Όταν οι άγιοι της πολιτείας συμπίπτουν με τους αγίους της θρησκείας τότε έχουμε μιά άγια κοινωνία…όπερ άτοπο. Συνεπώς ζούμε σε μια ουτοπία κοινωνικής αγιότητας που τη συντηρούμε ευλαβικά επειδή γεννηθήκαμε μέσα σ’αυτή.

Δεν μας ζητήθηκε η βούληση ένταξης ή όχι, αλλά μας επιβλήθηκε a priori το εκάστοτε κοινοβιακό θρησκευτικό καταπίστευμα.

Χρειαζόμαστε να διαγράψουμε τους ιούς του παραδοσιακού κοινωνικοθρησκευτισμού που μας έχουν εντάξει σε μιά απάτη αγιοποίησης και αντ’ αυτής να εγγράψουμε τον Λόγο του Θεού το μόνο δυναμικό στοιχείο αγιασμού… Υπάρχει περισσή μεγαλοπρεπής θρησκεία χωρίς Θεό.

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στο βιβλίο του «Θεός στην πόλη» αναφερόμενος στα ευρωπαικά θρησκευτικά δρώμενα ορθά επισημαίνει ότι «Οι σημερινοί άνθρωποι της Ευρώπης σχεδόν στην ολότητά τους,είτε λένε πιστεύω στον θεό είτε λένε δεν πιστεύω στον Θεό και στις δύο περιπτώσεις δεν εννοούν τίποτα, μιά τόσο βαρυσήμαντη δήλωση δεν σημαίνει και δεν συνεπάγεται τίποτε για τον τρόπο ζωής τους… Η κοινωνία είναι άθεη ακόμη και όταν τα μέλη της πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, ο σύγχρονος πολιτισμός αναπτύσσεται ερρήμην του Θεού».

Η ανθρωπάρεσκη θρησκεία επέτυχε να οδηγήσει στην αθεΐα το πλείστο των ανθρώπων.Άθεος δεν είναι μόνο αυτός που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού αλλά άθεος, χωρίς Θεό δηλαδή, είναι και όποιος δεν έχει την ύπαρξη του Θεού στη ζωή του! Το ευαγγέλιο λέγει ότι όποιος έχει τον Χριστό έχει και τον Θεό!όποιος δεν έχει τον Χριστό ,τον Θεό δεν έχει. Πως όμως κάποιος μπορεί να έχει τον Χριστό στη ζωή του;

Ως εικόνα, ως άγαλμα, ως παιδάκι, ως τι; Το Ευαγγέλιο μόνο μπορεί να μας δώσει την ασφαλή και βεβαία απάντηση. Λέγει ο απ.Παύλος: «Εάν τις δεν έχει το πνεύμα του Χριστού ,ούτος δεν είναι Αυτού.Εάν δε ο Χριστός είναι εν υμίν,το μεν σώμα είναι νεκρόν δια την αμαρτίαν, το δε Πνεύμα ζωή δια την δικαιοσύνη» Ρωμ. Η΄9-10

Είναι ανάγκη να προσέξουμε τι λέγει ο Λόγος του Θεού για να μη αυταπατώμεθα και νομίζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί ενώ είμαστε άνευ Χριστού και επομένως άνευ Θεού!Χωρίς τον Χριστό κυρίαρχο στη ζωή μας δηλαδή χωρίς το πνεύμα Του ενεργό δεν είμαστε ουδέν.Καμία θρησκεία δεν κάμει αποδεκτή ο Θεός παρά μόνο μία και αυτό αναφέρεται στην επιστολή Ιακώβου κεφ 1,27: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη,να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών και να φυλάττει εαυτόν αμόλυντον απο του κόσμου».

Συνεπώς για να είναι κάποιος θρήσκος κατά Θεό πρέπει κυρίως να φυλάττει εαυτόν αμόλυντον απο του κόσμου. Ο Χριστός μίλησε πολύ απλά για να καταλάβουμε όλοι ποιο είναι το στοιχείο που μολύνει τον άνθρωπο… έλεγε δε ότι το εξερχόμενο εκ του ανθρώπου εκείνο είναι που μολύνει τον άνθρωπο!

Μπροστά στην αγιότητα του Θεού οτιδήποτε ανθρώπινο θρησκευτικό βερμπαλιστικό κατασκεύασμα λογίζεται ότι μολύνει τον άγιο Λόγο Του. Οτιδήποτε μη γεγραμμένο στον θείο Λόγο όχι μόνο δεν μας αγιάζει αλλά μας μολύνει γιατί παίρνουμε τη θέση του Νομοθέτη και γινόμαστε εμείς συμβασιλείς με τον Χριστό…

Ολοι ανεξαιρέτως πρέπει να εξετάσουμε εαυτούς εάν συστήσαμε μιά ανθρωπάρεσκη θρησκεία στη θέση της θεαρέστου θρησκείας που θέσπισε ο Θεός. Ο Θεός προορίζει τους δικούς Του πιστούς,που εν λόγω και έργω υπακούουν απόλυτα στο Λόγο Του να γίνουν συμβασιλείς με τον Χριστό,όμως αυτό θα γίνει όταν έλθει ο Χριστός στη Βασιλεία Του και όχι σήμερα…

Σήμερα πάμε ως δούλοι στον Χριστό, όχι ως συμβασιλείς. Δεν έχουμε καμία εξουσία θρησκευτική επι της γης, Όποιος θεωρεί τον εαυτό του ως θρησκευτικό βασιλιά που άρχει και αυθαιρετεί κατά το δοκούν τότε αιθεροβατεί και κοιμάται επί κορυφής καταρτίου…

Ενας είναι ο βασιλιάς μας ο κεχρισμένος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός και μεις σαν τον απ. Παύλο πρέπει να αυτοπροσδοριζόμαστε ως δούλοι του Χριστού και μόνο. Η Θρησκεία των ανθρώπων ορίζει ως εντέλλοντα τον εαυτό της και όχι τον Θεό και γι αυτό προσφέρει πελατειακή σχέση με το θείο. Την ενδιαφέρει η πελατειακή σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και αυτή αναδεικνύει ως μεσάζουσα διαχειρίστρια αντί του Χριστού πουπου είναι ο μόνος ορισμένος απο τον Θεό μεσίτης.Κανείς δεν έρχεται προς τον Θεό ειμή δι Εμού λέγει ο Χριστός.

Ολες οι θρησκείες επαγγέλλονται ότι οδηγούν τους ανθρώπους στον Θεό αλλά τουναντίον παροδηγούν τους ανθρώπους στη θρησκευτική εξαπάτηση με εντολοδοσίες ανθρωπίνης επιννόησης.

Η πολιτική εξουσία καθιστά απολύτως σαφές ότι θρησκεύεται και έτσι συμπορεύεται με την άλλη μορφή εξουσίας, την θρησκευτική τοιαύτη που αυστηρά μονοπωλεί το «ιερό» εν μέσω των ανθρώπων.Επενδύεται και τη μήτρα της ορθοδοξίας για να ισχυροποιήσει την συναλλακτική της ικανότητα με στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους λεηλατώντας την εμπιστοσύνη των αφελών ευκολόπιστων ιθαγενών.

– Φιλήμων Σωτηρόπουλος

Τελευταία Νέα