Το περιοδικό ήταν ανάμεσα στα άλλα σε ένα εφημεριδοπωλείο του Παρισιού. Είναι το γαλλόφωνο «Regards» και έχει μια επιζωγραφισμένη –σε ήπιο ύφος Αντι Γουόρχολ –μεγάλη φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα στο εξώφυλλο. Ο τίτλος: «Alexis Tsipras: Meilleur Espoir Europeen» –ελληνιστί, η καλύτερη ελπίδα της Ευρώπης. Μην ξεχνάμε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι επικεφαλής της καμπάνιας του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς.

Παρ’ όλα αυτά –και απογοητεύοντας πιθανώς τους συντάκτες του περιοδικού –ο Τσίπρας δεν θα κατέβει στην πρώτη αναμέτρηση του Τσάμπιονς Λιγκ των ευρωεκλογών. Η ελπίδα θα μείνει στα αποδυτήρια. Γιούνκερ, Σουλτς, Φέρχοφσταντ και Κέλερ των Πρασίνων έχουν ένα ντιμπέιτ την άλλη Δευτέρα σε ένα θέατρο του Μάαστριχτ. Η επιλογή είναι τολμηρή, έξυπνη και συμβολική. Εκεί υπεγράφη το 1992 η συμφωνία που οδήγησε οκτώ χρόνια αργότερα στη γένεση του ευρώ. Μια εικοσαετία αργότερα το κοινό νόμισμα δεν είναι βέβαιο ότι έφερε την ευτυχία στην Ευρώπη. Κρίνοντας από τους οιωνούς για την 25η Μαΐου, είναι μάλλον την Ακρα Δεξιά που έβγαλε από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας –για να μνημονεύσουμε τον Αντρέα, μια και ο ΣΥΡΙΖΑ αρεσκόταν σε κάποια φάση να το παίζει ΠαΣοΚ του 1977. Πίσω στο παρισινό εφημεριδοπωλείο, είναι το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν που πάει για πρωτιά στη Γαλλία.

Ο Τσίπρας όμως δεν θα πάει στο Μάαστριχτ. Το επιβεβαιώνει μια ανακοίνωση που επικαλείται δυσκολίες προγραμματισμού. Αν ήθελε να το ρίξει κανείς στις ειρωνείες θα έλεγε ότι χωρίς Πελεγρίνη ως οικοδεσπότη ο Τσίπρας δεν κατεβαίνει σε ντιμπέιτ με τους αρχηγούς των άλλων ευρωομάδων. Ως γνωστόν, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών –ημιδιάσημος στο Παρίσι ως ερασιτέχνης ηθοποιός με επίδοση σε αρχαιοπρεπείς μονολόγους –είχε κάνει μια σχετική πρόταση. Αν θέλει να το δει κανείς πιο ουσιαστικά, είναι κρίμα. Στην πολιτική πάντα την πατάς όταν δειλιάζεις. Στο θέμα της γλώσσας ο Τσίπρας δεν θα είχε κάτι να φοβηθεί. Εχουν δεν έχουν βελτιωθεί τα αγγλικά του από την εποχή του «frozen war», ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε έτσι κι αλλιώς τη δυνατότητα να μιλήσει στη γλώσσα του –θα μπορούσε να το διεκδικήσει –με διερμηνεία και ταυτόχρονη μετάφραση. Το να σταθεί απέναντι στον Γιούνκερ και τον Σουλτς θα ήταν πλεονέκτημα. Τον δεύτερο δεν τον θέλει με τίποτε η Ανγκελα Μέρκελ για πρόεδρο της Επιτροπής, για την οποία ο πρώτος δεν είναι εντελώς πειστικός ως υποψήφιος. Νεότερος και αμφισβητίας είναι ο Τσίπρας –τι είχε να χάσει;

Δεν θέλει να σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως πρέπει να αποφύγει στη φάση αυτή κάθε συζήτηση για το νόμισμα. Αν ήταν να πάει στο Μάαστριχτ την άλλη Δευτέρα κανένας Λαφαζάνης –ή κανένας Αλαβάνος –θα έσπευδε τρέχοντας. Αλλά η θέση της Κουμουνδούρου είναι καθαρή –ευρώ –έτσι δεν είναι; Από την άποψη αυτή το Μάαστριχτ θα ήταν ευκαιρία να τελειώσει μια για πάντα το θέμα και να δείξει ο Τσίπρας ότι δεν αντιλαμβάνεται ως στοιχείο ηγετικότητας μόνο τους καβγάδες με τα ΜΜΕ. Ή ότι δεν είναι αρχηγός εσωτερικής κατανάλωσης. Τέλος πάντων. Στην πολιτική περισσότερο μας κονταίνουν οι επιλογές μας παρά οι άλλοι. Ως χώρα, ευτυχώς δεν επτωχεύσαμεν το 2012, χάρη στη θαρραλέα πολιτική άλλων. Και, πέρα από το πολιτικό γκροτέσκο τού να ασχολούνται ακόμη κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ με τη δραχμή, είναι οι παλινωδίες της Κουμουνδούρου σε θέματα οικονομικής πολιτικής που θα έφερναν σε δυσκολότερη θέση τον Τσίπρα αν πήγαινε στο Μάαστριχτ. Δυστυχώς.

Τελευταία Νέα