Οι τράπεζες της Ισλανδίας άξιζαν 10 φορές το ΑΕΠ της και 20 τον προϋπολογισμό της. Ηταν πολύ μεγάλες για να διασωθούν. Ετσι, το 2008 το κράτος τις άφησε να καταρρεύσουν μέσα σε ένα τριήμερο. Το παγωμένο βορειοευρωπαϊκό νησί χρεοκόπησε, και η Βουλή του έπρεπε κάπως να ηρεμήσει τους οργισμένους διαδηλωτές. Αποφάσισε, λοιπόν, τη σύσταση μιας Ειδικής Ερευνητικής Επιτροπής, στην οποία παραχώρησε δικαιώματα πρόσβασης στις πιο απόρρητες πληροφορίες μαζί με εξουσίες ανακριτή. Μόνο που τα μέλη της δεν ήταν βουλευτές, και είχαν 30 άτομα εξειδικευμένο προσωπικό να τους βοηθούν. Τελικά, κατέληξαν σε ένα πόρισμα χιλιάδων σελίδων που εξηγούσε λεπτομερώς πώς λειτούργησε η τραπεζική φούσκα, αλλά και πώς δεν την ήλεγξαν οι πολιτικοί. Πάνω του βασίστηκε η ψηφοφορία που ακολούθησε στην ολομέλεια του ισλανδικού κοινοβουλίου για την παραπομπή ή όχι ενός πρώην πρωθυπουργού και τριών πρώην υπουργών σε ειδικό δικαστήριο. Ολα, με δυο λόγια, έγιναν όπως ποτέ δεν έχουν γίνει στο ελληνικό Βουλευτήριο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή