Αναζήτηση
Χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν οι ταγοί της χώρας προτείνουν λύσεις και δεν περιορίζονται σε ατέρμονες συζητήσεις περί διαγραμμάτου, οι οποίες οδηγούν συνήθως στον τετραγωνισμό του κύκλου. Υπό την έννοια αυτήν δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω ως άξια δημοσίου επαίνου την πρωτοβουλία του Βύρωνος, Μπάιρον για τους φίλους, Πολύδωρα (μεγάλη φωτογραφία), ο οποίος σε αυτή την αφυδατωμένη από ιδέες και προτάσεις περίοδο που διανύουμε εξέδωσε πόνημα 57 σελίδων υπό το ρητορικό ερώτημα: «Και τώρα τι κάνουμε;». Ο Βύρων, Μπάιρον κ.λπ., όστις γνωρίζει την πολιτική εκ των έσω καλύτερα πολλών άλλων στους οποίους ο πρόεδρος «λέω μόνο καθαρές κουβέντες» Αντώνης ανέθεσε υπουργικό θώκο, προβάλλει σκέψεις οι οποίες, το λιγότερο που έχω να προβλέψω, θα συζητηθούν ευρέως.
Οπως ο ίδιος μου εξήγησε χθες βράδυ, «κάθε λέξη (του βιβλίου) είναι μια πρόταση», για να μου προσθέσει αμέσως μετά:
–Δεν προτείνω λεωφόρους λύσεων, αλλά μονοπάτια σκέψεων!
Βρήκα την προσέγγιση εξαιρετική, και τον ίδιο άκρως μετριόφρονα, πράγμα που το εξωτερίκευσα.
–Μα δεν με ενδιαφέρει το εγκλητικό της υποθέσεως ποιος έκανε τι, πότε και γιατί. Με ενδιαφέρει πρωτίστως να προτείνω λύσεις…
Ζήτησα ένα περίγραμμα. Μου ανέφερε τη γεωργία, την οποία χαρακτήρισε «πιο ταχύρρυθμη ανάπτυξη και από τον τουρισμό». Αλλά δεν έμεινε μόνο εκεί. Προτείνει, μου αποκάλυψε, να υπάρξει ακαδημαϊκή συζήτηση για το 1938.
–Τι έγινε το 1938; ρώτησα όλος ενδιαφέρον, αλλά και αγωνία…
Διέκρινα μια στιγμιαία αποστροφή για την άγνοιά μου, την οποία οφείλω να επισημάνω ότι δεν την άφησε να εκδηλωθεί.
–Το δόγμα των Βρυξελλών, το οποίο ανέφερε ότι ουδέν μέλος της Κοινωνίας των Εθνών υποχρεούται στην καταβολή τόκων και τοκοχρεολυσίων προ της επιβιώσεως του λαού του!
Επειδή έπειτα από όλα αυτά διαβλέπω ότι το βιβλίο θα γίνει ανάρπαστο, προειδοποιώ τους πιθανούς αγοραστές να μη σπεύσουν στα βιβλιοπωλεία. Ο συγγραφεύς Βύρων, Μπάιρον κ.λπ. το χαρίζει. Διότι είναι άρχων, και κιμπάρης, που λένε και στα βόρεια…
Πληρώθηκαν, επιτέλους, στην Ιπποκράτους
Αφήνω τις συγγραφικές επιδόσεις του φίλου Βύρωνα και μεταπηδώ ταχέως στην οδό Ιπποκράτους, όπου κατά τα φαινόμενα ένα μικρό πάρτι θα στηθεί από εργαζομένους του σεπτού ιδρύματος οι οποίοι σήμερα εισπράττουν τα οφειλόμενα: 227 εργαζόμενοι θα εισπράξουν περί τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ, όλα οφειλόμενα εδώ και κανέναν χρόνο. Η γαλαντομία του κόμματος οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι δίχως τους εργαζομένους ήταν μάλλον δύσκολο, για να μην προσχωρήσω στην άποψη του αδύνατου, να διενεργηθεί το Συνέδριο. Τα άσχημα έρχονται, πάντως, μετά το Συνέδριο, όταν οι εργαζόμενοι θα απασχολούνται εκ περιτροπής –δύο ημέρες την εβδομάδα. Και προφανώς θα αμείβονται, όταν αμείβονται, αναλόγως. Γεγονός που με εξαναγκάζει να ανατρέξω και πάλι στη λαϊκή σοφία η οποία, για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ακριβώς, υποστηρίζει ότι «κακό χωριό τα λίγα σπίτια»…
Και ο τρίτος εταίρος στο γεύμα
Από το «λεφτά υπάρχουν», έστω και για λίγο, στο ΠΑΣΟΚ σπεύδω ταχέως στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου το μεσημέρι θα παρατεθεί λιτό γεύμα προς τιμήν του γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ ο οποίος αναμενόταν στις 12 το μεσημέρι στη μικρή μας πόλη. Η έκπληξη της χθεσινής ημέρας για το συγκεκριμένο event είναι κατά τη γνώμη μου η πρόσκληση σε αυτό και του τρίτου κυβερνητικού εταίρου, του προέδρου μπαρμπα-Φώτη, ο οποίος τα αποφεύγει κάτι τέτοια –ο πρόεδρος Βαγγέλης την είχε εξασφαλισμένη από ημερών. Η πρόσκληση ήρθε απευθείας από τον πρόεδρο «λέω μόνο καθαρές κουβέντες» Αντώνη, και έγινε ασμένως αποδεκτή. Τόσο που δεν εξετάστηκε ούτε το τυπικό, ότι ο πρόεδρος μπαρμπα-Φώτης αγνοεί τη γαλλική. Εισηγούμαι να τον βάλει στο τραπέζι ο οικοδεσπότης δίπλα δίπλα με τον πρόεδρο Βαγγέλη, ο οποίος την ομιλεί απταίστως…
Μήπως το γιόρταζαν;
Μα τι γίνεται στη Σταδίου 5, όπου και το γραφείο, ως καθηγητή, του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γιώργου Μέργου; Χθες το μεσημέρι κατά τις 3 περνούσα με το αυτοκίνητο και είδα συγκεντρωμένους, στο πεζοδρόμιο κάτω, καμιά πενηνταριά συριζαίους, συμπέρασμα το οποίο εξήγαγα από το γεγονός ότι ήταν μεταξύ αυτών και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Παναγιώτης Λαφαζάνης (μικρή φωτογραφία). Του φώναξα αλλά δεν με άκουσε, διότι εκείνη την ώρα, όπως πάντα, αγόρευε.
Ρωτήθηκε το γραφείο Τύπου του κόμματος της χαράς προς τι η συγκέντρωση, αλλά δήλωσε άγνοια. Οπότε εκ των πραγμάτων πιθανολογώ πως επρόκειτο για κάποια επετειακή εκδήλωση για την εισβολή στο γραφείο του Μέργου. Αν υπάρχει άλλη εξήγηση, παρακαλώ να μου γνωστοποιηθεί…
Αναφορικά με την εισβολή αυτή, συζητώντας με έναν γνωστό καθηγητή του Καποδιστριακού, του οποίου το γραφείο γειτονεύει με αυτό του Μέργου, τον άκουσα να μου διηγείται, σοκαρισμένος ακόμη από τη βαρβαρότητα της επίθεσης, τον τρόπο με τον οποίο έσπασαν την πόρτα και εισέβαλαν μέσα σε αυτό τα παλικάρια. Δεν έχει σημασία να μεταφέρω εδώ τι μου είπε. Θα πω μόνο ότι καλά κάνουμε και καταδικάζουμε την ωμή βία, αλλά να την καταδικάζουμε απ’ οπουδήποτε και αν προέρχεται. Αυτό είναι το σωστό, σύντροφοι…
Το δις εξαμαρτείν
Συμπληρώνεται δεύτερο 24ωρο από τις εκλογές στην Κύπρο και ακόμη να ζητήσουν συγγνώμη οι έλληνες δημοσκόποι που κατέβηκαν στο νησί για τα exit polls, τα οποία ανέδειξαν νικητή και πρόεδρο της Κύπρου από τον πρώτο γύρο τον Νίκο Αναστασιάδη, αλλά η πρόβλεψή τους ήταν ανάλογη του… 2000! Τότε δηλαδή που ανέδειξαν τη Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση για δύο ώρες, με αποτέλεσμα να ξεχυθούν οι νεοδημοκράτες στους δρόμους, και αργότερα, όταν επισημοποιήθηκε το αποτέλεσμα και αποδείχθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τις εκλογές, μετά βίας να αποφευχθεί η αιματοχυσία. Ευτυχώς, στην Κύπρο δεν είχαμε τέτοια κρούσματα –οι οπαδοί των κομμάτων επέδειξαν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία.
Οι δημοσκόποι όμως που κατέβηκαν στην Κύπρο για μια «αρπαχτή», όπως οι τραγουδιάρες της Αθήνας κάνουν τα μεσοβδόμαδα και τα ρεπό τους που «πετάγονται» στην επαρχία, δεν πρέπει να απολογηθούν πώς έπεσαν στα βράχια;
