«Ο,τι είναι καλό για τις ΗΠΑ, είναι καλό και για την General Motors και το αντίστροφο». Αυτό είχε δηλώσει με παρρησία στο Κογκρέσο ο πρόεδρος της Τζένεραλ Μότορς, Τσαρλς Ερβιν, όταν το 1953 διορίστηκε από τον Αϊζενχάουερ υπουργός Εθνικής Αμυνας των ΗΠΑ. Στο πολυσέλιδο Επίμετρο της μυθιστορίας του, ο Αρης Μαραγκόπουλος παραθέτει πλήθος τέτοιων πληροφοριών φωτίζοντας τα συμφέροντα του ξένου παράγοντα και του κεφαλαίου όσο εφαρμόζονταν το Δόγμα Τρούμαν, το Σχέδιο Μάρσαλ ή το Δόγμα Αϊζενχάουερ με στόχο τον έλεγχο του πολιτικού status quo στη μεταπολεμική Ελλάδα και πρόσχημα την αμερικανική βοήθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας. «Αυτή η ρήση μοιάζει με το σημερινό «ό,τι είναι καλό για την Αγορά, είναι καλό και για τον κόσμο»», μου σχολίαζε ο συγγραφέας. Το Επίμετρο του «Χαστουκόδεντρου» λειτουργεί λοιπόν σαν μια παράλληλη αφήγηση που παρακινεί τον αναγνώστη σε μια δεύτερη ανάγνωση όσων βιώνουν η Μπέτι, ο Τόνι και ο Μπεν. Το κλείσιμο του ματιού γίνεται με λίγο μεγαλύτερα τυπογραφικά στοιχεία στο κυρίως κείμενο. Και έτσι αναδύεται η διαπλοκή μεταξύ Παλατιού, πολιτικών, στρατιωτικών, βιομηχάνων, εφοπλιστών, πρακτόρων κ.ά. Ο Ρούζβελτ, ο Αϊζενχάουερ, ο Τσόρτσιλ, ο Γουντχάους, ο Μακβί, ο Πιουριφόι, ο Παπάγος, ο Σοφούλης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Ωνάσης, ο Νιάρχος, οι Ροκφέλερ, ο Τομ Πάππας, ο Τομ Καραμεσσίνης, οι αδελφοί Σκούρα, αλλά και ο Ζαχαριάδης, εμφανίζουν το κυνικό τους πρόσωπο στη νέα τάξη πραγμάτων, που δεν σηκώνει τους Πολκ, Μπελογιάννη, Πλουμπίδη, Λαμπράκη κ.ά. Οσο για τον Αμπατιέλο που κατέληξε στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, αυτός, κατά τον Μαραγκόπουλο, «όπως πολλοί γραφειοκράτες του ΚΚΕ, ήταν με την επανάσταση χωρίς να είναι επαναστάτης».