Το σκάνδαλο ίσως τελικά βοήθησε τον γάλλο πρόεδρο

Οκτώ στους 10 Γάλλους δηλώνουν «ικανοποιημένοι» με την έξοδο του υπουργού Δικαιοσύνης Φρανσουά Μπαϊρού, της υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Μαριέλ ντε Σαρνέζ και της υπουργού Ενόπλων Δυνάμεων Σιλβί Γκουλάρ από την κυβέρνηση μετά την έναρξη προκαταρκτικής έρευνας εις βάρος του MoDem, του κόμματός τους, για αργομισθίες στο Ευρωκοινοβούλιο. Επιπλέον, 56% των Γάλλων επιδοκιμάζει τη συγκρότηση της δεύτερης κυβέρνησης του Εντουάρ Φιλίπ, που αντικατέστησε έπειτα από μόλις 36 ημέρες την πρώτη. Και κάπως έτσι, αναγνώριζε χθες η κεντροδεξιά «Φιγκαρό», «ακόμη μία φορά, ο Εμανουέλ Μακρόν φαίνεται ότι κατάφερε να γυρίσει υπέρ του μια κατάσταση που έδειχνε μάλλον δυσοίωνη για τον ίδιο».

Ενας αναγνώστης της «Μοντ προχώρησε το σκεπτικό αυτό ένα βήμα πιο πέρα: «Σχεδόν απόλυτη ισότητα, χωρίς υπέρογκα εγώ που απαιτούν ειδική διαχείριση, και ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης πίσω από κάθε «βαρύ όνομα»» έγραψε στο τσατ με τον αρθρογράφο Ζεράρ Κουρτουά, σημειώνοντας ως παράδειγμα την τοποθέτηση του Μπενζαμέν Γκριβό, ενός ανθρώπου απόλυτα αφοσιωμένου στον γάλλο πρόεδρο, στο πόστο του υφυπουργού Οικονομίας, σε ένα υπουργείο όπου διαφέντευε μέχρι τώρα ένας γνωστός δεξιός πολιτικός, ο Μπρινό Λεμέρ. «Μήπως τελικά το σκάνδαλο που συγκλονίζει το MoDem επέτρεψε στον Εμανουέλ Μακρόν να συγκροτήσει την κυβέρνηση των ονείρων του;» αναρωτήθηκε. «Είναι πολύ πιθανό, κι ας αναγκάστηκε να ενεργήσει υπό πίεση» αναγνώρισε ο Κουρτουά. «Είναι προφανές πως δεν υπάρχουν πλέον σχεδόν καθόλου βαριά ονόματα στην ομάδα του Εντουάρ Φιλίπ. Μόνο οι υπουργοί Οικονομικών Μπρινό Λεμέρ, Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ, Εξωτερικών Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν και Οικολογίας Νικολά Ιλό μπορεί πλέον να ενταχθούν σε αυτή την κατηγορία. Κατά τα λοιπά, αυτή η ομάδα ενισχύει την κυβέρνηση των ειδικών, των αρχαρίων στην πολιτική και των αφοσιωμένων στον αρχηγό του κράτους. Ο Εμανουέλ Μακρόν σχημάτισε μια κυβέρνηση κατ’ εικόνα του».

Για τους γάλλους παρατηρητές, το μήνυμα που έστειλε προχθές το βράδυ το Ελιζέ είναι σαφές: ο Μακρόν θέλει την ησυχία του και να είναι το μοναδικό αφεντικό. Ενόσω ο ανασχηματισμός βρισκόταν στα σκαριά, οι φήμες ήθελαν να κάνουν την είσοδό τους κάποιες ιστορικές προσωπικότητες της Δεξιάς ή του PS, όπως ο δεξιός πρώην πρωθυπουργός Ζαν-Πιερ Ραφαρέν ή ο σοσιαλιστής πρώην δήμαρχος του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ. Αντ’ αυτών, ο γάλλος πρόεδρος προτίμησε να διορίσει προσωπικότητες ως επί τω πλείστον άγνωστες στους Γάλλους, όπως η νέα υπουργός Δικαιοσύνης, μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου μέχρι προχθές, Νικόλ Μπελουμπέ, τεχνοκράτες χωρίς πολιτική ή με αδύναμη πολιτική επιφάνεια και νέα «φιντάνια» προερχόμενα από το La République en Marche, ανθρώπους φιλόδοξους αναμφίβολα αλλά απολύτως αφοσιωμένους σε εκείνον. «Ενας καλός τρόπος να είναι ακόμα πιο ελεύθερος να δράσει».

Η ισότητα των φύλων τηρείται απόλυτα: 15 άνδρες, 15 γυναίκες, υπάρχουν μάλιστα περισσότερες γυναίκες σε «ισχυρά» υπουργεία. Οι πολιτικές ισορροπίες μεταξύ Δεξιάς, Αριστεράς και Κέντρου, επίσης. Η επονομαζόμενη «κοινωνία των πολιτών» έγινε πλειοψηφική: 17 μέλη της 30μελούς κυβέρνησης προέρχονται από αυτήν παρότι κάποια, όπως η νέα υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων Φλοράνς Παρλί που είχε διατελέσει υφυπουργός Προϋπολογισμού στην κυβέρνηση Ζοσπέν πριν μεταπηδήσει στον κόσμο των επιχειρήσεων, έχουν πολιτικό παρελθόν. «Η κρίση έληξε με τα λιγότερα δυνατά σπασμένα» σχολίαζε η αρθρογράφος της «Μοντ» Φρανσουάζ Φρεσόζ, «αφού κανείς δεν εξευτελίστηκε, καμία ρήξη δεν βγήκε στην επιφάνεια». Απομένει να φανεί βέβαια αν και πώς οι υπουργοί που δεν έχουν πολιτική εμπειρία θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν στην Εθνοσυνέλευση αντιπάλους όπως ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ή η Μαρίν Λεπέν.