Κάθε χρόνο περίπου τέτοια εποχή, γινόμαστε για λίγο στο ίδιο έργο θεατές. Οι δηλώσεις των πόθεν έσχες των πολιτικών γίνονται κλασικές σελίδες ή και πυροδοτούν μικροπολιτικές στήλες και ερωτήματα, συχνά με αντιπολιτική χροιά.

Κι όμως το όλο θέμα δεν αγγίζει τον πραγματικό πυρήνα και την ουσία της διαφάνειας και τις ειλικρινούς σχέσης του πολιτικού προσωπικού – πολιτών. Συχνά δε, και ορθώς λένε, πως ούτε Πόθεν είναι όλη η διαδικασία ούτε Εσχες.

Και επίσης δεν υπάρχει ακόμη συγκριτική παράθεση των στοιχείων για το πώς ένας πολιτικός εισέρχεται στη δημόσια σφαίρα και άρα έχει υποχρέωση να λογοδοτεί και πώς εξελίσσεται η όλη του περιουσιακή κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής του με τα κοινά.

Εδώ μιλάμε για απλή παράθεση περιουσιακών στοιχείων, καμία διασταύρωση της προέλευσης των υλικών πόρων ή ακόμη και για πιθανές παραβάσεις από τις όλες μεταβολές.

Αρα μιλάμε για μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία με ευθύνη του όλου πολιτικού συστήματος που μόνο μερικές μέρες απασχολεί μα δεν συμβάλλει στην περαιτέρω αξιοπιστία κανενός.

Θα τολμούσαμε να πούμε πως με αυτόν τον τρόπο που πραγματώνεται κάθε χρόνο δεν έχει νόημα να γίνεται. Θα απαιτηθεί μια οριζόντια συναίνεση για μια απόλυτα καθαρή και νέα διαδικασία. Οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν υπάρχει χώρος για να προσθέτουμε βαθμούς μη αξιοπιστίας στην Πολιτική.

Ας είναι η τελευταία φορά του σόου των Πόθεν.