Οταν το Μαξίμου έλεγε ότι θα ακολουθήσει το μοντέλο Τριαντόπουλου στην υπόθεση του Κώστα Αχ. Καραμανλή, δεν εννοούσε ότι θα το ξεπατικώσει κιόλας, υποστήριζαν κυβερνητικές διαρροές. Το υποστήριζαν για να δικαιολογήσουν τον πρώην υπουργό που δεν μιμήθηκε τον πρώην υφυπουργό (δεν έκανε μια μακροσκελή δήλωση προκειμένου να αιτηθεί την παραπομπή του στον φυσικό δικαστή, δηλαδή). Βέβαια, ενδέχεται οι διαφορές των δύο περιπτώσεων να αποδειχθούν περισσότερες και πιο επιζήμιες για το κυβερνών κόμμα. Ας πούμε, η γαλάζια πρόταση κατατέθηκε με μόλις 30 υπογραφές – το μίνιμουμ που προβλέπεται. Οι διαδρομιστές του Κοινοβουλίου επιμένουν πως δεν ήταν εύκολο να συγκεντρωθούν παραπάνω. Γιατί; Επειδή κάποιοι στη συμπολίτευση εντοπίζουν ορισμένες νομικές «ακροβασίες» στο κατηγορητήριο το οποίο συνέταξε το κόμμα τους. Αλλά και γιατί άλλοι διακρίνουν στη μυστική ψηφοφορία που απαιτείται για τη σύσταση Προανακριτικής μια ιδανική ευκαιρία να δηλώσουν ξανά πως η ψήφος τους δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η επίσημη κυβερνητική φωνή έκανε κάτι σαν προληπτικό damage control: κάλεσε δημόσια τους αντιπολιτευόμενους εκπροσώπους του έθνους να ψηφίσουν, εκτός από την πρόταση των κομμάτων τους, κι εκείνη της ΝΔ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ