Η εικόνα πλήθους ανθρώπων που περπατούσαν ελεύθερα στο Σημείο Μηδέν με πνεύμα θαυμασμού είναι ένα ευχάριστο σοκ στο Εθνικό Μνημείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου, το οποίο συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες εν μέσω της τουριστικής περιόδου. Σε αυτό το μέρος, ύστερα από μία δεκαετία όπου επικρατούσε υψηλή ασφάλεια και γίνονταν συνεχώς κατασκευαστικά έργα, καταφτάνουν αθώα πλήθη για να δουν αυτό που μέχρι πρόσφατα ήταν καμένη γη.

Ο επισκέπτης μπορεί να ενοχληθεί βλέποντας όσους έχουν καταφθάσει να ποζάρουν αμέσως για selfies κοντά στο σημείο όπου οι Πύργοι έπεσαν μετά τη θηριωδία των τρομοκρατών. Ομως μερικοί από όσους ποζάρουν φαίνεται να μη χαμογελούν ιδιαίτερα καθώς σκύβουν πάνω από τα στηθαία όπου έχουν χαραχτεί τα ονόματα 2.983 χαμένων ψυχών.

«Ο γιος μου βγήκε από το μουσείο όταν είδε ανθρώπους να βγάζουν selfies», λέει ανάμεσα στο πλήθος ο Ντον Χιλ, εξηγώντας ότι ο γιος του Σκοτ, εργαζόμενος στη Γουόλ Στριτ, έχει τις δικές του σκοτεινές αναμνήσεις από την 11η Σεπτεμβρίου 2011, όταν έτρεξε να σώσει τη ζωή του από τα τεράστια χαλάσματα που έπεσαν εκείνη την ημέρα από το Σημείο Μηδέν. Ολοι φέρνουν εκεί τις δικές τους ξεχωριστές αναμνήσεις. «Η ζωή επιστρέφει» σημείωσε ο πατέρας βλέποντας πλήθη υπό το φως του ηλίου να αδράχνουν την ημέρα.

Κάτω από το έδαφος επικρατεί ατμόσφαιρα ιερής κατακόμβης. Τα πλήθη περνούν από παραστατικά αναμνηστικά που φιλοξενεί το μουσείο. Μερικοί επισκέπτες ακούνε με κομμένη την ανάσα ηχογραφήσεις τηλεφωνικών μηνυμάτων από επιβάτες που συνειδητοποιούν ότι το αεροσκάφος τους είναι καταδικασμένο. «Σήκωσέ το, γλυκέ μου» ακούγεται να λέει η απελπισμένη φωνή μια γυναίκας. «Σε αγαπάω… Υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα».

Μυριάδες κομμάτια της τραγωδίας –κατεστραμμένα οχήματα των Αρχών, άγρια λυγισμένες δοκοί, βίντεο του δεύτερου αεροσκάφους να χτυπά τον δεύτερο Πύργο –μπορούν να κάνουν έναν επισκέπτη ακόμη και να κάνει βήματα προς τα πίσω και να βγει έξω, ευγνώμων για τον ήλιο και την κανονική ζωή που έχει.

Το One World Trade Center, που αρχικά είχε ονομαστεί Freedom Tower (Πύργος της Ελευθερίας), δεσπόζει εκεί κοντά σαν πλατινένιος μονόλιθος, σχεδιασμένο ως το ύστατο σύμβολο της ανάκαμψης. Πιο καθησυχαστική ωστόσο είναι η κατασκευή του νέου συγκοινωνιακού κόμβου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ένα τεράστιο έργο με τεράστια ατσαλένια φτερά που μοιάζει έτοιμο να πετάξει.

Οταν θα ανοίξει τις πόρτες του το επόμενο έτος, το Κέντρο θα είναι τόσο ευρύχωρο όσο ο μεγάλος σταθμός Grand Central Station, αποτελώντας το σταυροδρόμι αμέτρητων εργαζομένων και τουριστών που θα έρχονται και θα φεύγουν. Η εικόνα της κατασκευής του ανάμεσα στις σπίθες που πετάγονται από τις συγκολλήσεις, δίπλα στις σκοτεινές μνήμες που είναι ενταφιασμένες στο μουσείο, θυμίζει το μυθικό φοίνικα, το πουλί που αναγεννήθηκε από τις στάχτες της ήττας.