Είναι Νοέμβριος 2022. Ο Νίκος Δένδιας σχεδιάζει επίσκεψη στη Λιβύη με δημοσιογράφους. Πώς θα στείλεις την είδηση, τι θα γίνει με το Ιντερνετ, πώς θα μπορείς να έχεις τηλέφωνο. Ενας φίλος τότε μου έδωσε το τηλέφωνο της Αντζελας-Μόιρας.

«Είναι ο άνθρωπος σου» μου είπε, και είχε δίκιο. Η Μόιρα αποδείχθηκε ο «φύλακας-άγγελός» μου στη Λιβύη, λύνοντας όλα τα προβλήματα που ενδεχομένως θα αντιμετώπιζα πριν ακόμη αυτά εμφανιστούν. Της έστειλα ένα τυπικό μήνυμα με το όνομα του κοινού μας φίλου, ζητώντας της όποια βοήθεια ίσως είχε να προσφέρει.

Το τηλέφωνό μου χτύπησε αμέσως στο WhatsApp. «Γεια σου. Είμαι η Μόιρα. Εχω κανονίσει τα πάντα. Θα σε περιμένει στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης μόλις προσγειωθείτε ένας δικός μου άνθρωπος που θα σου δώσει κάρτα sim με λιβυκό αριθμό για να έχεις Ιντερνετ και να μπορείς να μιλάς, αλλιώς ίσως να είναι δύσκολο. Αύριο θα σου στείλω τους κωδικούς και αν χρειαστείς και κάτι άλλο να μου πεις. Μπορείς να με πάρεις τηλέφωνο για το οτιδήποτε» μου είχε πει στο τηλέφωνο. Ενας άνθρωπος που καταλάβαινες ότι είχε κάθε διάθεση να βοηθήσει.

Ηταν πανταχού παρούσα

Μόλις προσγειωθήκαμε στη Βεγγάζη η Μόιρα είχε όντως φροντίσει για τα πάντα.

Ηταν πανταχού παρούσα. Αλλά και όταν γύρισα στην Αθήνα φρόντισε να επικοινωνήσει μαζί μου και να με διαβεβαιώσει πως για κάθε πληροφορία που θα χρειαζόμουν σχετικά με τη Λιβύη μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί της.

Από τότε ήταν ο «άνθρωπός μου» στην περιοχή. Και χθες ενώ έψαχνα τις λεπτομέρειες για το δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε πέντε μέλη της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολής στη Λιβύη, άρχισα να τηλεφωνώ στη Μόιρα. Δεν το σήκωσε αυτή τη φορά. Στις 14.30 της έστειλα ένα μήνυμα στο WhatsApp ζητώντας της να με βοηθήσει.

Το κινητό της είχε συνδεθεί τελευταία φορά 24 ώρες πριν. «Δεν μπορεί να σου απαντήσει πια» μου είπε ο κοινός μας φίλος. Τηλεφώνησα και σε ένα συνάδελφο που τη γνώριζε πολύ καλύτερα από μένα, να ρωτήσω άλλη μια φορά αν είναι αλήθεια.

«Θα σε ενημερώσω για την κηδεία αν θες» ήταν η απάντησή του. Η Μόιρα ήταν η κόρη του προέδρου της ελληνικής κοινότητας της Βεγγάζης, Κανάκη Μανδαλιού, και συμμετείχε στην αποστολή ως «διερμηνέας», εθελοντικά, όπως και ο αδερφός της Φίλιππος, που είναι και αυτός μεταξύ των νεκρών. Με όσους γνωρίζουν την οικογένειά της, μια οικογένεια με έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα, να μιλάνε για τους ανθρώπους που πάντα βοηθούσαν όποιον από την Ελλάδα χρειαζόταν κάτι στη Λιβύη. Η Μόιρα μία εβδομάδα πριν το δυστύχημα είχε παντρευτεί.

Θρήνος στις Ενοπλες Δυνάμεις

Νεκροί από το τραγικό δυστύχημα είναι τρία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, η σμηναγός Εύη Ανδρεαδάκη, νοσηλεύτρια στο 251 Γενικό Νοσοκομείο της Πολεμικής Αεροπορίας, η πλωτάρχης Γλυκερία Μεμεκίδου, νοσηλεύτρια στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, και ο αρχιλοχίας Γιώργος Βούλγαρης, αλεξιπτωτιστής των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού. Ο καθένας με τη δική του ιστορία.

Η Εύη Ανδρεαδάκη με καταγωγή από την Κρήτη μάλιστα είχε γράψει σε ανάρτησή της στο Facebook «στην ερώτηση γιατί διάλεξα την Αεροπορία πάντα απαντώ ότι ήμουν προορισμένη να την υπηρετήσω πριν ακόμα γεννηθώ», με πρότυπο τον θείο της, πιλότο Βασίλη Ανδρεαδάκη, που επίσης σκοτώθηκε εν ώρα καθήκοντος όταν το αεροσκάφος του παρουσίασε βλάβη το 1980. Οι σοροί των πέντε θυμάτων επέστρεψαν από τη Λιβύη χθες στις 8.47 με αεροσκάφος C-27 που προσγειώθηκε στην Ελευσίνα.

Αλεξάνδρα Φωτάκη