Αναζήτηση
Λυπάμαι, αλλά οι χυδαίοι πανηγυρισμοί του γερμανικού Τύπου για την απόκρουση του «κυπριακού εκβιασμού» θυμίζουν ανατριχιαστικά έναν άλλο (υποτιθέμενο) «εκβιασμό» που «αποκρούστηκε» το 1939 –όταν τα γερμανικά τεθωρακισμένα μπήκαν στην Πράγα.
Ως εκ τούτου, θα το γράφω και θα το ξαναγράφω: για να σωθεί η Ευρώπη πρέπει πλέον να ηττηθεί η Γερμανία.
Διαφορετικά είναι ζήτημα χρόνου πότε θα οδηγηθεί σε διάλυση η ευρωζώνη, ενδεχομένως και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και αυτό επειδή δεν υπάρχει αξιοπρεπής χώρα ούτε δημοκρατικός λαός που να ανεχθούν σε βάθος χρόνου τη διαρκή επιβολή και τη συνεχή ταπείνωση στις οποίες τους υποβάλλουν η Γερμανία και οι σύμμαχοί της.
Με άλλα λόγια, η σύγκρουση δεν είναι θέμα επιλογής. Είναι θέμα επιβίωσης.
Το πρόβλημα βεβαίως είναι ποιος θα τα βάλει με τους Γερμανούς όταν (όπως θα έλεγε κι ο Τσίπρας) οι μισοί στο Eurogroup είναι γκάνγκστερ κι οι άλλοι μισοί φοβισμένοι.
Διότι, κακά τα ψέματα, κανείς σήμερα στην Ευρώπη δεν εργάζεται σοβαρά, μεθοδικά και αποτελεσματικά για να ηττηθεί η Γερμανία.
Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Ενώ άλλοι παπαγαλίζουν απλώς διάφορες ακροαριστερές ή ακροδεξιές ανοησίες.
Με άλλα λόγια, δεν βλέπω στον ορίζοντα κάποιον Τσόρτσιλ. Ούτε έναν Ντε Γκολ. Ούτε κανέναν από τους επιγόνους τους.
Ετσι η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι υποτακτικοί (όπως ο Ντεϊσελμπλούμ…) παίζουν χωρίς αντίπαλο στο δικό τους γήπεδο.
Οι Γάλλοι, που θα έπρεπε φυσιολογικά να αποτελούν το αντίβαρο ή το αντίπαλο δέος, έχουν σχεδόν εξαϋλωθεί.
Η υποταγή του Μοσκοβισί είναι εντυπωσιακή. Ενώ ακόμη και η «Μοντ» έφτασε να αποκαλεί τον Φρανσουά Ολάντ «αόρατο άνθρωπο» –ο γάλλος Πρόεδρος εξελίσσεται ίσως στη μεγαλύτερη απογοήτευση της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.
Αλλά αν όχι οι Γάλλοι, τότε ποιος;
Οι Αγγλοι βρίσκονται αλλού. Οι Ιταλοί και οι Ισπανοί είναι σε κρίση. Η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λειτουργούν σαν υποκαταστήματα του Βερολίνου.
Καλώς Ή κακώς, οι Γερμανοί αποτελούν σήμερα τη μοναδική συγκροτημένη δύναμη και συντεταγμένη άποψη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Γι’ αυτό είναι θεμελιώδες και επείγον να διαμορφωθεί η ευρύτερη δυνατή πανευρωπαϊκή συμμαχία εναντίον τους. Μια συμμαχία ισχυρή, αποτελεσματική και αποφασισμένη.
Με όποιο κόστος; Και με όποιο ρίσκο; Θα έλεγα, ναι.
Ούτως Ή άλλως, η συνταγή βαθαίνει την κρίση.
Ούτως Ή άλλως, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει περιέλθει σε κατάσταση εμφυλίου.
Ούτως Ή άλλως, η γερμανική επιβολή την οδηγεί σε διάλυση.
Η επιβίωση της Ευρώπης περνάει πλέον από την αναμέτρηση με μια χώρα που δεν σέβεται τίποτα –καν το παρελθόν της!..
