Ο Αισχύλος το διατύπωσε καλύτερα απ’ όλους: όποιος δεν προκαλεί τον φθόνο δεν είναι σε θέση να προκαλέσει ούτε τον θαυμασμό. Ενας αυστριακός συγγραφέας που περιαυτολογούσε πίστευε πως αυτοί που τον κακολογούν γίνονται πιο διάσημοι και από τον ίδιο.

Πιθανόν να το πιστεύει και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Αλλωστε κι αυτός το έχει φιλοσοφήσει το θέμα ύστερα από τόσα χρόνια έκθεσης στη δημοσιότητα.

«Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους». Το λέει και το πιστεύει, αλλά όχι κι αυτοί που πληρώνει για να σμιλεύουν την εικόνα του.

Περιλάλητη είναι η οιδηματώδης φιλαυτία του Πορτογάλου. Πιθανόν όμως να λειτουργεί ως εφαλτήριο για την υπέρμετρη προσπάθεια που καταβάλλει στις προπονήσεις για να χτίσει σώμα δεκαθλητή. Ενας Ντόριαν Γκρέι με ποδοσφαιρικά παπούτσια που αρέσκεται να επιδεικνύει το six pack του ακόμα κι όταν έχει εγκαταλείψει τη μάχη τραυματισμένος.

Ο Ρονάλντο είναι ένα μαξιμαλιστικό τέρας, μια προσωπικότητα που στον βωμό του εφικτού μπορεί να ακρωτηριάσει ακόμα και την προσωπική του ζωή ή να καταπιεί τον εγωισμό του. Οπως έκανε στη μεγαλύτερη διάρκεια του Euro 2016 με αποκορύφωμα τον τελικό. Η στιγμή που δίνει εντολές από τον πάγκο είναι γι’ αυτόν στιγμή αδυναμίας, την οποία όμως κατάφερε να μετατρέψει σε έκρηξη δύναμης. Είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο θα του απονεμηθεί ξανά η Χρυσή Μπάλα.