Τα δαιδαλώδη τούνελ της μνήμης αποτελούν σταθερό πεδίο ανακάλυψης όψεων του παρόντος μας. Η ρευστή τους «φύση» συμβάλλει στις αναθεωρήσεις και κυρίως στις εξερευνήσεις της συνείδησης. Στη λογοτεχνία έχουν την τιμητική τους και αποτελούν ένα ευρύ πεδίο στοχασμού. Για τον καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, συγγραφέα και ενεργό διανοούμενο, Νικόλα Σεβαστάκη, η μνήμη ως ζώσα ιστορία αλλά και οι πτυχές των επιπτώσεων αυτής στη διαμόρφωση της προσωπικής όσο και της κοινωνικής εξέλιξης είναι σημαντικές. Τις συναντούμε στο συγγραφικό του έργο ως αφηγηματική διακύμανση και συνάμα ως μέθοδο κατανόησης, αν ποτέ επιτευχθεί, της σύνθεσης των χαρακτήρων του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή