Μετεξεταστέα μένει η Ελλάδα όσον αφορά τη χορήγηση ιθαγένειας: σύμφωνα με έρευνα στις χώρες της Ε.Ε., βρίσκεται στην προτελευταία θέση βάσει των επιδόσεών της για το καθεστώς και τις προϋποθέσεις πολιτογράφησης αλλοδαπών.


Κλειστή και περιοριστική πολιτική ιθαγένειας και απουσία ευνοϊκών όρων πολιτογράφησης για τους μετανάστες που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα είναι μερικές μόνον από τις διαπιστώσεις που έκανε το Εθνικό Παρατηρητήριο για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία, με αφορμή τους δείκτες πολιτικών ένταξης των μεταναστών που περιλαμβάνει η τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα του 2007.

Έτσι, ενόσω ο πόλεμος για το νομοσχέδιο που αφορά την πολιτογράφηση μεταναστών συνεχίζεται στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης- λήγει σήμερα και από τα περίπου 3.000 σχόλια, τα 2.100 αφορούν το άρθρο της ιθαγένειας- όπως προκύπτει από την έρευνα, σε κανέναν από τους τομείς που εξετάστηκαν η Ελλάδα δεν εμφανίστηκε να εφαρμόζει ευνοϊκά μέτρα ενσωμάτωσης των μεταναστών, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει εξαιρετικά χαμηλές επιδόσεις.

Ειδικά στο θέμα της ιθαγένειας, με άριστη επίδοση το 100 η χώρα βαθμολογήθηκε μόλις με 25 κι ενώ ο μέσος όρος των χωρών της Ε.Ε. έφτανε στο 43.

Οι προωθούμενες αλλαγές από την κυβέρνηση αποτελούν ως εκ τούτου μονόδρομο για τη χώρα, προκειμένου να φθάσει τις επιδόσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Ενδεικτικό είναι πως παρά τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες για τη δυνατότητα χορήγησης ιθαγένειας ύστερα από πενταετή νόμιμη παραμονή στην Ελλάδα και όπου η κυβέρνηση επικρίθηκε για τη θέσπιση μικρού χρονικού διαστήματος, η πρόβλεψη αυτή ισχύει περίπου στις μισές χώρες της Ε.Ε.

«Αναχρονιστικό»

«Έχει σημασία η κυβέρνηση να μην υπαναχωρήσει σε πιέσεις που ήδη ασκήθηκαν για λιγότερο φιλελεύθερες λύσεις, αλλά να επιμείνει με αυτοπεποίθηση στην πρωτοβουλία, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που όντως πρέπει να διορθωθούν στην κατεύθυνση της εδραίωσης του κράτους δικαίου» σχολιάζει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία χαρακτηρίζει το σημερινό σύστημα χορήγησης ιθαγένειας «ένα από τα πιο αναχρονιστικά και παρωχημένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

Από τα περίπου 3.000

σχόλια, τα 2.100 αφορούν το άρθρο της ιθαγένειας

Διαφορετικές διαδικασίες σε κάθε χώρα της Ε.Ε.


ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ διαδικασίες προβλέπονται στις χώρες της Ε.Ε. για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Για παράδειγμα, στο Βέλγιο μπορούν να αποκτήσουν ιθαγένεια πριν από την ηλικία των 12 ετών εφόσον οι γονείς τους έχουν διαμείνει στη χώρα 10 χρόνια, ενώ στη Γαλλία οι μετανάστες δεύτερης γενιάς πολιτογραφούνται με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας τους και με την προϋπόθεση πως έμεναν εκεί για διάστημα 5 ετών κατά τη διάρκεια των τελευταίων 7 χρόνων.

Διαμονή των γονέων επί 3 έτη σε διάστημα 4 χρόνων πριν από τη γέννησή τους προβλέπεται στην Ιρλανδία, ενώ στην Ιταλία αποκτούν αυτομάτως ιθαγένεια, αρκεί οι γονείς τους να διαθέτουν άδεια επί μακρόν διαμένοντος και ικανό εισόδημα. Ανάλογα με το καθεστώς διαμονής των γονέων τους στη Σουηδία οι μετανάστες δεύτερης γενιάς μπορούν να υποβάλουν αίτηση πολιτογράφησης πριν από την ηλικία των 15 ετών, ενώ σε αντίθετη περίπτωση έχουν δικαίωμα απόκτησης ιθαγένειας μεταξύ 15 και 18 ετών, αρκεί να έχουν ζήσει τρία χρόνια στη χώρα. Στην Αγγλία, οι μετανάστες δεύτερης γενιάς αποκτούν με τη γέννησή τους ιθαγένεια, σε αντίθεση με την Ισπανία όπου δεν δίνεται αυτόματα με τη γέννηση αλλά πρέπει να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις.

«Έγινα Αμερικανός σε λιγότερο από ένα χρόνο»


ΧΩΡΙΣ ιδιαίτερο κόπο και χρόνο απέκτησε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 την αμερικανική υπηκοότητα ο 47χρονος επιχειρηματίας κ. Νίκος Καμπούρογλου, τριάντα χρόνια μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ, κάτοχος σήμερα ελληνικού και αμερικανικού διαβατηρίου. Στην περίπτωσή του, όπως λέει στα «ΝΕΑ», μέτρησαν τα χαρτιά που είχαν ετοιμάσει δύο δεκαετίες νωρίτερα οι γονείς του. «Η οικογένειά μου είχε από τη δεκαετία του ΄60 ετοιμάσει φάκελο για να έρθει εδώ, καθώς είχαμε συγγενείς στη Νέα Υόρκη. Τα έγγραφα αυτά μου εξασφάλισαν εύκολα, πριν ακόμα αναχωρήσω για την Αμερική, το 1980, την πράσινη κάρτα μου, άρα και το δικαίωμα να τελειώσω εδώ την τελευταία τάξη του Λυκείου. Ήμουν πια μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ. Από ΄κεί και πέρα, η διαδικασία απόκτησης της αμερικανικής υπηκοότητας ήταν απλή, τυπική υπόθεση. Σε λιγότερο από έναν χρόνο ήμουν Αμερικανός πολίτης. Συμπλήρωσα τις απαραίτητες φόρμες, κατέθεσα τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία ταυτότητάς μου, μου πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πλήρωσα και ένα μικρό παράβολο. Στο τελευταίο πια στάδιο είχα να περάσω σχετικά απλές γραπτές και προφορικές εξετάσεις πιστοποίησης γνώσεων, κυρίως σε ιστορία, νομοθεσία και γλώσσα…», αναφέρει. «Ήμουν τυχερός, γιατί δεν παιδεύτηκα τόσο πολύ σε σχέση με την αντίστοιχη διαδικασία που ακολουθείται σήμερα. Τότε τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, οι σχετικοί έλεγχοι λιγότερο χρονοβόροι και αυστηροί. Σήμερα υπάρχει αρκετά μεγάλη γραφειοκρατική διαδικασία, διαφορετικός χρόνος αναμονής, διαφορετική διαδικασία ανά πολιτεία, περιορισμένος αριθμός ανοιχτών θέσεων. Όταν κάποια στιγμή η αίτησή σου γίνει δεκτή, πρέπει να περάσεις για δακτυλικά αποτυπώματα από ειδικό Οργανισμό του FΒΙ και όχι απλό Αστυνομικό Τμήμα, αλλά και να επιτύχεις σε πιο δύσκολες πλέον εξετάσεις…».