Κάθε ώρα τρεξίματος χαρίζει 7 ώρες ζωής!

Υπάρχουν φορές στην καθημερινότητα ενός δρομέα που τα πόδια δεν τραβάνε ένα ακόμα χιλιόμετρο, ο δρόμος οδηγεί πέρα από τον αγωνιστικό στίβο και κοντά στην πολυθρόνα και το πνεύμα είναι αδύνατο να ακολουθήσει το αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης. Ολοι όσοι φορούν τα αθλητικά τους παπούτσια και βγαίνουν για να τρέξουν το έχουν πάθει. Την επόμενη φορά, ωστόσο, που θα βρεθούν σε αντίστοιχη κατάσταση, αντί να σκεφτούν όλα τα πρέπει που έχουν σημειώσει στη λίστα τους (πρέπει να είμαι έτοιμος για τον αγώνα, πρέπει να βελτιώσω την απόδοσή μου, πρέπει… πρέπει…), ας εστιάσουν την προσοχή σε κάτι άλλο. Στο ότι με κάθε ώρα που περνούν ιδρώνοντας εξασφαλίζουν τουλάχιστον επτά άλλες, επιπλέον, στο προσδόκιμο της ζωής τους!

Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στην αμερικανική επιθεώρηση «Πρόοδος στις Καρδιαγγειακές Παθήσεις» (www. onlinepcd.com), τέσσερις μόνο ώρες τρεξίματος τον μήνα είναι ικανές να παρατείνουν τον χρόνο ζωής του κάθε αθλητή. Μάλιστα, οι επιστήμονες από το πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊοβας που έψαξαν το θέμα ισχυρίζονται πως μία μόνο δρομική προπόνηση την εβδομάδα είναι αρκετή για να φέρει τα απαραίτητα αποτελέσματα στην υγεία των τρεχάτων. Τα καλά νέα για όσους δε βαριούνται τις μεγάλες αποστάσεις είναι πως τις επιπλέον ώρες ζωής εξασφαλίζουν όλοι όσοι μπαίνουν στη διαδικασία του τρεξίματος ανεξαρτήτως των χιλιόμετρων που βγάζουν ή του πόσο γρήγορα πηγαίνουν.

Οσοι χαρούν με τα αποτελέσματα της έρευνας και συνεχίσουν να τρέχουν εντατικά, μπορούν να υπολογίζουν σε επιπλέον τρία χρόνια συνολικά στη ζωή τους –τόσο δίνουν ως ανώτατο όριο οι ειδικοί στους δρομείς. Προκειμένου να βγάλουν τα αποτελέσματά τους, οι αμερικανοί ειδικοί εξέτασαν δεδομένα που είχαν συλλέξει συνάδελφοί τους από το Ινστιτούτο Κούπερ στο Τέξας, ενώ αξιοποίησαν και τα ευρήματα από αρκετές πρόσφατες σχετικά έρευνες για τη σχέση μεταξύ της άσκησης και της θνησιμότητας. Με μεγάλη ευχαρίστηση κατάλαβαν πως η μία κατηγορία συμπερασμάτων συμπλήρωνε την άλλη.

Σύμφωνα λοιπόν με τα ευρήματά τους, οι δρομείς ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα πάνε και τις αποστάσεις που καλύπτουν ρίχνουν το ποσοστό τους για έναν πρόωρο θάνατο κατά 40% όταν είναι ενεργοί. Ακόμα και στις περιπτώσεις που οι αθλούμενοι ενδίδουν στους πειρασμούς του καπνίσματος, της κατανάλωσης ποτού ή ακόμα και του υπερβολικού φαγητού, δεν παύουν να έχουν την ευκαιρία ν’ αυξήσουν το προσδόκιμο της ζωής τους.

Προσθέτοντας στην εξίσωση της μακροζωίας την ερώτηση αν το τρέξιμο είναι τελικά καλύτερη μορφή άσκησης από άλλα είδη κίνησης, οι επιστήμονες έκαναν μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στα δεδομένα τους. Διαίρεσαν τους ανθρώπους που προσέφεραν νούμερα από τη δραστηριότητά τους σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες. Η πρώτη ήταν οι αδρανείς δρομείς που είχαν κρεμάσει τα αθλητικά τους παπούτσια και η δεύτερη αφιερώθηκε σε εκείνους που αν και δοκίμαζαν τις δρομικές τους δυνάμεις δεν έπιαναν το ελάχιστο όριο άσκησης (75 λεπτά την εβδομάδα). Η τρίτη κατηγορία ήταν για εκείνους που είχαν βάλει τη γυμναστική στο ημερήσιο πρόγραμμά τους, χωρίς να τρέχουν (οι περισσότεροι έκαναν ποδήλατο ή περπάτημα), ενώ κατέληξαν με δρομείς που ξεπερνούσαν τα 75 λεπτά την εβδομάδα λαχανιάζοντας.

Στις μετρήσεις λοιπόν που πραγματοποίησαν, οι ενεργοί δρομείς είχαν τα καλύτερα αποτελέσματα στην αποφυγή των προβλημάτων υγείας που προκαλούν τον θάνατο, με 30%. Τους ακολούθησαν κατά πόδας οι γυμνασμένοι εθελοντές του δείγματος που μείωσαν την πρόωρη θνησιμότητά τους κατά 12%. Κάπως έτσι, και με το δίκιο τους, είδαν οι ειδικοί πως το τρέξιμο έχει την ικανότητα να ωφελήσει την υγεία πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μορφή άσκησης, ακόμα και όταν ο αθλούμενος κινείται εντός των κατώτατων ορίων φυσικής δραστηριότητας. Ο δρ Ντακ-τσουλ Λι, ένας από τους συγγραφείς του άρθρου και καθηγητής Κινησιολογίας του Πανεπιστημίου της Αϊοβα, μιλώντας στους «New York Times» δήλωσε πως δεν μπορεί με ακρίβεια να εξηγήσει την επιτυχημένη συνταγή του τρεξίματος για το προσδόκιμο ζωής. Υποθέτει ωστόσο ότι συνδέεται με το γεγονός πως το άθλημα καταπολεμά τους περισσότερους λόγους που προκαλούν τον πρόωρο θάνατο, όπως είναι η αυξημένη αρτηριακή πίεση και το σωματικό λίπος. Ακόμα, βελτιώνει την αεροβική ικανότητα του οργανισμού, έναν από τους πιο γνωστούς παράγοντες που φέρνουν τη μακροχρόνια υγεία.