Η Μέριλιν Μονρόε είχε πει πως αν δώσεις σε ένα κορίτσι τα σωστά παπούτσια μπορεί να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Οι νεαροί που έκαναν ολονυχτία έξω από μαγαζί της Κηφισιάς για να προλάβουν να αγοράσουν τα παπούτσια που σχεδίασε ο άντρας της Κιμ Καρντάσιαν, προφανώς δεν ξέρουν τη ρήση της. Αμφιβάλλω μάλιστα αν γνωρίζουν τη Μέριλιν Μονρόε –πιθανότατα την μπερδεύουν με την Τζέσικα Ράμπιτ. Εξ ενστίκτου όμως αναγνωρίζουν εντός τους και συντονίζονται με αυτή την απολύτως φυσιολογική ανάγκη να αποκτήσουν ταυτότητα μέσα από τις επιλογές τους. Να γίνουν αυτό που αγοράζουν και αυτό που φοράνε. Ματαιόδοξο; Ισως. Κακό; Καθόλου.

Γι’ αυτό και θεωρώ ότι αδίκως δαιμονοποίηθηκαν, από μεγάλο μέρος του δημόσιου λόγου και της κοινής γνώμης, ως κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Τα πλουσιόπαιδα ξέρουν πού ανήκουν. Δεν έχουν ανάγκη από παπούτσια – διαπιστευτήρια. Από την άλλη, η έκφραση της ματαιοδοξίας μεταλλάσσεται ανάλογα με την εποχή. Και στην εποχή του εντυπωσιασμού είναι πιο έντιμο να τον στριμώχνεις σε ένα ζευγάρι παπούτσια των 200 ευρώ, παρά να τον παρουσιάζεις μασκαρεμένο ως ιδεολογία ή επανάσταση. Τι είναι πιο ενοχλητικό; Τα παιδιά που κάθησαν όλο το βράδυ στην ουρά για ένα ζευγάρι παπούτσια ή, για παράδειγμα, ο Γιάνης Βαρουφάκης που το καλοκαίρι δήλωνε ότι δεν του αρμόζει να στηθεί στις ουρές των capital controls; Ασε που πολλά από αυτά τα τυπάκια έσπευσαν να τα αγοράσουν στην κανονική τιμή για να τα πουλήσουν ακριβότερα, όταν θα έχουν εξαντληθεί. Εντιμο; Οχι. «Της εποχής»; Απολύτως.

Τελευταία Νέα