ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα με σημαντική ιστορία 37 ετών, αφού κατηύθυνε τις τύχες του ελληνικού λαού για πολλά χρόνια. Σήμερα όμως δεν είναι πια κόμμα, αλλά ένα φύρδην μίγδην, καθόσον όλοι είναι εναντίον όλων, ώστε δεν υπάρχουν αρχές και κανόνες. Το μόνο που κυριαρχεί εκεί, είναι το παρασκήνιο και η προσπάθεια όλων των βουλευτών να σωθούν από τη συντριβή, που περιμένει το κόμμα. Ετσι, ισχύει το γνωστό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Αν ανατρέξει κανείς στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας, αλλά και άλλων κρατών, θα δει ότι στην πορεία του χρόνου ιδρύθηκαν πολλά κόμματα, τα οποία όμως κάποτε έχασαν τη στήριξη του λαού, για οποιονδήποτε λόγο, και έφυγαν από το προσκήνιο. Ομως αυτό που συνέβη με το ΠΑΣΟΚ είναι πρωτάκουστο. Δηλαδή, να έχει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία και να παραδίνει την εξουσία σε άλλη κυβέρνηση. Γιατί; Απλά, επειδή ο αρχηγός του δεν τα κατάφερε. Και αν σήμερα το κόμμα παραπαίει, υπεύθυνος πάλι είναι ο πρόεδρός του, ο οποίος είναι γαντζωμένος στην πολυθρόνα του προκαθήμενου του Κινήματος και προσπαθεί με χίλια δυο τερτίπια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Το μόνο δε που επιτυγχάνει είναι να εκτίθεται, αδιαφορώντας πλήρως για την υστεροφημία του. Και το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποί του, αντί να τον προφυλάξουν, τον ωθούν σε απέλπιδες ενέργειες.

Με δυο λόγια, ο κύριος πρόεδρος – που δεν είναι πια πρόεδρος, αφού έληξε η θητεία του – προσπαθεί να χειραγωγήσει το κόμμα «δι’ ίδιον όφελος».

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι, πώς θα πάει το Κίνημα στις επικείμενες εκλογές;

Πώς θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ; Το κόμμα ξεκίνησε ως σοσιαλιστικό, με ό,τι αυτός ο όρος συνεπάγεται. Αρα δεν μπορεί να αλλάξει. Αν αλλάξει, θα αποτελεί καινούργιο κόμμα. Οι τάσεις που εμφανίζουν οι βουλευτές του, ως «εκσυγχρονιστές», «προοδευτικοί», «αριστεροί», «κεντροαριστεροί», κ.λπ. είναι ξεπερασμένοι χαρακτηρισμοί, γιατί το κόμμα κυβέρνησε για δυο χρόνια με μια άκρατη νεοφιλελεύθερη πολιτική, που δεν ξεγράφεται. Ο κόσμος την έζησε στο πετσί του και δεν μπορεί να τον κοροϊδέψει κανείς με λόγια. Το πολύ μεγάλο σφάλμα της διετούς διακυβέρνησης του κ. Παπανδρέου ήταν ότι δεν είχε καμιά επικοινωνιακή πολιτική, δεν ενημέρωνε τον λαό, για τα αναγκαία μέτρα που έπαιρνε. Οι υπουργοί μιλούσαν με ξύλινη γλώσσα, που ο λαός δεν καταλάβαινε.

Οσοι υπηρέτησαν, ως υπουργοί, που πολλοί από αυτούς ήταν και στο παρελθόν, δεν έχουν ουσιαστικά το ηθικό ανάστημα να ζητήσουν την ψήφο του λαού. Το Κίνημα χρειάζεται τα ακόλουθα:

– Επιαναδιατύπωση του ιδεολογικού στίγματος, έστω κι αν οι ιδεολογίες «πέθαναν».

– Λεπτομερή επεξήγηση για την πολιτική που ασκήθηκε κατά τα δύο χρόνια.

– Γρήγορες και καθαρές διαδικασίες για εκλογή προέδρου, όπως προβλέπει το καταστατικό του κόμματος.

– Εκλογή ενός νέου, ικανού και άφθαρτου προσώπου, που θα αρθρώσει σωστό πολιτικό λόγο.

– Διατύπωση ενός πειστικού και ρεαλιστικού προγράμματος για το ξελάσπωμα της χώρας και τη γρήγορη ανόρθωση της οικονομίας, προκειμένου να χτυπηθεί η ανεργία και να φτιάξει η κατάσταση.

Αλλιώς, θα πρέπει όσοι νοιάζονται για το Κίνημα να ετοιμάσουν τη μεγαλοπρεπή κηδεία του.

Ο Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Τελευταία Νέα