οικονομικές αλλαγές, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο και χαράχθηκε νέος

χάρτης στην εγκληματικότητα. Εγκληματικές συμμορίες της πρώην Σοβιετικής

Ένωσης ανασυντάχθηκαν, αναδιαρθρώθηκαν και πέρασαν τα σύνορα αναζητώντας

ευρύτερο πεδίο δράσης. Ρωσικές συμμορίες, οργανωμένες στα πρότυπα της μαφίας,

πέρασαν στην άλλη όχθη και δημιούργησαν μια νέα τάξη στη διεθνή

εγκληματικότητα. Απλώθηκαν ταχύτητα, σαν βεντάλια, από το Μπράιτον Μπιτς της

Νέας Υόρκης μέχρι το Μονακό, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Οι διωκτικές Αρχές των

ΗΠΑ και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, παρά τη μεγάλη τους εμπειρία, δεν κατάφεραν να

προλάβουν και να αντιμετωπίσουν την εισβολή.

Σαρωτικές αλλαγές

Ο πρώτος πυρήνας με δράση στην πρώην Σοβιετική Ένωση αποτελείτο από

μαυραγορίτες, λαθρεμπόρους μπλουτζίν, τσιγάρων και άλλων καταναλωτικών αγαθών.

Εκατοντάδες πρώην πράκτορες της KGB, πρώην αστυνομικοί με εκπαίδευση στις

ειδικές δυνάμεις (περίπτωση Αλεξάντερ Σολόνικ ) πέρασαν σε άλλο στρατόπεδο και

μαζί με τους περιθωριοποιημένους γκάνγκστερ έβαλαν τις βάσεις του οργανωμένου

εγκλήματος. Το ρωσικό οργανωμένο έγκλημα αποτελείται από πολλές οργανώσεις,

Ρώσων “νονών”, πρώην αστυνομικών και κρατικών λειτουργών, κακοποιών που

προήχθησαν στα ανώτερα κλιμάκια του οργανωμένου εγκλήματος και αρκετοί από

αυτούς εξελίχθησαν σε επιχειρηματίες. Σύμφωνα με τις ρωσικές Αρχές, το 1994 ο

αριθμός των ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος ανερχόταν στις 5.691 και δύο

χρόνια αργότερα είχαν φθάσει τις 8.000, που αριθμούσαν από 50 έως 1.000 μέλη.