Αναζήτηση
Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις εφημερίδες. Εχουν καλά και κακά νέα. Σε αντίθεση με τις εφημερίδες, όμως, κρίνονται σε βάθος χρόνου.
Γι’ αυτό και στις πρώτες εντυπώσεις από τη νέα κυβέρνηση αποδίδω δευτερεύουσα σημασία. Το ενδιαφέρον βρίσκεται κυρίως στα πρώτα δείγματα γραφής.
Και αυτά είναι δύο ειδών.
Η δημόσια διαφοροποίηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο ζήτημα της Ουκρανίας –ένα ζήτημα το οποίο, ούτως ή άλλως, είναι τραγικά δευτερεύον για τα ελληνικά συμφέροντα.
Και η ρητορική έστω εξαγγελία μονομερών παρεμβάσεων σε παλαιότερες μνημονιακές ρυθμίσεις, πριν ακόμη ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Με λίγη κακή διάθεση, όσες ευρωπαϊκές καγκελαρίες προσπαθούν να αξιολογήσουν τα μηνύματα που στέλνει η νέα κυβέρνηση θα μπορούσαν να οδηγηθούν στο συμπέρασμα ότι οι δικοί μας επιλέγουν προκαταβολικά τον δρόμο της αναμέτρησης.
Ελπίζω να μην είναι έτσι. Διότι αν καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, τότε η ελληνική πλευρά κινδυνεύει να βρεθεί και αυτή προκαταβολικά απομονωμένη ακόμη και από όσους την αντιμετωπίζουν με κατανόηση.
Ολες τις τελευταίες εβδομάδες, η Ευρώπη στο σύνολό της και χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις στέλνει ένα μονότονο μήνυμα.
Πρώτον, μπορείτε να έχετε όποια κυβέρνηση θέλετε αλλά κάθε κυβέρνηση δεσμεύεται από τις συμφωνίες που έχουν προηγηθεί.
Δεύτερον, η διαπραγμάτευση δεν αρχίζει από την αρχή. Αρχίζει από εκεί που σταμάτησε.
Τρίτον, τα παραπάνω δεν αποτελούν αντικείμενο συζήτησης αλλά προϋποθέσεις για να υπάρξει συζήτηση.
Η ελληνική κυβέρνηση, από την πλευρά της, φαίνεται να θεωρεί ότι μπορεί να μηδενίσει το κοντέρ, να αποποιηθεί δεσμεύσεις με τις οποίες διαφωνεί και να τοποθετήσει την έναρξη της διαπραγμάτευσης στο σημείο που θα ορίσει η ίδια.
Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς αντίθετες προσεγγίσεις.
Και, καλώς Ή κακώς, είναι πολύ δύσκολο η ελληνική θεώρηση να γίνει αποδεκτή από την άλλη πλευρά. Οχι επειδή το λέει η Μέρκελ ή ο Σόιμπλε αλλά επειδή αντιβαίνει στους βασικούς κανόνες λειτουργίας του ευρωπαϊκού συστήματος.
Αν κάθε καινούργια κυβέρνηση σε καθεμία από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορούσε κατά την έλευσή της να μηδενίζει το κοντέρ, τότε είναι προφανές ότι το ευρωπαϊκό σύστημα δεν θα λειτουργούσε ποτέ. Ούτως ή άλλως, κάθε τρεις και λίγο κάποια ευρωπαϊκή χώρα έχει εκλογές και κάποια κυβέρνηση πέφτει ή ανεβαίνει.
Υποθέτω ότι αυτό το μήνυμα θα μεταφέρουν στην Αθήνα και ο Σουλτς και ο Ντεϊσελμπλούμ.
Οτι, όπως προειδοποίησε και η Μέρκελ, το κλειδί των εξελίξεων βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης.
Αλλά δυστυχώς δεν θα βρίσκεται για πολύ. Ο χρόνος τρέχει.
