Κυκλοφόρησε την περασμένη Παρασκευή στην Ελλάδα το νέο μοντέλο τηλεφώνου – φετίχ. Η τιμή του, περίπου 1.000 ευρώ. Η αξία του όμως πολύ μεγαλύτερη για όσους το κινητό είναι η φτηνότερη πρόσβαση σε μiα πολυτέλεια που προσμετράται με υπαρξιακούς όρους. Οι συσκευές εξαντλήθηκαν σε λιγότερες από 24 ώρες. Και οι αυτόκλητοι «ιεροεξεταστές» εξαπέλυσαν κυνήγι μαγισσών αναρτώντας κατηγορητήρια στα μπουγαδόσχοινα του Διαδικτύου. Από χιουμοριστικά τύπου «Τι του λείπει του ψωριάρη, να κρατάει το εφτάρι» έως λαϊκίστικα: «Εδώ ο κόσμος πεινάει και σκορπάνε λεφτά για ένα τηλέφωνο». Αυτά δεν τα λέει ο φίλος μου ο Θανάσης που αποστρέφεται την τεχνολογία και όταν χτυπάει το απαρχαιωμένο κινητό του με το πορτάκι το κοιτάει με σοκ και δέος. Τα λένε άτομα που σουλατσάρουν νυχθημερόν στα social media και, ανεξαρτήτως της προτεροποίησης των αναγκών τους, αν τους έκαναν δώρο την καινούργια συσκευή δεν νομίζω ότι θα τους χάλαγε.

Ψυχραιμία παιδιά! Αυτού του είδους οι μικροματαιοδοξίες δεν συνιστούν ούτε καν το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας. Η εμπειρία μού λέει ότι οι περισσότεροι από αυτούς που έσπευσαν να αποκτήσουν το νέο μοντέλο δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πλούτου. Οι πλούσιοι δεν έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους σφραγίδες γνησιότητας. Ξέρω νεαρό που δεν πήγε διακοπές για να εξοικονομήσει τα 1.000 ευρώ. Και επειδή αυτό που συνήθως κάνει ανυπόφορη τη ματαιοδοξία των άλλων είναι ότι πληγώνει τη δική μας, ας θυμόμαστε ότι το να στοχοποιούμε κάποιον για κάτι που αγοράζει έχει το ίδιο ρατσιστικό με το να τον στοχοποιούμε επειδή δεν μπορεί να αγοράσει τίποτα.