Αναζήτηση
|
|
Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου καλούνται οι δικηγόροι όλης της χώρας να
εκλέξουν νέες διοικήσεις στούς κατά τόπους συλλόγους τους.
Οι διοικήσεις αυτές θα αναλάβουν το βαρύ φορτίο, αφενός να οδηγήσουν τον κλάδο
στη νέα χιλιετία που έρχεται προσαρμόζοντάς τον στην εποχή της παγκοσμιότητας,
αφετέρου να επιλύσουν τα βασικά προβλήματα του χώρου που σχετίζονται τόσο με
την επιβίωση των ίδιων των δικηγόρων όσο και με την καλύτερη απονομή της Δικαιοσύνης.
Αυτό άλλωστε θα έπρεπε να αποτελεί και τον σκοπό κάθε δικηγορικού συλλόγου, να
ασχολείται δηλαδή με τα προβλήματα των μελών του και παραλλήλως να παρεμβαίνει
θεσμικά και να προτείνει λύσεις σε ζητήματα σχετιζόμενα με την εύρυθμη
λειτουργία της Δικαιοσύνης, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την
υποστήριξη του πολίτη από κάθε καταπιεστικό μηχανισμό. Ο διφυής αυτός
χαρακτήρας του επαγγέλματος καθιερώνει τον δικηγόρο όχι απλώς ως έναν
επαγγελματία, αλλά ως συλλειτουργό της Δικαιοσύνης που ασκεί ένα συγκεκριμένο
λειτούργημα, να υπηρετεί δηλαδή το Δίκαιο.
ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
Το επάγγελμα-λειτούργημα αυτό, με την είσοδό μας στη νέα χιλιετία,
αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο εξαιτίας του τεράστιου αριθμού των κατεχόντων
άδειες ασκήσεώς του, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια χιλιάδες δικηγόρους σε
προλεταριοποίηση. Στο Λεκανοπέδιο πλέον αντιστοιχούν 200 περίπου κάτοικοι ανά
δικηγόρο και την ίδια στιγμή όχι μόνο συνεχίζεται η αλόγιστη είσοδος νέων
δικηγόρων στον χώρο, αλλά σταδιακά αφαιρείται ένα μεγάλο τμήμα της δικηγορικής
ύλης από μεγάλα γραφεία και από άλλα επαγγέλματα.
Οι συνέπειες θα είναι τραγικές όχι μόνο για τους δικηγόρους, αλλά και για τον
θεσμό της Δικαιοσύνης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, όταν οι δικηγόροι των
υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όπου κατά μέσον όρο αντιστοιχούν 2.200
κάτοικοι ανά δικηγόρο) απολαμβάνουν ένα στοιχειώδες εισόδημα που τους
επιτρέπει να ζουν αξιοπρεπώς και σε αντιστοιχία με το επιστημονικό τους κύρος,
στην Ελλάδα υπερπολλαπλασιάζονται οι καταγγελίες κατά δικηγόρων από πελάτες
τους, ακόμη και για ποινικά αδικήματα. Μπροστά στα προβλήματα αυτά, η διοίκηση
του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του μεγαλύτερου επιστημονικού σωματείου της
χώρας, με 15.500 περίπου μέλη σήμερα, δεν έχει επιδιώξει συστηματικά και σε
βάθος χρόνου να προτείνει και να επιβάλει λύσεις που και το επάγγελμα θα
επανέφεραν σε αξιοπρεπή πλαίσια και το λειτούργημα θα κατοχύρωναν εκ νέου προς
όφελος του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
ΡΗΞΗ
Αντ’ αυτού, μεταξύ του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και του καθ’
ύλην αρμοδίου υπουργού Δικαιοσύνης υπάρχει πλήρης ρήξη και καμία απολύτως
επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αφορμή ένα επεισόδιο προσωπικού
χαρακτήρα στο οποίο ο πρόεδρος των δικηγόρων της Αθήνας προσέδωσε θεσμικά
χαρακτηριστικά προσβλέποντας προφανώς σε κομματικά ή προσωπικά (αδιάφορο)
οφέλη και οδηγώντας έτσι το σώμα των δικηγόρων μακριά από την κρατική εξουσία,
που θα μπορούσε να στηρίξει και να επιλύσει πολλά από τα αιτήματα του κλάδου.
Έτσι, σήμερα, ούτε υπάρχει κανένα σχέδιο ούτε υλοποιείται κάποιο πρόγραμμα
ούτε βεβαίως έχει υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο που θα διασφαλίσει ότι σε λίγα
χρόνια οι δικηγόροι της Αθήνας δεν θα ξεπεράσουν τον αριθμό των 20.000, η
δικηγορική ύλη θα προωθείται και θα αποτελεί αντικείμενο μόνο των δικηγόρων,
οι δικηγορικοί σύλλογοι θα ασχοληθούν και με όσα αναδεικνύουν το επάγγελμα των
μελών τους σε λειτούργημα στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Η ΧΡΟΝΟΧΡΕΩΣΗ
Είναι πράγματι λυπηρό, όταν ο κλάδος αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά προβλήματα και
όταν η λειτουργία της Δικαιοσύνης καρκινοβατεί ο πρόεδρος του ΔΣΑ, χωρίς καμία
μελέτη, να φέρνει προς συζήτηση και να αποφασίζεται προ ημερησίας διατάξεως
πρόσφατα στο Συμβούλιο του Συλλόγου η καθιέρωση χρονοχρέωσης για να ωφεληθούν
δήθεν οι νέοι δικηγόροι.
Ο εκλογικός στόχος είναι σαφής, αφού για μεν την υποχρεωτική προσπάθεια της
εξώδικης επίλυσης των δικαστικών διαφορών ο ίδιος πρόεδρος αγωνίσθηκε και
πέτυχε την αναστολή του μέτρου επειδή «δεν είχαν οι δικηγόροι γραφεία με
υποδομή», ενώ ανακαλύπτει ξαφνικά ότι υπάρχει η εμπειρία και η υποδομή για τη
χρονοχρέωση. Και τα δύο μέτρα είναι ορθά και τα δύο θα έπρεπε να προωθηθούν
από τους ίδιους τους δικηγόρους, αφού όμως θα προηγούντο μελέτες που θα
κατέτειναν και στην καλύτερη απονομή της Δικαιοσύνης και στο συμφέρον των
δικηγόρων και των ίδιων των πολιτών.
Όλα αυτά δείχνουν δυστυχώς ότι το επάγγελμα-λειτούργημα των δικηγόρων, ο
θεσμός αυτός που υπήρξε πράγματι βασικό υποστήριγμα της δημοκρατίας και των
θεσμών, τείνει με τη συμπεριφορά των μέχρι τώρα ιθυνόντων να χάσει και την
αίγλη του, και το κύρος, και την αξιοπιστία του.
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
Σήμερα, πλέον, στα υφιστάμενα προβλήματα προστίθενται και νέα, που σχετίζονται
με την εισβολή μεγάλων συμφερόντων στον χώρο.
Μόλις προσφάτως ο πρόεδρος όλων των Αμερικανών δικηγόρων έθεσε ως πρώτο μέλημα
για το σωματείο του την επέλαση των μεγάλων λογιστικών γραφείων και την
υφαρπαγή της δικηγορικής ύλης από αυτά.
Το φαινόμενο είναι ορατό και στην Ελλάδα. Οι μεγάλες λογιστικές εταιρείες και
δρουν και νέμονται ήδη τμήμα της δικηγορικής ύλης.
Τι μελέτη υπάρχει για το θέμα και τι προτάσεις αντιμετώπισής του έχουν γίνει
από τους δικηγόρους; Είναι σαφές ότι τα περιθώρια για τους δικηγόρους
στενεύουν. Πρέπει τώρα να επιλέξουν διοικήσεις που και επιστημονικό κύρος και
ήθος θα διαθέτουν, αλλά και τη θέληση να προχωρήσουν σε μέτρα που θα
απεγκλωβίσουν τους δικηγόρους από το αδιέξοδο.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι, και πρωτίστως αυτός της Αθήνας, μπορούν και οφείλουν
τόσο έναντι των μελών τους όσο και έναντι της κοινωνίας να εκλέξουν διοικήσεις
που χωρίς χρονοτριβή θα προχωρήσουν άμεσα στην επεξεργασία μελετών που θα
εγγυώνται λύσεις τόσο για τον ίδιο το δικηγόρο όσο και για τα προβλήματα
απονομής της Δικαιοσύνης.
Είναι κρίμα, την ώρα που το μεγαλύτερο επιστημονικό σωματείο της χώρας θα
έπρεπε μεταξύ άλλων να έχει τεκμηριωμένες απόψεις για τη νομική διάσταση των
εθνικών μας θεμάτων (υφαλοκρηπίδα κ.λπ.) σε συνεργασία και με τη βοήθεια του
κράτους και να φροντίζει να προωθεί τις εθνικές – νομικές του θέσεις στους
δικηγορικούς συλλόγους των άλλων χωρών, να αντιμετωπίζουν οι δικηγόροι
στοιχειώδη ζητήματα επιβίωσης. Το τρένο όμως τρέχει και δεν μας περιμένει.
Οφείλουμε να το προλάβουμε.
Ο δικηγόρος Γ. Νικητιάδης είναι γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Νομικών –
Οικονομολόγων του ΠΑΣΟΚ.
