Αξία στην πολιτική δεν έχουν μόνο τα μεγαλεπήβολα σχέδια, έχει και η διαχείριση των μικρών πραγμάτων της καθημερινότητας. Οσο και αν η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας διαθέτει περίσσευμα από τα πρώτα, τα σχέδια, τόσο φαίνεται να υπολείπεται στη διαχείριση. Υπολείπεται μάλιστα σε ένα πεδίο, εκείνο της οργάνωσης των Πανελλαδικών Εξετάσεων, που για χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους αποτελεί ζήτημα κομβικής σημασίας στη ζωή τους.

Από ένα υπουργείο Παιδείας που έχει κηρύξει εχθρό του την αριστεία θα ήταν ενδεχομένως μάταιο να ζητήσουν οι μαθητές να αριστεύσει. Αλλά η αδυναμία του υπουργείου να ορίσει την ημερομηνία υποβολής της αίτησης – δήλωσης για τη συμμετοχή στις Εξετάσεις, όταν αυτή υποβάλλεται κάθε χρόνο τον μήνα Φεβρουάριο, μαρτυρά, αν μη τι άλλο, ότι βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες των υποψηφίων. Το ίδιο μαρτυρά και το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει ορίσει τον αριθμό των εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Ακόμη χειρότερα, αυτή δεν είναι παρά μόνο μία ψηφίδα ενός γενικότερου τραγέλαφου με τις Εξετάσεις που έχουν καταργηθεί τέσσερις και πέντε φορές στο διάστημα ενός χρόνου και άλλες τόσες έχουν αλλάξει για να μείνουν τελικά οι ίδιες. Είναι απορίας άξιον δε πώς μια κατά δήλωσή της αριστερή κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα τέτοιο ρεσιτάλ παλινωδιών όταν η εισαγωγή στο δημόσιο πανεπιστήμιο συνιστά μια από τις λίγες διόδους ανέλιξης για τους οικονομικά ασθενέστερους –οι έχοντες έχουν πάντα τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.