Αναζήτηση
Υπάρχει κάτι σχεδόν καθησυχαστικό στη διαρκή ικανότητα του βρετανικού κατεστημένου να μην αντιλαμβάνεται την παρωδία. Αυτόν τον μήνα, καθώς η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη διεξαγωγή έρευνας σχετικά με τις κατηγορίες για παιδεραστία από γνωστούς πολιτικούς, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα ευρύ νομοσχέδιο για παρακολουθήσεις με τη δικαιολογία ότι η παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων των πολιτών, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει και το κράτος να συλλάβει παιδόφιλους.
Η έρευνα δεν θα αφορά μόνο τον βιασμό και τις σεξουαλικές επιθέσεις σε παιδιά εδώ και δεκαετίες, αλλά και τις κατηγορίες ότι έγιναν προσπάθειες να καλυφθούν οι ένοχοι πολιτικοί από συναδέλφους τους στα ανώτερα κλιμάκια των κυβερνήσεων. Το ίδιο Κοινοβούλιο φαίνεται ότι έχει περάσει τα τελευταία 30 χρόνια χωρίς να έχει καταφέρει να πιάσει τους παιδόφιλους που είναι μέλη του. Πριν ακόμα ανακοινωθεί η έρευνα προέκυψε ότι 114 φάκελοι που αφορούσαν κατηγορίες παιδεραστίας για πολιτικά στελέχη μυστηριωδώς εξαφανίστηκαν.
Η παράδοση του βρετανικού κατεστημένου να φροντίζει τα μέλη του μόνο τώρα γίνεται κατανοητή στο πλήρες μέγεθός της.
Στη Βρετανία το 2014 δεν αποτελεί πλέον έκπληξη να βλέπουμε το πρόσωπο ενός κάποτε αγαπητού διάσημου ή γνωστού πολιτικού στις ειδήσεις σε σύνδεση με παιδοφιλία. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Τύπος γέμισε από κατηγορίες για γνωστούς, από πολιτικούς και ποπ σταρ έως παρουσιαστές της τηλεόρασης και εκπαιδευτικούς σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία.
Στη διάρκεια των δεκαετιών του ’70 και του ’80 το πολιτικό κατεστημένο στη Βρετανία θέλησε να ανανεώσει την εικόνα του δίπλα σε τηλεοπτικούς αστέρες και διάσημους ηθοποιούς, παίρνοντας λίγη από τη λάμψη τους σε δημόσιες εκδηλώσεις. Στο μεταξύ οι φήμες για παιδοφιλική δραστηριότητα αρκετών από αυτούς σταματούσαν ξαφνικά ή περιορίζονταν και αποδίδονταν σε εκκεντρικότητα των διασήμων. Η κουλτούρα της μυστικοπάθειας παραμένει, όπως και το κλίμα του φόβου.
Σε πολλές περιπτώσεις η έρευνα από τις Αρχές παρακωλύθηκε. Στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία επικρατεί εδώ και έναν αιώνα μια κουλτούρα εκφοβισμού και σεξουαλικής βίας, ως μέρος της διαδικασίας εκπαίδευσης νεαρών ανδρών να γίνουν ηγέτες. Καθηγητές σε 130 από αυτά τα σχολεία έχουν κατηγορηθεί, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις διώκεται και η διεύθυνση των σχολείων.
«Κανείς δεν αποκάλυπτε κάτι, για τον ίδιο λόγο για τον οποίο άνθρωποι που έχουν δεχθεί ανελέητο εκφοβισμό δεν δικαιώθηκαν» λέει ένας πρώην μαθητής τέτοιου σχολείου. «Επικρατεί η εξής αντίληψη: είναι καλό να δέχεσαι βία όσο είσαι νέος, ώστε να είσαι πια σκληρός όταν βγεις στην κοινωνία και πας να προασπίσεις τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Αυτό είναι το ζουμί».
Φυσικά, πολλά από τα παιδιά-θύματα μεγαλώνοντας αντιγράφουν πιστά τη βία και γίνονται και τα ίδια θύτες. Παντού αλλού αυτό θεωρείται ανθρώπινη τραγωδία. Μόνο στη Βρετανία όμως φαίνεται ότι έχει γίνει κομμάτι της βασικής ψυχολογίας μέσα στη σκοτεινή καρδιά της κυβερνώσας ελίτ.
