Αναζήτηση
Πριν από μερικές ημέρες ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης αποδοκιμάστηκε σε εκδήλωση στην οποία ήταν προσκεκλημένος, σε αίθουσα του Πανεπιστημίου Imperial του Λονδίνου. Κατά τα φαινόμενα ήταν μια στημένη αποδοκιμασία: κάποιοι Ελληνες στο Λονδίνο, κατά τεκμήριον φοιτητές, περίμεναν τις τοποθετήσεις του και του την έπεσαν. Ορισμένοι μάλιστα από όσους τον αποδοκίμασαν ήταν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει –και δεν αλλάζει τίποτα στην αντιδημοκρατική στάση τους το ότι απέναντι ήταν ένας πολιτικός που «τη βρίσκει» να φιλονικεί. Φυσικά, εκείνος κάθησε στην αίθουσα και αντιδικούσε με τις ώρες –αναμιμνησκόμενος τα νιάτα του ή, έστω, ικανοποιημένος από τον τρόπο με τον οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο.
Την επόμενη ημέρα της επεισοδιακής βραδιάς ο κ. Γεωργιάδης ανταποκρίθηκε σε πλήθος προσκλήσεων από τα ελληνικά ΜΜΕ να περιγράψει το συμβάν. Δεν προλάβαινε να μιλάει, λέγοντας ότι αυτοί που τον προπηλάκισαν ήταν κομμουνιστές κι ότι του κάνει εντύπωση γιατί αριστεροί, που έχουν ενδεχομένως πρότυπα την Κούβα ή τη Βενεζουέλα, επιλέγουν το καπιταλιστικό Λονδίνο για να σπουδάσουν ή και να ζήσουν, εξάγοντας το συμπέρασμα ότι όλοι αυτοί που του την έπεσαν είναι αριστεροί και πλουσιόπαιδα που, προφανώς, τους πληρώνουν οι γονείς τους.
Η κριτική του υπουργού είναι ισοπεδωτική. Πριν απ’ όλα, επειδή δεν στηρίζεται σε στοιχεία αλλά σε εκτιμήσεις. Ενδεχομένως κάποιοι να έχουν οικογένειες με οικονομική άνεση. Αλλά υπάρχει και πολύς κόσμος που σπουδάζει στο εξωτερικό με υποτροφίες. Υπάρχουν και παιδιά που δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα. Επίσης, είναι πολλοί όσοι εργάζονται στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και στην Ευρώπη γενικότερα, είτε διότι δεν μπόρεσαν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα είτε διότι εκεί προσφέρεται ανταγωνιστικότερο περιβάλλον για πρόσωπα που δεν φοβούνται την αξιολόγηση. Για αυτές τις περιπτώσεις η Ελλάδα είναι τόπος άγονος, τόπος δέσμιος ενός πολιτικού συστήματος που αντιστρατεύεται τον ανταγωνισμό και την πρόοδο.
Στην ισοπεδωτική κριτική του ο κ. Γεωργιάδης κάνει ένα ακόμη λάθος: χαρίζει σε έναν αυταρχικό κομμουνισμό συλλήβδην όσους φοιτητές και νέους εκφράζονται αριστερά. Ο κόσμος του θεωρεί ότι είναι πάγιος, ακίνητος. Στο σημείο αυτό ο υπουργός με τις ακροδεξιές καταβολές και το επικοινωνιακό τάλαντο πιθανόν δεν μπορεί να καταλάβει τη γοητεία και τη δύναμη του μοντερνισμού, του ριζοσπαστισμού, των αριστερών ιδεών που οδηγούν τελεολογικά σε καλύτερο, δημοκρατικότερο και δικαιότερο κόσμο.
Είναι σημαντικό οι πολίτες, και ιδιαίτερα οι νέοι, να έχουν δικαίωμα να χτίζουν, έστω νοερά, τους δίκαιους κόσμους στους οποίους τους οδηγούν τα διαβάσματα και οι ιδεολογίες. Αν ο κ. Γεωργιάδης μάλιστα θέλει να είναι λιγότεροι στο Λονδίνο, ας δουλέψει σκληρά ώστε να γίνει ανταγωνιστικότερη η χώρα μας.
