Αναζήτηση
|
|
Υπάρχουν τα «περιστέρια της ειρήνης»: αυτοί που αντιτίθενται σε οποιαδήποτε
στρατιωτική δράση θα μπορούσαν να αναλάβουν οι ΗΠΑ, είτε διότι θεωρούν πως η
βία δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στη βία είτε διότι οι Αμερικανοί δεν
έχουν παρουσιάσει στον κόσμο «αποδείξεις».
Υπάρχουν και τα «γεράκια του πολέμου»: αυτοί που, από τη στιγμή που
προσέκρουσε στον δεύτερο πύργο το δεύτερο αεροπλάνο, άρχισαν να συναγωνίζονται
ποιος θα προτείνει περισσότερα μέρη για επίθεση. Οι λίστες τους κάποιες φορές
υπερκαλύπτονταν, άλλες περιελάμβαναν τελείως διαφορετικές περιοχές. Μετά το
Αφγανιστάν, προφανέστερος υποψήφιος ήταν το Ιράκ. Κατόπιν αυτών, όμως,
μπορούσε κανείς να διαλέξει ελεύθερα ανάμεσα στη Συρία, στο Ιράν, στον Λίβανο,
στη Λιβύη, στο Σουδάν, στη Βόρεια Κορέα. Παραδόξως, ουδείς φαίνεται να έχει
ανακαλύψει ακόμη στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατών στην Κούβα. Επί του
παρόντος, τα γεράκια δηλώνουν κατάπληκτα που τίποτε δεν έχει ακόμη εκραγεί ή
αρχίζουν να ανησυχούν μήπως τίποτε δεν εκραγεί στη συνέχεια. «Οι συνήγοροι των
χειρουργικών επιχειρήσεων εγκωμιάζονται ως «ψυχραιμότεροι» ενώ θα έπρεπε ίσως
να χαρακτηρίζονται «φοβητσιάρηδες»», έγραφε προχθές στην «Washington Post» ο
συντηρητικός Τζορτζ Γουιλ. Αναφερόταν άραγε στον Κόλιν Πάουελ, τον υπουργό
Εξωτερικών των ΗΠΑ;
Μόλις προχθές ρώτησαν έναν στενό συνεργάτη του Πάουελ για το ενδεχόμενο ενός
βομβαρδισμού: «Θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε περισσότερο κακό παρά καλό»,
απάντησε. Αναρωτιέμαι επίσης αν ο Πάουελ έχει αφομοιώσει τα βασικά μαθήματα
των 12 τελευταίων ετών, τα οποία είναι ότι ο κόσμος διέπεται από την αρχή της
αλληλεξάρτησης, και ότι οι συνέπειες της αδράνειας είναι συχνά χειρότερες από
τις συνέπειες της μεσολάβησης. Παρακολούθησα την περασμένη εβδομάδα μια
τηλεοπτική συνέντευξη του Πάουελ στον Τζέρεμι Πάξμαν. Ήταν ευφυής, ψύχραιμος,
λογικός, δεν κατέφυγε στιγμή σε ρητορείες. Και έτσι όπως τον έβλεπα με το
στρογγυλό πρόσωπο και τα μεγάλα γυαλιά του, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένα
καλύτερο πουλί από το γεράκι και το περιστέρι: η κουκουβάγια.
