Το Μουντιάλ του Κατάρ δεν είναι συνηθισμένο και όχι μόνο λόγω της εποχής που διεξάγεται. Από την πρώτη στιγμή εξάλλου ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού εξελίσσεται έξω από τα γήπεδα ή και μέσα αλλά χωρίς την μπάλα. Για παράδειγμα πολύς λόγος έγινε για το κόστος σε εργατικά ατυχήματα για να ολοκληρωθούν οι αθλητικές υποδομές. Μια έτερη συζήτηση έχει να κάνει με την προσπάθεια να ανοίξουν νέες αγορές μέσω ανατροπών στα ματς όπου κλασικές και μεγάλες ποδοσφαιρικές χώρες χάνουν από ανατολικές ή ασιατικές. Τελευταίο παράδειγμα είναι ο ακτιβισμός των γερμανών παιχτών που επέλεξαν να έχουν τα στόματα κλειστά στη φωτογραφία πριν ξεκινήσει το ματς με την Ιαπωνία.

Ο λόγος; Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η διαφορετικότητα με αφορμή την απαγόρευση να φορέσει ο αρχηγός της Εθνικής Γερμανίας το περιβραχιόνιο One Love που παρέπεμπε στις διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ετσι μια φίμωση έφερε μια συλλογική χειρονομία και εκείνη με τη σειρά της άνοιξε έναν διάλογο πολιτικοποιώντας την μπάλα και μετατρέποντας τα γήπεδα σε πεδία ανοιχτού διαλόγου και αντιπαραθέσεων. Η εν λόγω διοργάνωση λόγω και της χώρας που την έχει αναλάβει αλλά και λόγω όλων των σύγχρονων ζητημάτων που φαίνεται να διαπερνούν και τον αθλητισμό, λαμβάνει έτσι νέα χαρακτηριστικά και τέμνει την εικόνα του δημοφιλούς σπορ με πλευρές των νέων διακυβευμάτων του κόσμου. Θα εγγραφεί ως Μουντιάλ των μηνυμάτων, περισσότερο από Μουντιάλ των αγώνων; Σίγουρα θα είναι τομή για το πώς ένα μαζικό θέαμα συμπαρασύρει και έναν διάλογο.