Η πιο όμορφη αυλή – κήπος στα πρότυπα «kew gardens» που επισκέφτηκα ήδη δύο φορές είναι του Artisanal (Ζηρίνη 2, Κηφισιά, τηλ. 6936.144744). Αυλή με διαφορετικά επίπεδα και χώρους με αρκετά πριβέ, ακόμη και «κρυμμένα» τραπέζια για όσους επιθυμούν ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση. Πρασινάδα παντού, θεόρατα δέντρα και γκρο πλαν το palm house που αποτελεί προέκταση του νεοκλασικού κεντρικού κτιρίου.
Μαέστρος στην κουζίνα είναι ο Δημήτρης Δημητριάδης, ένας από τους σεφ που εκτιμώ για πολλούς λόγους. Το πρώτο ανοιξιάτικο βράδυ δοκίμασα ένα καταπληκτικό αβγό με τραγανή κρούστα και ρευστό κρόκο, ο οποίος χυνόταν πάνω στα σπαράγγια και τα πλημμύριζε γεύση. Λαβράκι με τραγανή πέτσα που σερβίρεται με αλμύρα, φασολάκια και αβγολέμονο μπουγιαμπέσας και το τρυφερό καλαμάρι με χειροποίητες μακαρούνες με μελάνι σουπιάς, καραβίδες και σκόνη γαρίδας. Αλληλούια! Βρέθηκα σε έναν πραγματικό παράδεισο, από τον χώρο και τα πιάτα μέχρι το άμεσο και άψογο σέρβις!
Το ίδιο εστιατόριο μετατρέπεται και σε all day lunch και σερβίρεται μενού από τις 11 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Το πρώτο που μου έκανε θετική εντύπωση σε αυτό ήταν οι τιμές: Sandwich με λουκάνικο κοτόπουλου, γιαούρτι, πιπεριά Φλωρίνης και φρέσκια σαλάτα 6 ευρώ. Ομελέτα με σπανάκι, κινόα και το αγαπημένο μου τυρί νιβατό 7 ευρώ. Το δεύτερο ήταν οι μεγάλες μερίδες. Το τρίτο, οι επιλογές από πολύ υγιεινά μέχρι γκουρμέ και street πιάτα. Μου άρεσαν πολύ το σπιτικο-εστιατορικό ζουμερό burger με τις τέλειες τηγανητές πατάτες (μου έλειπε μία φίνα σος μαγιονέζα – μουστάρδα για βούτες) και το ριζότο με τις γαρίδες.
Ετερο εστιατόριο όπου χάθηκα στην πολύ ζωντανή αυλή του και βούτηξα στα πολυεθνικά πιάτα του ήταν το Βalthazar (Τσόχα 27 και Βουρνάζου, Αµπελόκηποι210-6412.300-9). Μεγάλη αυλή, µε σπασίµατα και επίπεδα για ιδιωτικότητα στα τραπέζια και αρκετά δέντρα και πρασινάδα που κρύβουν καλά την ασχήµια της περιβάλλουσας περιοχής. Στο τιµόνι της κουζίνας, ο εξαιρετικός Χριστόφορος Πέσκιας, ο οποίος δηµιουργεί φίνα ελληνογαλλικά και ελληνοασιατικά, ακόµη και περουβιανά πιάτα. Σαλάτα µε αµπελοφάσουλα, καπνιστά αµύγδαλα και ταϊλανδέζικο λαδολέµονο. Ενα πιάτο που σε πολλούς µυρίζει άσχηµα λόγω της fish sauce, αλλά είναι συγκλονιστικό! Εξάλλου και το κουνουπίδι βρωµάει, αλλά δεν έχει αυτή τη γεύση. Από τις σαλάτες ξεχώρισα και τη mozzarella bufalla µε φουρνιστά ντοµατίνια και βασιλικό.
Ονειρικά πιάτα είναι τα dumplings µε γαρίδες, και το αιγαιοπελαγίτικο σεβίτσε. Το µόνο πιάτο που δεν µου άρεσε ήταν οι γαρίδες σε καλαµάκι (anticucho). Ηρθαν στεγνές και η chimichurri που τις συνόδευε δεν είχε καµία ένταση. Για κυρίως πήρα τόνο µε τεριγιάκι και πουρέ µελιτζάνας. Ενα υπέροχο πιάτο µε δύο βασικά υλικά που δεν είχαν συνοχή µεταξύ τους, αλλά οι γεύσεις ξεχωριστά ήταν καταπληκτικές.
Αναζήτηση
