«Η ερμηνεία της Στέισι δεν μας αφήνει ποτέ να ξεχάσουμε ότι αυτά τα τραγούδια αφορούν ανθρώπους. Οι πρωταγωνιστές της ζωντανεύουν τόσο πολύ με τη φωνή της που μερικές φορές πρέπει να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι το CD δεν έχει εικόνες. (…) Εδώ έχουμε μια μεγάλη ντίβα της τζαζ της εποχής μας». Την αποτίμηση του βραβευμένου με Νομπέλ Λογοτεχνίας Καζούο Ισιγκούρο για τη Στέισι Κεντ τη δικαιώνει η πορεία της. Αυτή είναι μία μόνο από τις εκατοντάδες κριτικές που έχει λάβει για τη σπουδαία φωνή της, τη λεπτών αποχρώσεων ερμηνεία της και τις εξαίσιες δουλειές που έχει παραδώσει, οι οποίες περιλαμβάνουν στίχους του Ισιγκούρο για εκείνη. Από το αστραφτερό προφίλ της δεν μπορεί να παραλείψει κανείς το βραβείο «Ella Fitzgerald Award» που κατέκτησε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μόντρεαλ, τα εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, ούτε φυσικά τις συνεργασίες της με άλλους επίσης κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως ο Μάρκος Βάλε, ο Ρομπέρτο Μενεσκάλ, ο Ντανίλο Κάιμι ή το διάσημο κουαρτέτο εγχόρδων Quatuor Ebene.
Η αγαπημένη ατάκα
Η Στέισι Κεντ θα παρουσιάσει στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής μερικά από τα ακριβά στιγμιότυπά της που συνέβαλαν στην εντυπωσιακή διαδρομή της, γαλλικά σανσόν, βραζιλιάνικη μπόσα νόβα αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις με τους σταθερούς της συνεργάτες: τον πιανίστα Αρτ Χιραχάρα και τον σαξοφωνίστα και συνθέτη σύζυγό της Τζιμ Τόμλινσον. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, όπως μας αποκάλυψε, μετακόμισαν από το Κολοράντο στη Βιρτζίνια αφήνοντας πίσω τους πολλούς φίλους. Εχει σημασία η εξήγηση που δίνει για την αγαπημένη της ατάκα «Keep the taxi light on» (σ.σ.: όταν το ταξί είναι με αναμμένη την ταμπέλα και είναι ελεύθερο) και που την επικαλέστηκαν σε αυτή τη στροφή που αποφάσισαν να πάρουν στη ζωή τους: «Ο Τζιμ και εγώ είπαμε ο ένας στον άλλον: “ας κρατήσουμε το φως του ταξί αναμμένο”. Και βρήκαμε υπέροχους φίλους και νέες εμπειρίες επειδή ήμασταν ανοιχτοί σε αυτό. Το ίδιο ισχύει και στην επαγγελματική μας ζωή. Η γνωριμία μας με τους Μάρκος Βάλε, Ρομπέρτο Μενεσκάλ, Ντανίλο Κάιμ, Καζούο Ισιγκούρο, Κλιφ Γκόλντμαχερ και πολλούς άλλους ανθρώπους οφείλεται σε αυτή τη στάση. Οπως είπε ο Βινίσιους ντε Μοράες, “a vida é a arte de encontro” – (η ζωή είναι η τέχνη της συνάντησης). Αυτό είναι απόλυτα αληθινό».
Μιλώντας για αυτές τις θεμελιώδεις σχέσεις επισημαίνει πως με το πέρασμα του χρόνου έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σ’ εκείνη και το κοινό εμπιστοσύνη: «Το πρώτο μου άλμπουμ για την Blue Note, “Breakfast On The Morning Tram”, ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή μου. Είχα τον φόβο ότι ίσως ο κόσμος να μη με ακολουθούσε. Στην πραγματικότητα συνέβη το αντίθετο. Ηταν μεγάλη επιτυχία και έγινε πλατινένιο. Οταν ο Ισιγκούρο μού έγραψε στίχους, ουσιαστικά συνέλαβε μια προσωπικότητα για μένα που ήταν μια ιδανική εκδοχή τού ποια είμαι στην πραγματικότητα. Δημιούργησε έναν ταξιδιώτη πολυγλωσσικό, ένα αουτσάιντερ, κάποιον που είναι λυπημένος και λίγο ανήσυχος, αλλά τελικά είναι γεμάτος ελπίδα, ακόμη και αισιόδοξος. Ταιριάζει με την πραγματική ιστορία της ζωής μου».
Ανέτρεξε και σε μια άλλη καθοριστική στιγμή στη ζωή της, και σε αυτήν οφείλει τη ζωή που απολαμβάνει. «Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν μια στιγμή που τους ενέπνευσε και τους έδειξε το μονοπάτι της ζωής τους. Για μένα αυτή η στιγμή ήταν το “Stardust” του Λούις Αρμστρονγκ. Ηταν η στιγμή που σκέφτηκα “θέλω να το κάνω αυτό”. Παρόλο που δεν τραγουδάω κάτι παρόμοιο, το τραγούδι του και η ανθρωπιά που εκφράζει με μετέφερε και μου έδωσε την ιδέα ότι μπορεί να αγγίξει βαθιά τον άνθρωπο και να αλλάξει τη ζωή του. Σήμερα, όταν συναντώ τους θαυμαστές μου μετά τις συναυλίες, ακούω πολλές υπέροχες ιστορίες για το πώς η μουσική μου μπήκε στη ζωή τους. Πολλοί από εμάς που αγαπάμε τη μουσική, συμπεριλαμβανομένου και εμού, έχουμε ένα προσωπικό soundtrack από τραγούδια που φαίνεται να είναι συνυφασμένα με το ποιοι είμαστε. Νιώθω απίστευτα ευλογημένη και εμπνευσμένη που οι άνθρωποι αισθάνονται έτσι για τη μουσική μου».
Η πιο σημαντική στιγμή
Τα ακούσματά της, οι άνθρωποι που γνώρισε, τα διαβάσματά της τής έδωσαν το πολύτιμο υλικό που χρειαζόταν για να προχωρήσει. Οταν όμως της ζητήθηκε να ξεχωρίσει τι την διαμόρφωσε περισσότερο ως καλλιτέχνη απαντάει χωρίς να σκεφτεί πολύ: «Η απάντηση είναι εύκολη. Η συνάντησή μου με τον Τζιμ ήταν η πιο σημαντική στιγμή τόσο σε προσωπικό όσο και σε μουσικό επίπεδο. Αλλά έχω γνωρίσει και τόσους υπέροχους μουσικούς, φίλους και συνεργάτες στην πορεία που θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω έναν μόνο. Αυτό που θα έλεγα είναι ότι εξακολουθώ να είμαι παθιασμένη με το τραγούδι και τις ζωντανές εμφανίσεις. Προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω καλύτερη τραγουδίστρια, ώστε να μπορώ να διευρύνω το ρεπερτόριό μου και να ανακαλύπτω νέες πτυχές στα τραγούδια που ήδη τραγουδάω. Είναι αυτή η στάση της συνεχούς προσπάθειας και όχι μια συγκεκριμένη στιγμή που με έχει διαμορφώσει θεμελιωδώς και συνεχίζει να το κάνει».
Αν η συναυλία της στο Μέγαρο μπορούσε να μεταδώσει ένα μόνο μήνυμα ή συναίσθημα στο κοινό, ποιο θα ήταν αυτό; «Είναι ώρα για αγάπη» απαντά η Στέισι Κεντ. «Το ξέρω, το ξέρω! Αυτός είναι ο τίτλος του νέου μου άλμπουμ (σ.σ.: “A Time for Love”) αλλά είναι αλήθεια. Ο κόσμος βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση. Το πιο ανθρώπινο πράγμα είναι να αγαπάς. Και δεν εννοώ με τον ρομαντικό, ειδυλλιακό τρόπο – καρδούλες και λουλούδια. Η αγάπη είναι δύσκολη και επώδυνη. Αλλά για να είμαστε ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι πρέπει να αγαπάμε, που σημαίνει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε θυσίες για τους άλλους. Χωρίς αυτό είμαστε χαμένοι».
