Αναζήτηση
Τουλάχιστον επτά φορές, μόνος και μυστικά, ο δρ Νίκολας Μπονμπεζόν προετοίμασε μια θανατηφόρα δόση ηρεμιστικού και έθεσε, ήρεμα, τέλος στη ζωή ενός ασθενούς του που βρισκόταν σε κώμα. Ο γιατρός, ειδικός στην αντιμετώπιση του πόνου στην πόλη Μπαϊόν της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, έδρασε χωρίς να συσκεφθεί με άλλους γιατρούς, νοσοκόμες ή τους συγγενείς των ασθενών του και προσπαθώντας να καλύψει τις διαδικασίες δεν τις κατέγραψε. Ολα αυτά τα ομολόγησε ο ίδιος στο δικαστήριο, λέγοντας ότι κίνητρό του ήταν η αίσθηση του καθήκοντος: ότι δηλαδή έπρεπε να δράσει εκτός νόμου προκειμένου να γλιτώσει τους συναδέλφους του αλλά και τους αγαπημένους των ασθενών του από το βάρος μιας τέτοιας απόφασης. Κατηγορήθηκε για τον θάνατο μέσω δηλητηρίασης επτά ατόμων.
«Θέλατε να προστατεύσετε τους πάντες –τους ασθενείς, τις οικογένειες, το ιατρικό προσωπικό –από συμπόνια» είπε ο εισαγγελέας στον δρα Μπονμεζόν. «Η υπερβολική φιλευσπλαχνία οδηγεί στο να θεωρηθούν οι άλλοι αναλώσιμοι. Θέλατε να τους απαλλάξετε από μια ευθύνη που όμως ήταν δική τους».
«Λειτούργησα ως γιατρός», είπε ο γιατρός στο δικαστήριο, «έως το τέλος». Οι ένορκοι τον αθώωσαν και οι υποστηρικτές του, που είχαν γεμίσει την αίθουσα του δικαστηρίου, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Οι γιατροί στη Γαλλία εδώ και καιρό λαμβάνουν τέτοιου είδους αποφάσεις για ανθρώπους που έχουν υπό τη φροντίδα τους. Για ασθενείς που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, τέτοιες αποφάσεις εναπόκεινται στους γιατρούς τους, οι οποίοι δύνανται να σταματήσουν τη θεραπεία ή να τους δώσουν ουσίες που θα θέσουν τέρμα στη ζωή τους, εάν δηλώσουν ότι στόχος τους είναι να απαλλάξουν τον ασθενή από τον πόνο. Ο νόμος προβλέπει ότι πρέπει να ακουσθούν οι απόψεις των συγγενών και άλλων γιατρών, ο αρμόδιος γιατρός όμως δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούσει.
Το γεγονός ότι οι γιατροί έχουν τόσο μεγάλη δύναμη αποτελεί, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γαλλικής κουλτούρας που σέβεται την ιεραρχία και την εξειδίκευση. Ομως καθώς ο πληθυσμός γηράσκει και οι περιπτώσεις ευθανασίας στα νοσοκομεία αυξάνονται, ασθενείς και οικογένειες δηλώνουν όλο και περισσότερο ότι θα ήθελαν να εμπλέκονται περισσότερο στις τελικές αποφάσεις. Περίπου 57% των 570.000 καταγεγραμμένων θανάτων στη Γαλλία το 2012 σημειώθηκαν σε νοσοκομεία, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Επίσης υπολογίζεται ότι οι μισοί από τους ετήσιους θανάτους οφείλονται στην απόφαση κάποιου γιατρού να περιορίσει τη θεραπεία ή να αυξήσει τη χορήγηση παυσίπονων ή ηρεμιστικών. Ολα αυτά οδηγούν στη διατύπωση όλο και περισσότερων αμφισβητήσεων για τον ρόλο των γάλλων γιατρών ως τελικών διαιτητών ζωής και θανάτου.
Τον Ιούνιο, γαλλικό δικαστήριο εξέτασε για πρώτη φορά αίτημα ακύρωσης της απόφασης ενός γιατρού να θέσει τέλος στη ζωή ασθενούς. Μια διακομματική πρόταση για νέα νομοθεσία σχετικά με το θέμα αυτό θα παρουσιασθεί από τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ τους επόμενους μήνες. Και οι εισαγγελείς εφεσίβαλαν την απόφαση αθώωσης του δρος Μπενμεζόν.
